Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2

Tahir- Sərdara: dostum ömründə heç etmədiyini etməyə çalışdın, onuda üzümüzə – gözümüzə bulaşdırdıq damğa kimi qaldı alnımıza yapışıb bəçərəsizliyimiz. Sərdar -Tahirə: az qalıb, işimiz bitdiyində artıq bunu görməyəcəyik sən narahat olma. İşimiz bitincədə mən ondan o heyifimizi elə alacam ki, özünün alnında – yaddaşında qalacaq dediyin o damğa, min peşman olacaq mənimlə dirəşdiyinə. Tahir qəhvə fincanını masaya qoyub – Sərdara: dostum məsləhətim axlındakıları unut, lazım olan təlimini keç yandırma özünü, Sərdar Tahirə baxdı. Tahir – Sərdara: deyirəm çox dərinə getmə bilmədən o qarışıq özündə batarsan, Sərdar üzünü turşudub -Tahirə: onunlamı bataram? sən Allah qardaşım zarafatını belə etmə. O düşüncəsiz başdan xarabla məni tay tutma, Allah onu düşmənimədə qismət etməsin bu həyatda, çox demirəm başqası üç günə axılını yerindən oynadar bunula. Mənim bunun kimiləri ilə həyatım keçdi, alışıq olduğumdan dözürəm çətində olsa atamın xətrinə. Tahir dərindən nəfəs alıb diqqətlə dostuna baxdı şüphəli baxışlarla. Sərdarında əsəbləri pozulmuşdu, Aylın haqda elə desədə başqa nədən isə narahat olduğu hiss olunurdu, Tahir başını narazılıqla sirkələyərək kənara baxdı.

Sadiq tanışları ilə restoranda oturub söhbət edirdilər, birdən gözü kənarda əyləşən qızların birisinə sataşdı, qız Sadiqə şaşqın baxışlarla baxırdı. Sadiq qızı tanıyıb nifrətlə baxdı ona, yanındakı tanış oğlanlarda baxdılar qıza tərəf, dostları – Sadiqə: qardaşım bu o qız deyilmi? səni atıb gedən, ay səni vijdansız necə baxır utanmadan. Bir – birilərinin arasında qızın dalınca deyindilər, Sadiq çox əsəbləşdi qızı görüb qalxıb çıxdı restorandan. Dostları anladılar Sadiqin nə səbəbdən masanı tərk etdiyini, üzüldülər qıza nifrətlə baxdılar.

Sadiq dışarı çıxıb bir kənarda dayanıb dərindən nəfəs alaraq nifrətlə baxdı, az vaxtdan arxadan Sadiq canım deyən səs duydu, qızın səsindən tanıdı dönmədən – qıza: canımmı? güldü kinlə. Bir dəfə axtarmadın qansız – vijdansız, hansı candan danışırsan? qız gəlib arxadan Sadiqin belinə sarılıb, üzünü kürəyinə qoydu. Məni zorla apardılar buralardan, mən səndən ayrılmazdım bilirsən bunu, qız ağlayırdı Sadiqi arxadan qucaqlayıb, çox zəng etdim sənə zəngim çatmadı. Agladı içini çəkə – çəkə, bu gün döndük şəhərə sənə gələcəkdim, rəfiqəm sənin artiıq yeridiyini dedi çox sevindim. Mən sənə bütün olanları anlatmaqçün mütləq gələcəkdim evinə rəfiqəmlə, bu üzdən burda görüşmüşdük. Qismətə bax burda qarşılaşdıq səninlə, Sadiqi bərk – bərk qucaqlayıb kürəyindən öpərək üzünü qısıb tutdu. Sadiq – qıza: indi necə oldu ki valideyinlərin sənin mənimlə görüşməyinə icazə verdilərmi? yəqin sağaldığıma görədir elədrmi? – Sadiqə: atam rəhmətə getdikdən sonra hər şey dəyişdi. Sadiqin qızın əllərini belindən açaraq dönüb qızın qolundan tutub əsəblə – qıza: sən məni sevsəydin mütləq bir yolunu tapacaqdın. Gərçəkdən sevən sevdiyiçün nələr etməz ki? orda sənin əllərini bağlayaraqmı saxlamışdılar? qaçıb gələrdin. Sevsəydin məni tək qoymazdın, rəfiqən burda deyildimi? onunla bir söz göndərərdin, olanlardan xəbərdar edərdin məni. Sən vəfasız heç birini etmədin, sənə olan nifrətimi, əsəbimi, başqa günahsız insanlardan çıxırdım. Sən səbəb olub anamı – atamı qırdım kobutladım, sən məhv etdin məni elə vəziyyətimdə atıb getməyinlə, imansız yalançı. İndi gəlib qarşımda yalandan göz yaşlarını axıtma xeyri yoxdur, mən yoxam artıq get kimləri çox sevirsən olara. Qız ağlayaraq – Sadiqə: inan canım mən belə olmasını istəməzdim, atam məni zorla apardı niyə inanmırsan axı? Sadiq qıza nifrətlə baxaraq, get birdə qarşıma çıxma. Sənin getdiyin o gündən bitdi hər şey, Sadiq qızın qolunu koburca buraxıb, yanından çiyninə bilərəkdən qolunu vuraraq itələyib keçib getdi. Qız çiynini tutub baxdı Sadiqin ardınca çarəsiz baxışlarla.

Sərdara zəng gəldi, ayağa qalxıb gedib mətbəxtdə danışdı kiminləsə, Aylın gəldi – Tahirə: bir daha qardaşını itirmək istəmirsənsə mənimlə razılaşacaqsan, Tahir Aylına baxdı şüphəli baxışlarla. Aylını üzünün ciddiliyindən anladı nə isə demək istəyirdi özünə. Aylın keçib əyləşib mətbəxt tərəfə baxıb – Tahirə: indi sənə deyəcəklərim orda telefonla danışan qardaşına aitdir. Tahir narahat oldu – Aylına: anlat səni dinləyirəm, – Tahirə: anlatacam, söz ver aramızda qalacaq dediklərim, – Aylına: tamam söz verirəm anlat. Bu sənin axıllı qardaşın mənə təlim keçib öyrətsədə, gizlincə hər kəsdən xəbərsiz o şərəfsizlərin qarşısına özü gedəcək. Tahir – Aylına: nəə? onu ora heç çatınca yaşatmazlar bunu özü çox gözəl bilir, buda hardan çıxdı indi? – Tahirə: ikimizdə bilirik heç mənimdə ordan sağ çıxmam mümkün deyil. Anasını o şərəfsizin vurdurduğundan xəbərdaram, – Aylına: bu ailə sirridir sən hardan bilirsən? – Tahirə: mənim nəyi hardan bildiyimimi müzükirə edəcəyik? yoxsa mənim deyəcəklrimlə razılaşaraq qardaşının həyatdda qalmasıçün yardımmı edəcəksən. Tahir mətbəxtdə telefonla danışan Sərdara baxıb biraz düşündü, – Aylına: mən nə edə bilərəm de razıyam hər şeyə. Aylın mətbəxt tərəfə baxıb -Tahirə: sənin işin partlayıcı ciharları zərərləşdirməkdir elə deyilmi? Tahir Aylına şüphəli baxışlarla baxaraq, hə elədir. Ancaq bunun söhbətə nə dəxli var ki? -Tahirə: çox dəxli var Tahir bəy, sən məni anladın. Tahir başını narazılıqla sirkələyərək, yox deyə işarə etdi. Aylın – Tahirə: yaxşı – yaxşı düşün sən, onuda deyim bu axıllı qardaşının oların qarşısına nə vaxt gedəcəyi bəlli olmaz, cibindən kağı çıxarıb Tahirin yanına qoydu. Burda telefon nömrəm yazılıb az vaxtımız var yaxşı bilirsən özün, düşünüb düzgün qərar verərək zəng edəcəyinə əminəm. Birdə bunu deyim aramızda qalacaq bu verdiyin söz, and olaraq günahsız qanı tökülmüş qardaşının ruhuna bağışlamanı istəyirəm.

Sərdarın gəldiyinin görüb ayağa qalxıb – Tahirə: mən biraz dincəlim, qardaşınla rastaşdığım gündən çox yoruldur beynim. Tahir tez kağızı götürüb cibinə qoydu, Sərdar Aylının – ardınca: get biraz məşğul ol silahla davranmağı, beyni yorulubmuş bunun. Aylın cavab vermədən getdi otağına. Sərdar keçib əyləşdiyində Tahirin üzünün rənginin qaçdığını görüb – Tahirə: qardaşım ruh görmüşlər kimi rəngin qaçmış sənin. Mən olmayan o arada nə oldu? – Sərdara: heç nə dostum yox birşeyim, sadəcə Aylını qayıtmayacam öləcəm filan dedi ürəyimə toxundu. Sərdar Aylının ardınca, qorxaq dedimmi sənə görə deyil bu iş? indi niyə camaatın hisləriylə oynayırsan? Allahım sən mənə səbir ver. Sərdar xəbərsiz idi az öncə öz canı qarşılığında qorxaq dediyi Aylın, onun həyatda qalmasıçün dostunu secim qarşısında qoymuşdu. Tahir Sərdara şüphəli baxışlarla baxaraq həyəcan keçirirdi içində, çarəsiz qalmışdı ortalıqda. Ayın onu gərcəkdəndə çətin seçim – sınaq qarşısında qoymuşdu, ya Aylının dediyi ilə razılaşaraq qardaşının canını qurtaracaqdı, yada, Tahiri tər basdı oturduğu yerdə.

Günlər kecdikcə Sərdar Aylını tanıyırdı yaxından, anlayırdı ki Aylın tam başqa bir insandır. Həyatda özünü yandıraraq, başqalarıçün öz ölümünə düşünmədən imza atan biri idi. Hər gün Aylını acılayıb kobut davransada, axşam evə atası gəldiyində sanki heç bir şey olmamış kimi davrana bilirdi, zarafatları ilə atasının üzünü güldürə bilirdi. Sərdar bu evdə gülüş səsi eşitməmişdi özünü qandığından, qapının yanında dayanıb baxırdı olara.