Orson Card - Ender wint

‘Gearresteerd?’

‘Nu ja, zo’n gekke gedachte is dat niet. Generaal Pace is het hoofd van de militaire politie. Er was uiteindelijk een dode op de Krijgsschool.’

‘Ze hebben me niet verteld of kolonel Graff bevorderd werd of voor de krijgsraad werd gesleept. Hij werd gewoon overgeplaatst en had orders om zich bij de Polemarch te melden.’

‘Is dat een goed teken of een slecht teken?’

‘Wie zal het zeggen? Aan de ene kant heeft Ender Wiggin het niet alleen overleefd, hij heeft ook de drempel genomen en is in verbijsterend goede vorm afgestudeerd, dat zal je de oude Graff toch moeten nageven. Maar aan de andere kant heb je die vierde passagier in de pendel. Die in een zak reist.’

‘Het is pas het tweede sterfgeval in de hele geschiedenis van de school. En het was dit keer tenminste geen zelfmoord.’

‘Wat vindt u beter aan moord, majoor Imbu?’

‘Het was geen moord, kolonel. We hebben het van twee camerastandpunten uit op een videoband. Niemand kan Ender iets verwijten.’

‘Maar ze zouden Graff iets kunnen verwijten. Als dit allemaal achter de rug is, kunnen de burgers onze dossiers gaan doorharken op goede en slechte beslissingen. Dan geven ze ons medailles als ze vinden dat we het goed hebben gedaan en nemen ons ons pensioen af en stoppen ons in de gevangenis als ze vinden dat we ernaast zaten. Ze zijn tenminste wel zo verstandig geweest om Ender niet te vertellen dat de jongen is gestorven.’

‘Trouwens al de tweede keer.’

‘Van Stilson hebben ze het hem ook niet verteld.’

‘Die jongen is om bang van te worden.’

‘Ender Wiggin is geen moordenaar. Hij wint gewoon — grondig. Als iemand bang voor hem moet zijn, dan zijn het de kruiperds.’

‘Je zou bijna medelijden met ze krijgen nu je weet dat Ender achter hen aan gaat.’

‘De enige met wie ik medelijden heb is Ender. Maar niet genoeg om voor te stellen dat ze hem moeten laten gaan. Ik heb net toegang gekregen tot materiaal dat tot nu toe alleen Graff mocht inzien. Over vlootbewegingen en dat soort dingen. Vroeger sliep ik altijd uitstekend.’

‘Raken we in tijdnood?’

‘Ik had er niet over moeten beginnen. Ik mag u geen niet vrijgegeven informatie doorgeven.’

‘Ik weet het.’

‘Laten we het zo stellen: ze hebben hem geen dag te vroeg naar de Officiersopleiding gestuurd. En misschien wel een paar jaar te laat.’

‘Kinderen?’

‘Broer en zus. Ze hadden een vijfvoudige beveiliging opgebouwd in de netwerken — door voor bedrijven te schrijven die hun lidmaatschap betaalden, van dat soort dingen. Verduiveld moeilijk geweest om ze op te sporen.’

‘Wat hebben ze te verbergen?’

‘Alles is mogelijk. Maar het meest voor de hand liggende is hun leeftijd. De jongen is veertien, het meisje is twaalf.’

‘Wie van de twee is Demosthenes?’

‘Het meisje, de twaalfjarige.’

‘Neem me niet kwalijk, ik vind dit helemaal niet grappig, maar ik moet toch lachen. Al die tijd dat we ons grote zorgen hebben gemaakt, al die tijd dat we geprobeerd hebben de Russen over te halen om die Demosthenes toch niet al te ernstig te nemen! We hebben zelfs Locke erbij gesleept als bewijs dat de Amerikanen niet allemaal van die krankzinnige oorlogshitsers zijn. Broer en zus, nog niet eens echte pubers —’

‘En hun achternaam is Wiggin.’

‘Ach. Toeval?’

‘ De Wiggin is een drietje. Zij zijn nummer één en twee.’

‘O, geweldig. Dat zullen de Russen helemaal nooit willen geloven —’

‘Dat Demosthenes en Locke niet net zo volledig onder onze invloed staan als de Wiggin.’

‘Is er soms echt een samenzwering? Staan ze onder iemands invloed?’

‘Wij hebben geen verband kunnen ontdekken tussen deze twee kinderen en enige volwassene die hen mogelijk zou kunnen opstoken.’

‘Dat houdt niet in dat niet iemand een manier bedacht kan hebben die jullie niet kunnen opsporen. Ik kan maar moeilijk geloven dat twee kinderen —’

‘Ik heb een gesprek gehad met kolonel Graff toen hij van de Krijgsschool aan land kwam. Naar zijn beste weten hebben deze kinderen nog nooit iets gedaan dat hun kunnen te boven gaat. Hun vaardigheden zijn praktisch gelijk aan die van — de Wiggin. Ze verschillen alleen in temperament. Maar wat hem wel verbaasde was de politieke opstelling van de twee personages. Demosthenes is zonder twijfel het meisje, maar Graff zegt dat zij voor de Krijgsschool werd afgewezen omdat ze te vredelievend was, te verzoeningsgezind, en vooral omdat ze zich te veel inleefde.’

‘Wat absoluut niet van Demosthenes gezegd kan worden.’

‘En de jongen heeft het karakter van een jakhals.’

‘Was het niet Locke die onlangs werd geprezen als “De enige waarlijk onbevooroordeelde geest in Amerika”?’

‘Het is moeilijk uit te maken wat er nou precies echt aan de hand is. Maar Graff heeft aanbevolen, en ik ben het met hem eens, om hen met rust te laten. Dat we niet moeten onthullen wie ze zijn. Dat we op dit moment niets anders rapporteren dan dat we hebben vastgesteld dat Locke en Demosthenes geen banden met het buitenland hebben en ook geen banden met een of andere binnenlandse groepering, behalve dan die in het openbaar op de netwerken bekend zijn gemaakt.’

‘Met andere woorden, geef ze ruim baan.’

‘Ik weet dat Demosthenes gevaarlijk lijkt, gedeeltelijk doordat hij — of zij — in zulke brede kringen medestanders vindt. Maar volgens mij betekent het toch wel iets dat de meest ambitieuze van het stel de gematigde, verstandige persoonlijkheid heeft gekozen. En ze doen nog niets anders dan praten. Ze hebben wel invloed maar geen macht.’

‘Naar mijn ervaring is invloed juist macht.’

‘Als we ooit vinden dat ze te ver gaan, kunnen we hen altijd nog makkelijk aan de kaak stellen.’

‘Alleen in de komende paar jaren. Hoe langer we ermee wachten, hoe ouder ze worden en hoe minder schokkend het zal zijn om te ontdekken wie ze zijn.’

‘Je weet hoe het gesteld is met de Russische troepenverplaatsingen van de laatste tijd. De kans blijft altijd bestaan dat Demosthenes gelijk heeft. En in dat geval —’

‘Is het maar goed dat Demosthenes bestaat. Goed. Voorlopig laten we hen hun gang gaan. Maar hou ze in de gaten. En ik moet natuurlijk manieren verzinnen om de Russen kalm te houden.’

Ondanks al haar bezwaren had Valentine wel schik in haar rol van Demosthenes. Haar rubriek verscheen nu op vrijwel elk nieuwsnet in het land en ze vond het wel leuk om haar kapitaal te zien groeien op de bankrekening van haar zaakwaarnemer. Af en toe koos ze samen met Peter een speciaal persoon of een goed doel uit aan wie ze uit naam van Demosthenes een zorgvuldig uitgekiend bedrag schonken; genoeg geld om de gift te laten opvallen, maar niet zo veel dat de kandidaat het gevoel zou hebben dat ze hem probeerden om te kopen. Ze ontving inmiddels zoveel brieven dat haar nieuwsnet een secretaris had aangenomen om bepaalde soorten routinecorrespondentie voor haar af te handelen. De geinige brieven, van nationale en internationale leiders, soms vijandig en soms vriendelijk, maar altijd pogingen om op diplomatieke wijze de werking van Demosthenes’geest te doorgronden — die lazen zij en Peter samen, waarbij ze soms helemaal slap van het lachen lagen over het feit dat zulke mensen zonder dat ze het zelf wisten aan kinderen schreven.

Maar soms schaamde ze zich. Vader las regelmatig de rubriek van Demosthenes; Locke las hij nooit, of als hij het al deed, hield hij zijn mond erover. Maar onder het eten vergastte hij hen regelmatig op een rake bewering die Demosthenes die dag in zijn rubriek had gedaan. Peter vond het enig als vader dat deed — ‘Zie je wel, dat bewijst dat de gewone man je leest’— maar Valentine vond het vernederend voor vader. Als hij er ooit achter zou komen dat ik het was die aldoor die rubriek volschreef waaruit hij regelmatig iets tegen ons aanhaalde, en dat ik de helft van de dingen die ik schreef niet eens echt meende, dan zou hij kwaad worden en zich schamen.