Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2

Aylın nədən söhbət edirdisə atası gülməkdən yaşarmış gözlərini silirdi əlləri ilə. Aylın kənarda dayanıb özlərinə baxan Sərdarı görsədə, görməməzliyinə salırdı məhəlqoymurdu çalışıb, Aylının bu evdə olması hər şeyi dəyişmişdi. Atası – Sərdara: gəlsənə oğlum orda niyə durmusan? Sərdar gəlib əyləşdi. Sərdar – Aylına: sən atamı güldürə bilirsənsə gərçəkdən aktiyorluğa layiqsən bravo, əl çaldı. Atası dərindən nəfəs alıb – Aylına: Allah səni güldürsün qızım, oğlum mülayim təşəkkür edə bilmir nə edək, onunda adından sənə minnətdarlığımızı bildirirəm. Bu evə sən gələndən sonra güldüm, danışdım, həmdə normal yeməklər yedik ağzımın dadadı dəyişdi. Başqa vaxtdı hər kəs öz otağına gedər yatar, və səhər oyanıb ətrafa atılmış paltarlarımızı geyinib tələsik işimizə gedərdik. Sən bu evə başqa istilik gətirdin qızım, artıq dışarda yemək yeməyə istəmirəm dadsız gəlir hər şey, evdə qadının – qızın olması böyük xöşbəxtlikdir. Allah səni bizə çox görməsin, evimizi özümüzü dəyişdin gəlişin ilə, rəyis ayağa qalxdığında Aylında hörmət əlaməty ilə qalxdı yerindən. Gecəniz xeyirə Allah rahatlıq versin hamımıza, getdi. Aylında Sərdarda – rəyisə: gecən xeyirə dedilər.

Aylında getmək istəyisdi – Aylına: otur biraz söhbət edək. Aylın Sərdara baxdı düşündü yenə acılayacaq özünü, – Sərdara: acılanmaq normam tamamlanmayıb yəqin bu gün. Buyurun Sərdar bəy nə istəyirsiniz? Sərdar ciddi baxaraq – Aylına: səni istəyirəm. Aylın anladı, bilirdi Sərdarın tərbiyəsiz rəftarını, özünü sındırmadı – Sərdara: mənimi? Aylın əyləşdi. Aylın – Sərdara: sözünü de eşidirəm, – Aylına: guya sözüm olduğunda dinlədin elə çox məni, Aylın Sərdara baxıb nə demək istədiyini anlamağa çalışdı. Sərdar – Aylına: mənim sənə son dəfə təklifin olacaq qısaca, sənin dayına olan borc pulunu qoydum yatağının yanına. Səhərə kimi vaxtın var yaxşı – yaxşı düşün, əvəzində səndən heç bir şey istəmirəm, sadəçə atam oyanınca evi tərk etməyini istəyirəm pulu qəbul edərək. Aylın sakit susaraq Sərdara baxdı, Sərdarda Aylına baxırdı və təklifini qəbul edib etməyəcəyini gözlərindən oxumağa çalışırdı. Aylın – Sərdara: atanın qədrini bil, o səni çox istəyir sən onun tək varlığısan, onu heç vaxtı qırma – üzmə, sən onun həyatda yaşamasıçün səbəb olan tək varlığısan. Bu sözləri Sadiqədə demişdim, o da sənin kimi mənə pul təklif etmişdi evini tərk etməyimçün, mən bir şərtlə o evi tərk edəcəyimə söz verdim ona. Sonunda razılaşdı şərtimlə, gerisini özün yaxşı bilirsən deməyə ehtiyac yoxdur, mənə artıq atanın dediyi o pulun bir hissəsidə lazım deyil. Məndən sonra öz evimizi dayımın adına borcum qarşılığı yazmalarını xayiş etdim yaxın tanışlarımızdan. Sərdar birinci dəfə idi ki Aylının qarşısında susaraq baxa qalırdı. Aylın ayağa qalxıb – Sərdara: gərçəkdən yorulmuşam, mənim tək bir istəyim var, tezliklə bu həyatdan valideyinlərimin yanına getmək, başqa heç bir şey. Sərdar qalmışdı baxa, Aylının dediklərini bu günə qədər heç ciddiliyə almamışdı. Aylın – Sərdara: gecən xeyrə getdi otağına, Sərdar baxıb düşünürdü, üzünü ciddi ifadə aldı.

Aylın gəlib yatağına qoyulmuş bükülü pul paçkasına toxunmadan uzanıb yatdı üzü divara tərəf, qapı döyülmədən açıldı Sərdara gəldi otağa. Aylının üzünü çevirib pula heç toxunmadan yatdığını görüb – Aylına: o zaman sən işdən kənarlaşdırıldın Aylın xanım, anladınmı? bu gecəni burda qalmağa izin verirəm sənə, səhər açıldıqda evi tərk edəcəksən. Aylın yatdığı yerdən heç dönüb baxmadı, cavabda qaytarmadı Sərdara, otaqdan çıxıb qapını bərk vurub getdi əsəblə, Aylın öz – özünə: pulun batsın.

Sərdar əsəblə gəlib yerinə əsəbləşib uzandı öz – özünə: gedəcəksən bir daha gözüm görməyəcək səni. Qapı döyülmədən içəri Aylın girərək, gətirib pulu Sərdarın üstə atdı. Ayın – Sərdara: atanın başını aşağı etmə, götür zibilini öz oğlunun satqın olduğunu bilsəmin yazıq kişi. Məni nə sən, nədə başqası pulla satın ala bilməzlər anladınmı? bilmədilərdə bu günə qədər. Qapınıda döymdən niyə girdim deyə elə baxırsansa deyim, məsəl var atı – atın yanına bağlasalar rəngi keçməsədə, pis vərdişləri keçərmiş. Aylın dönüb otaqdan getmək istədikdə, Sərdar cəld qalxıb qapının önünü kəsdi ki Aylın otaqdan çıxmasın. Aylın – Sərdara: çəkil önümdən, Sərdar çəkilmədi – Aylına: nə dedin? bir dah təkrar etsənə, kimdir satqın? Aylının üstünə – üstünə yeriməyə başladı əsəblə. Aylın geri gedə – gedə gəlib yatağa çatınça dayandı, Sərdar elə əsəbləşmişdi ki Aylının özünə dediyi sözdən, gözləri qızarmışdı. Aylın Sərdarın sinəsinə əlini tutub saxladı ki özünə hədsiz yaxınlaşmasın, Sərdar Aylının əlinə baxıb – Aylına: sən kimə satqın deyirsən? bağırdı! – Sərdara: sənə deyirəm satqın. Sərdar əsəbləşib Aylının üzünə şillə vurdu, əlləri ilə üzündən tutudu, qapı açıldı içəri atası girdi. Sərdarın Aylını vurduğunu anladı dodağı qanamışdı, gəlib oğlunu zorla kənara çəkib – Sərdara: sən nə edirsən dəlimi olmusan? bağırdı! oğluna. Sərdar yenə Aylına hücum çəkmək istəyirdi, atası tutub divara qıstayıb -Sərdara: özünə gəl vurdurtma mənə yetər dedim. Sərdar atasına bağırdı! vur niyə dayanmısan? sən mənim şərəfimdən vurdun ata eşidirsən? şərəfimdən – namusumdan vurdun. İşə gətirib bunu soxduğun gündən hər yerimdən vuruldum mən, bağırdı! Atası oğlunun yaxasından buraxdı, dönüb Aylına baxdığında yerə dağılmış pulları gördü. Rəyis – Aylına: bu nədir? Aylın dodağının qanını silib – rəyisə: mənim sınmamış qürurumdur, çıxdı otaqdan. Atası şüphəli – şüphəli oğluna baxdı əsəblə. Sərdar divara söykənib, əsəbindən başının ardı ilə təkrar – təkrar divara vurdu.

Səhər açılmışdı, ağır bir gecə ötmüşdü hər kəs üçün, bazar günü olduğundan rəyisin iş günü deyildi, Sərdara gəldi. Tahirin atasıyla oturub söhbət etdiyini görüb gəlib dostuyla görüşdüb əyləşdi sakitcə, axşam olanlardan Tahir xəbərdar idi. Aylında gəlib – Tahirə: sabahın xeyir, Tahirə baxdı ki anlasın o dəfə dedikləri ilə razıydımı? Tahirin baxışlarından razı olduğunu anladı, – Aylına: sabahın xeyir Aylın xanım. Aylın heçnə olmamış kimi mətbəxtdə getdi, rəyis axşam oğlunun etdiklərindən çox üzgün idi, Aylının qarşısında xəcalət çəkirdi. Sərdar – Tahirə: necəsən qardaşım? – Sərdara: məni boş ver sən pərişan görsənirsən, yaxşısanmı? Sərdar axşam atasının acılamasından sonra, Aylının ardınça pis söz deməməməkçün özünü zor tuturdu. Tahir Sərdarın çiyninə əlini qoyub, sənə vallahidə medal düşür, rəyis -Tahirə: əsil medal Aylına düşür, qardaşınla baş edə bildiyinə görə. Sərdar öz – ozünə: inşallah ölümündən sonra verərsən medalını, atası duydu dediyini, Sərdara nə isə demək istəyirdi Aylın gəldi qəhvə dolu sini ilə. Sinini masaya ortalığa qoyub – rəyisə: yoldaş rəyis sizdən izin ala bilərəmmi şəhərə çıxmağımçün? rəyis Aylına baxdı. Aylın – rəyisə: məni kimsə tanımayacaq narahat olmayın, mən uzaqdan dayımı və Ramizi görmək istəyirəm. Rəyis axşam olanlardan sonra Aylına dahada çox sayğı duyurdu, pulu qəbul edərək işini tərk etmədiyinə görə. Tamam qızım haqqın var çıxa bilərsən izin verirəm, Aylın – rəyisə: məni Tahirin aparıb gətirməsini xayiş etsəm, rəyisin xoşuna gəldi bu fikir. Əlbətddə qızım aparar – gətirər, Tahir Sərdarın Aylına tərs – tərs baxdığını görsədə rəyisin sözündən çıxa bilməzdi. Həmdə Aylının fikrini anladı nəyçün özüylə şəhərə çıxmaq istəyirdi. Tahir – Aylına: əlimi – qolumu bağlamayacağına söz verirsənsə razıyam zarafat etdi, rəyisi birdən gülmək tutudu, xatırladı Tahirin necə toletə qaçmasını. Rəyis gözlərini silib gülərək, – Tahirə: apar oğlum qızı maşınla dediyi yerə, ancaq birinci toletə get sonra sənə problem olmasın, yenə güldü qəh – qəhə çəkib. Tahirdə rəyisə baxıb gülümsədi, Sərdarla Aylın yenə bir – birinin gözlərinin içinə baxırdılar nifrətlə. Aylın – Tahirə: sən qəhvəni içincə mən hazırlanıb gəlirəm, getdi. Sərdarda qalxıb getdi, rəyis başıyla Tahirə işarə etdi ki getsin ardınca oğlunun. Tahir anladı, tez qalxıb getdi Sərdarın ardınca,