СтаВл Зосимов Премудрословски - Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў

Піша, піша, а тут сыночак дзесяці гадоў прыходзіць да яго ў кабінет:

– Бацька? -скромно па дзіцячаму спытаў сто трыццаці сантыметровы дзесяцігадовы сын Ізя.

– Што, сынок? -Ці не падымаючы галавы, адказаў дзевяноста дзевяці сантыметровы бацька Оттила.

– Тат..? -Изя замяўся. Бацька ўсё яшчэ пісаў.

– … ну, кажы?! -переспросил бацька.

– Тат, я тут скрыню глядзеў, так?!.

– І што?

– Мне там словы некаторыя не зразумелыя…

Оттила па-бацькоўску паглядзеў на сына, не апускаючы галавы, падабраў ногі на асаблівы крэсла з лесвічнымі ашэсткамі на бакавых ножках, ўстаў, разгарнуўся і сеў на стол. Ласкава паглядзеў на сына зверху ўніз ўжо праз акуляры, прыпусціў іх на кончык носа і спытаў, гледзячы сыну ў вочы і не задзіраючы галовы, ад чаго ў яго заўсёды хварэла башка і зацякала шыя. Ён на ўсіх пры размовах глядзеў знізу ўверх. Гэта яго так жа ўшчамляем грамадзянскую пазіцыю. А тым больш перад сынам, які рос як звычайны пацан. А цяпер, седзячы на стале, ён мог нават і на хмурыць свае чорныя бровы.

– І якія словы табе не зразумелыя, сынок?

– Ну..: Прэзідэнт, нейкая Улада, ФСБ.., што гэта? Мы па гісторыі пакуль не праходзілі. Хіба што так, мімалётна.

– Ці ты проста школу Пракурат ў гэты перыяд навучання. -улыбнулся бацька, зняў акуляры і заціснуў іх злёгку ў кулак, якім пасля абапёрся аб вечка стала. Іншы рукой палапаў сыну і пацёр яму лысую велізарную, не па-чалавечы мерках, башку.

– Ну, слухай, -вздохнул бацька, -Президент ў нашай сям'і – гэта я, нейкая Улада – гэта твая маці. Ну, яна, сам ведаеш, што робіць… песціла не дазваляе, урокі правярае.

– Корміць, -добавил Ізя.

– Ня корміць, а рыхтуе ежу. -добавил бацька.

– А хто ж тады корміць?

Бацька прыгледзеўся да яго узкоглазым дзядуляў левае вока, потым у широкоглазый правы, які дастаўся сыну ад прабабулі, маўляў, яна была кітайка, але толькі абруселай. Так сцвярджала яго жонка; ростам, вагой і шырынёй таліі лічбай дзвесце. Белабрысы і блакітнавокая да таго ж, у адрозненне ад чырванавокі бацькі.

– Я вас усіх кармлю! -гордо напаўголасу адказаў бацька і вылупіў грудзі. Яго твар стаў кайфу-мудрым.

– А бабуля хто? -спросил сын, калупаючыся ў носе.

– не калупацца ў носе, сын, сёння не дзень Шахцёр, -і ласкава прыбраў руку з галавы сына, -.. бабуля ў нас – КДБ. Старое роднае КДБ.

– А што такое КГБ? -перебил сынок.

Бацька пусціў сыноў руку і, адвёўшы свае вочы ад сына, ўтаропіўся, як баран на новыя вароты, на партрэт Дзяржынскага.

– КДБ – гэта тое ж, што і ФСБ. Толькі старое як бабуля. І справядлівая, не тое, што зараз, усё прадажнае… Увогуле, бабуля – гэта ФСБ…

– КДБ … -поправил сынок і, накатанай ў глыбіні ноздраў башик сухіх сопляў, выцягнуў, паглядзеў на яго і, пракусіў яго ікламі, выплюнуў, зморшчыўшы нос. -тьфу.., салёная.

– НЕ жары Казюля, што цябе маці не корміць?! -возмутился бацька.

– Не, ты корміш.

– Я зарабляю на корм. А маці варыць і корміць з таго, што я зарабіў. Зразумета?

– Прынята, зразумета, прыём…

– Малайчына, твой бацька, а ты …?

Сын ўстаў у па стойцы «смірна», як намуштраваных яго бацька.

– Малайцы ў канюшні стаяць, а я Малайчына.!!..

– .. Засранец… хе-хе-хе… салага. -Оттила пляснуў па карку сыну пяшчотна, але Ізя, адскочыў і нанёс контр ўдар прям в пятак (нос) бацьку, як ён вучыў.

– Ух..– узбадзёрыўся Оттила, схаваўшы боль, рука толькі тузанулася, і вочы слёз, -Ну так, корміць вас маці ці не?

– Корміць. Смачна корміць … -сынок стаў калупаць у левым вуху … -а мы з СЕСТРЁНКА тады хто?

– А вы з СЕСТРЁНКА?.. А вы -НАРОД! -улыбнулся бацька і апрануў акуляры, спусціўся са стала на крэсла і прыступіў пісаць далей, устаўшы на каленкі, каб вышэй было.

– А што, значыць, тады да нашай ЎЛАДЫ, на тым тыдні.. гэта.. іншы Прэзідэнт прыходзіў.., Амерыканскі, КДБ спіць, а народ хвалюецца?

– Які яшчэ такі Прэзідэнт? -вылупил вочы татка з пад ачкоў.

– А той, які з Уладай ў пакоі зачыняецца, калі ты ў прыбіральні па тры гадзіны сядзіш,..

– І што потым?

– ..потом, яны смяюцца і ахкаюць, як кошкі ў сакавіку на вуліцах ноччу, далей нават вішчаць, як парасяты, калі іх кастрыруюць. А выходзяць – як пасля лазні – мокрыя.

– А я ў гэты час дзе? -затрясся бацька.

– А ты яшчэ ў прыбіральні гадзіну сядзіш.., а потым, як заўсёды орёшь: «прынясіце паперу!!!».

– Вось, ссука!!. -вырвалось з ашчэрам зубоў генерала клапы.

– А што такое «сука»?

– Не смей так больш гаварыць. Добра?

– паняццямі, прынята, амін. -опять ўстаў, у па стойцы Ізя.

– Табе баявое заданне, даведацца хто гэты другі Прэзідэнт.