Margit Sandemo - Ślady Szatana

Wiedzieli, że to złudna nadzieja. W każdej chwili tajemnica mogła się wydać, ktoś mógł go zobaczyć.

Życie Ulvhedina wisiało na włosku. Wiedzieli o tym wszyscy w rodzinie, on także.

Kiedy o tym myślał, ogarniała go głęboka rozpacz. Utracić to, co okazało się najważniejsze w jego życiu, Elisę, synka, rodzinę, miejsce, do którego należał – ta myśl była nieznośna.

Zdawał sobie jednak sprawę, że grozi mu śmierć. Nie bez racji: ilu ludzi on sam pozbawił życia w okresie swej niepoczytalności? Tak, nazywał to niepoczytalnością, gdyż do tej pory żył jakby we mgle, nie odczuwając wspólnoty z ludzkością. Życie czy śmierć… Nie rozumiał różnicy… Czy dziwne wobec tego było, iż wyznaczono cenę za jego głowę?

Nie musieli natomiast obawiać się zawziętości kapitana Dristiga. Wypełniając jedno ze swych zadań został rozszarpany przez niedźwiedzia i jego dumne imię poszło w niepamięć wraz z nim. Inną sprawą jest, że żołnierze przyjmowali później nazwisko Dristig i być może ich potomkowie żyją do dziś. Ale kapitan był jedynym w swoim rodzie.

Dominik i Villemo nareszcie mogli wrócić do domu do syna w Szwecji. Najpierw jednak pragnęli wyjaśnić, kto spłodził potwora, który otrzymał imię Ulvhedin z Ludzi Lodu. Podjęli już odpowiednie kroki w tym kierunku. Wymagało to bowiem wiele taktu i zawiłych przygotowań. To jednak, a także opowieść o dalszych losach Ulvhedina, to zbyt długa i zagmatwana historia, by dało się ją teraz przekazać.