Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2

Sərdar əsəbləşib qapını açıb çıxıb ardınca yetişib Aylının qolundan tutdu. Əsəblə divara qısladı kobutca, dişlərini bir – birinə sıxıb – Aylına: mənə bax mədəniyyətli, bir daha üzümə qapını çırparsansa səni, Aylının gözlərinin içinə əsəblə baxdı sözünün ardını demədi. Aylın qolunu çəkməyə çalışdı əlindən, Sərdar dişlərini bir – birinə sıxıb əsəblə – Aylına: dartınma mənim əsəbimlə oynama. Aylının qolunu sıxdı canını acıtdı, Aylın nə qədər canı acısada bildirməməyə çalışırdı ona. Sərdar Aylının qolunu kobutca buraxıb, itələdi kənara. İndi isə ardımca adam kimi gəl, yoxsa canını təkrar acıtaram anladınmı? öndən getdi. Aylın qolunu ova – ova əsəblə getdi ardınca çarəsiz.

Sərdar Aylını sport zalına gətirdi İşıqları yandırdı, çox şey vardı zalda masanın üstündə. Aylının heç ğörmədikləri silahlar, pıçaqlar qoyulmuşdu. Sərdar masaya yaxınlaşıb – Aylına: yaxınlaş bura, əmir etdi. Aylın yaxınlaşdı, tapancanı götürüb göstərərək – Aylına: sən bunu görmüsən, bilisəndə nədir? dayından gizlin aldığına oxşardır. Heç atəş açdınmı? Ayın başıyla yox deyə işarə etdi. Sərdar Aylına bağırdı! sual verdiyimdə hə yox cavabı qaytaracaqsan, aydındırmı? Aylın Sərdarın bağırmağından səksəndi. Yox heç vaxt açmadım atəş təssüflər olsun, Sərdar anladı Aylının sözü özünə dediyini. Məhəl qoymadan əlində silahı tutub – Aylına: öncə silahla davranmağı örgənəcəksən. Aylın – Sərdara: bilmədən atəş açmaq ciddi sayılmır elə deyilmi? Sərdar anladı Aylın nə demək istəyirdi, yəni özünün vurulmasına işarə edirdi. Əlindəki silahı uzadıb – Aylına: al denə istəyirsənsə. Aylın silahı almadı, – Aylına: hünər etməyəcəyin şeyi heç fikrindən belə keçirmə, bu özünü alçaltmaq deməkdir. Əgər fikirləşdinsə, fikrində olanı düşünmədən edəcəksən. Əks halda qarşındakı fikrini oxuyar ya həyatını itirərərsən, yada həyatda sağ qalıb ömrün boyu xəcalət çəkərsən, anladın sən məni. Həyatda insanın ən böyük səhvi nədir bilirsənmi? hardan biləsən ki? düşünmə qabilyətinə malik ola bilməməsidir. Silahla davranmağı örgədəcəm sənə diqqətlə qulaq as, fikrini edə bilməyəcəyin boş – boş şeylərlə doldurub məşgul etmə, təkrar etməyi xoşlamıram. Silahı söküb Aylına başa salmağa başladı, yenidən yığaraq danışa – danışa başa salırdı əsəblə. Qarşıda uzaqda qoyulmuş mişenə qəfil atəş açdı bir neçə dəfə. Aylın qulaqlarını tutub mişenə baxdı, tam baş nahiyəsindən dəymişdi atılan kurşunların hammısı. Sərdar fikir vermədən yenə nə isə danışmağa davam etsədə, açılan ətəş səsindən Aylın Sərdarı duymurdu. Sərdarın dəqiq atəş açmasından profisyonal olduğunu anlaşılmışdı. Sərdarın üzünü ciddi ifadə almışdı, sanki bayaq sözü yozub sağa – sola yozan o deyildi, danışdıqlarınıda dəqiqliyi ilə izah edirdi.

Axşam olmuşdu Aylın çox yorulmuşdu, o qədər şey izah edərək danışmışdı ki, beyni yüklənmişdi, həmdə atəş səsindən başıda ağrıyırdı. Otağına gəlib yerinə uzandı elə bil daş daşımışdı.

Rəyis işdən gəldi, pəncəyni çıxarıb divanın qoltuğuna qoydub əyləşdi, Sərdarda düş alıb gəldi boynunda dəsmalla – atasına: axşamın xeyir ata. Atası – Sərdara: axşamın xeyir oğlum, Aylın hanı? necə keçdi birinci təlim günü? – atasına: yəqin otağındadır pis keçmədi yoruldu biraz, gəlib əyləşdi. Könlü balıq istəyənin quyruğu suda olmalıdı, elə deyilmi? özü istədi söz dinləmədi, indi canı çıxsın dözsün həm işinə, həm də təlimnə. Birazda özündə olmayan mədənyyəti – mərəfəti öyrənəcək məndən. Atası – oğluna: oğlum biraz mülayim ol, qız bizim işimizə görə çətinliklərə qatlanmağa razı oldu. Nə düşünürsən? onun çoxmu xoşu gəlir sənin acı sözlərini qəbul etmək. Sərdar acıqlandı – atasına: istəmirdi razı olmayaydı, mən dəfələrlə dedim onada sənədə, anlamadınız məni ikzinizdə. Birdəki o bizim işimizə görə deyil, pula görə razı olub bunu ikimizdə yaxşı bilirik. Atəş səsindən qulaqlarını tutub baxırdı üzümə, duymurdu nə dediklərimi. O halıylamı o bizə oları çəkəcək sübut əldə edəcək? ay hay etdi, birisi atəş açsa əlindəkiləri buraxıb qulaqlarını tutuacaq. Atası acıqlandı – Sərdara: nə etsin qız? borcu var, hə pula ehtiyacı var. Sərdar – atasına: səndə bundan istifadə etdin eləmi? borcu var deyə soxdun öfdəsindən gələ bilməyəcəyi işə, o orda 1 dəqiqədə sağ qala bilməz.

Atası acıqlandı – Sərada: nə olub sənə, bu nə danışıqdı? Sərdar dərindən nəfəs alıb – atasına: artıq orda ona nə isə olsada inan uğrumda deyil. Biz nə cavab verəcəyik yaxınlarına düşündünmü heç? dayısı böyük yerlərdə çalışır əli çatmayan yerlər yoxdur. Dostunun atasını desən oda elə, çalışdığı evdəkilərində az adı sanı yoxdur. Bilirsən o qadın bunu qızı kimi qəbul edib, de necə çıxacağıq bu işin altından? Sərdar haqlıydı bir tərəfdən. Atası üzgün baxışlarla baxaraq – Sərdara: bilmirəm oğlum, mənim başqa çarəm qalmadı bilirsən. Neçə illərdi o alçağı ələ keçirə bilmirəm, hər gecə ananı yuxumda görürəm, çox qorxuram o şərəfsizi gəbərtmədən ölərəm. Hər gününü keflə gözümüm içinə baxa – baxa yaşayır alçaq şərəfsiz. Mənim ruhumda yanar o dünyamda əgər ananın qisasını almassam ondan, yaşarmış gözləri ilə oğluna baxdı. Mən şəxsən sənə görə ona toxuna bilmirəm, bilirəm ki məni tək səninlə məğlub edəcək. Sənsiz həyat mənə gərək deyil oğlum, sən anandan mənə qalan tək yadigarısan anla. Sərdarda pis oldu kənara baxdı, – Sərdara: hamilə bir qadına qıydı bi qeyrət, məni sındırmaqçün ananı vurdurtdu gözümün önündə. Səni həkimlər çox zor qurtardılar, o günlərin kabusunu mən hər gün təkrar – təkrar filim kimi izləyirəm. Anlayırsanmı oğlum mənim niyə belə etdiyimi? niyə günahsız qızın ora getməsinə razı olduğumu. Sərdar – atasına: mənə görə onu ora göndərmə ata, onun ordan sağ qayıtmayacağını ikimizdə yaxşı bilirik. Mənim anamın qisasıdır, mən gedim bu dəfə eybi yox ölsəmdə. Atası – Sərdara: oğlum ora məndə gedərəm qorxmuram olardan, bilirsən ki biz ikimizdə ora getsək satılacağıq, ananın qisası alınmadan ortalıqlarda dolaşacaq bi qeyrət. O şərəfsizdən ananın qisasını almasam mənə nə bu dünyada yer var, nədə o dünyada, anladınmı oğlum.

Aylın əsəbləşib gəlmişdi ki rəyisə desin işdən imtina edirəm, danışdıqlarını duyduqdan sonra dayanıb baxa qaldı yerində, çox pis oldu. Bilmirdi rəyisin arvadının qatili olduğunu çəkəçəyi adamın, sakitcə dönüb otağına getdi.

Eşitdiklərindən dəhşətə gəlmişdi, otağına gəlib öz – özünə: demək qisas məsələsidir. Alçağa bax sən hamilə qadını vurdutmuş rəyisə görə, imansız bi qeyrət şərəfsiz. Gəlib yerinə uzanıb dərindən nəfəs alıb öz – özünə: yazıq rəyis nələr çəkmisən bir şərəfsizin üzündən. İndi anlaşıldı bunun anasının necə rəhmətə getdiyi, yazıq qadın. Qapı açıldı, Aylın artıq bilirdi qapını döymədən otağına gələn ancaq Sərdar olardı, yerində oturdu. Sərdar gəlib dayandı çarpayısının yanında, qalx yemək vaxtıdır. Aylın yavaş səslə – Sərdara: aç deyiləm mən, Sərdar çox üzgün görünürdü. Sərdar – Aylına: demişdimmi sənə təkrar etməyə xoşlamıram? Aylın yerindən qalxıb – Sərdara: hə yoldaş kamandir. Bağışlayın günahkaram əmir edərsiniz, otaqdan çıxarkən qapıda dayanıb gözlədi. Sərdar – Aylına: nə durmusan önümdə? – Sərdara: qapını üzünə örtməyim deyə dayandım komandirim. Bilirsinizmi yol həmişə xanımların deyil, Sərdar evdə atası var deyə Aylının payını verə bilmədi. Gözlərinin içinə baxıb – Aylına: bax belə, əhilləşdirəcəm səni az vaxtda. Artıq adam olursan ardımca gəl, Sərdarın dediyi söz Aylına daş kimi dəydi, dodağını ceynəyərək bir anlıq özünü ələ alaraq, əsəblə getdi ardınca.