Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2

Kamil narahat oldu – Ramizə: niyə elə desin ki? bilmədiyimiz bir problemimi var? Ramiz çiyinlərini çəkib, bilmirəm ki dostum. Kamil biraz düşünüb – Ramizə: yazıq yaddaşının itəcəyini filanmı düşünmüş? yəqin həkimin sözü çox ciddiliyə almış. Aylın həyatta tərs bir şey etməz bilirik artıq bunu, ancaq tərs olan bir şeyə doğru addımlayar, of demədən yandırar özünü. Ramiz – Kamilə: inşallah olmaz tərsə gedən bir şey, Kamil divana söykənib qollarını bir – birinə dolayıb Ramizə baxdı. Ramizin hələdə fikrində qalmışdı Aylının sözündən, qarşısındakı içkidən içərək – Kamilə: mən bir zəng edib baxım necədir. Telefonunu çıxarıb Aylına zəng etdi, alo canım, – Ramizə: birdənəm darıxdınmı? Ramiz Aylının səsini eşidib rahat oldu. Canım mənim darıxmarammı? səsini eşitdim rahat oldum, necəsən? – Ramiə: darıxma birdənəm yaxşıyam narahat olma. Kamil səni təkmi qoydu, yanında deyilmi? Ramiz gülümsəyib, – Aylına: yox yanımdadı, dostum məni tək qoymaz heç vaxtı. Aylın gülümsəyərək, – Ramizə: Kamil kimi ikinci dost nə sən taparsan, nədə mən. Qədrini blməliyik onun, – Aylına: verim danış özüylə, telefonu kamilə uzatdı.

Kamil tellefonu götürdü, alo canım salam, yol yormur ki səni? – Kamilə: yox yormur, narahat olma hər şey yaxşıdır. Sən orda mənim birdənəmi tək qoyma, tamammı? Kamil Aylının sözünü anlamağa calışdı, şüphəli qalmışdılar. Qoymuram canım sən Ramizdən narahat qalma mən onunlayam, əsil biz səndən narahatıq, dərindən nəfəs alıb Ramizə baxdı. Aylın – Kamilə: niyə narahatsınız məndən? – Aylına: yenə özünü oda – ocağa atıb qəhrəmanlıq etməndən ola bilərmi? Ramizi mənə tapşırırsan. Ramizdəndə hər kəsdən əvəzinə halallıq istəməyini xayiş edirsən, bizim bilmədiyimiz bir şeymi var? Aylın gülümsəyərək, – Kamilə: uzun yol gedirəm kim bilir nə olacaq, o üzdən dedim. Kamil – Aylına: şər deməsək xeyir gəlməz məsəli çəkmişsən, sən cavankən qocalırsan canım məsəl çəkmələr filan. Aylın – Kamİlə: hə oğlum səndə bir gün qocalaçaqsan mənim kimi, Kamil Aylının sözünə güldü. Canım nə olsada zarafatından heç qalmırsanda, – Kamilə: zarafatla yaşayıram mən dostum. Kamil – Aylına: zarafatcıl insanların dərdi çox olur hər zaman, başqalarını güldürərək öz dərtlərini içlərində gizlədirlər. İstəmirlər özlərindən başqaları anlasınlar, üzülsünlər. Mən düz tapdım, elə deyilmi? Kamilin bu sözünə Aylın biraz vaxlıq susdu. Kamil – Aylına: burdasanmı canım? – Kamilə: hə burdayam. Az vaxlıq dediyin sözün mənə aid olub – olmadığını düşünürdüm, yenə zarafata saldı sözü sualdan qaçdı. Kamil dərindən nəfəs alıb – Aylına: özünə yaxşı bax. Çatdığında zəng et mütləq bildir gözləyəcəyik zəngini, – Kamilə: tamam deyərəm, öpürəm hamınızı. Kamilə birinci idi Aylın öpürəm sözünü deyirdi, Kamil – Aylına: bizdə səni öpürük canım. Sağollaşıb telefonu söndürüb masaya qoyub, əllərini üzünə çəkib baxdı Ramizə, Kamil Aylından şüphələnmədi. Kamil – Ramizə: hər sözü zarafata salır, ürəyim nəyə isə görə narahat oldu. Sözlərindən bəzən anlamaq çox çətindir onu, bəzən anlamırsan hansını doğru, hansını zarafatla deyir. Belə dediyində Ramiz Kamilə baxıb güldü. Kamildə öz içkisini götürüb içərək düşündü, Aylının sözlərindən bir şeylər axtarırdı. Ramiz başını narazılıqla sirkələyərək baxdıb gülümsədi, Aylının Kamili incitməsinə. Ramiz – Kamizlə: hə dostum o elədir, birdənəsinin ürəyini bəzən anlamaq çox çətin olur sözlərindən. Ramizin ürəyim deməsini duyduqda, Kamil içkini başına çəkib sonuna qədər içib, bakalı masaya qoydu. İçki içini yandırsada bildirmədi, kənara baxdı üzgün – üzgün.

Rəyis Aylını evinə gətirdi, çantaları divanın yanında yerə qoyub – Aylına: xoş gəldin qızım. Aylın – rəyisə: vallah yoldaş rəyis bir elədə xoş sayılmır gəlişim oğlunuzun burnunun dibinə. Rəyis Aylının sözünə gülümsəyərək, – Aylına: sən məni bu gün çox güldürürdün qızım, çoxdandı gülməyi unutmuşdum, sayəndə üzüm güldü.

Sərdarda gəldi – atasına: mən bir ay izin aldım sağollaşdım hər kəs ilə, qalan işi sən həll edərsən. Sərdarın danışığından Aylın biraz pərt qaldı, sanki dəyişmişdi. Sərdar – Aylına: başımın bəlası hazırsamı təlimə? Aylın cavab verincə – Aylına: demək ki hazırsan qarşımdasan. Rəyis – Aylına: birdə təkrarlıyıram qızım, səninlə dediyim kimi Sərdar məşğul olacaq, Sərdar atasının sözünü yozaraq Aylına göz vurdu. Atasının oğlunun hərəkəti gözündən qaçmadı, – Sərdara: Sərdar bəy məşğul dediyim işlə əlaqədardır xatırladım sənə bir daha, işində ciddi olaraq dediyim hər şeyi yerinə yetirəcəksən. Sərdar çest verərək – atasına: baş üstə yoldaş rəyis, dediklərini yerinə dəqiqliklə yetirəcəyimə və bunu tezliklə ölümə göndərməkçün əlimdən gələni əsirgəməyəcəm. Atası başını narazılıqla sirkələyərək Sərdara işarə etdi ki, qutar qızı incitməyi. Sərdar – atasına: atacan dediyin kimi mən bununla məşğul olacam, həmdə çox ciddi. Aylına baxdı kinlə gülümsəyərək, atasıda bilirdi Aylının bu işə razı olmasından Sərdar narazıdır, belə deyib Aylını qorxudaraq işindən çəkindirməyə çalışırdı. Aylında Sərdara fikir verməməyə çalışırdı. Rəyis – Aylına: dediyim kimi bizimlə burda qalacaqsan, şəhərə çıxıb yaxınlarından kimsəyə görünməyəcəkən. Sənin otağını birazdan göstərəcək Sərdar, burda bir də otaq hazırlamışıq ki, sənə görüntülü zəng etdiklərində o otağa keçəcəksən. Hər kəs müalicə aldığın xəstəxananın otağında olduğunu düşünəcəklər. Təlim yerində idman zalı olacaq, hər şeylə orda məşğul olacaqsınız Sərdarala. Sərdar atasının sözünə gülümsədi, atası oğluna əsəbləşsədə, artıq söz demədi. Saatına baxıb – olara: mən işə gec qalıram qalanı axşam danışarıq, sizə uğurlar dediklərimi unutmayın ikinizdə, axşama görüşərik getdi.

Aylın Sərdarla qaldı üz – üzə, Sərdar süzürdü baxışları ilə – Aylına: götür çantalarını martş otağına ardımca. Aylın Sərdarın kobut davranışına öyrənmişdi artıq, Sərdara tərs – tərs baxıb cantalarına yaxınlaşdı. Sərdar – Aylına: birdə hünər etmə kamandirinə elə baxmağa, sən məni anladınmı? Aylın çantasını götürüb yavaş səslə öz – özünə: ay mən səndən olası kamandirin, sözünün ardını gətirmədi. Çantalarını götürüb Sərdarın ardınca getdi.

Sərdar çatıb otağın qapısını açıb – Aylına: keç cəld ol, əmir verdi, Aylın otağa keçdi baxdı. Sərdar saatına baxıb – Aylına: sənə beş dəqiqə vaxt işimizə başlayırıq, qapını örtüb getdi. Aylın Sərdarın ardınca, sənə beş dəqiqə vaxt işimizə başlıyırıq, sənin beş dəqiqənədə bütün saatınada, ömrünə də, … … Aylın pis söz işlətdi əsəbindən. Çantasını yerə qoyub açaraq içindən əsəblə paltarını götürdü, paltarını əlləriylə əsəblə sıxaraq dayandı bir anlıq üşündü, öz – üzünə: sakit olmaq lazımdır, nə demişdi Məlik dayı? düşmanının gözünə baxmalısan. Çantasına əli ilə vuraraq, axxx bu tip düşmandan da betərdi, düşmanı vurub öldürərsən canın rahatlanar, bu zibili nə edəsən? qapı açıldı. Sərdar – Aylına: vaxdın bitdi yaxınlaşdı, – Sərdara: mən əynimi dəyişmədim hələ çıx otaqdan. Birdə otağa girdiyində qapını döyməyə unutma, sənə öyrətməyiblərmi belə şeyləri? sənin beyninə girməz bilirəm. Sərdar Aylının sözünə əsəbləşdi, qolundan tutub özünə yaxın çəkib – Aylına: mənə bax bura sənə otel və ya öz evin deyil bu bir, ikincisi öz evimdir necə girərəm özüm bilərəm. Burda əmirləri sən mənə deyil, mən sənə verirəm unutma yerini bil. Sən mənim bütün əmrlərimə tabe olacaqsan tək – tək susaraq, yəni canın çıxa – çıxa anladınmı? buda üç. Mənim dediyim vaxtda hazır olacaqsan qabağıma söz qaytarmadan, buda dört. Qalan qanunlarlada təlim zalında tanış olacaqsan, 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 və sayir, hadi düş önümə, bağırdı! Aylına əsəblə. Aylın artıq söz demədən kefsiz çıxdı otaqdan, Sərdarı gözləmədən qapını örtdü üzünə.

Читать дальше