Orson Card - Ender wint

‘Dit zijn allemaal nieuwe jongens,’zei Erwt. ‘Zit geen een veteraan bij.’

‘Na de afgelopen week zijn al onze soldaten veteranen, Erwt. Besef je niet dat onze soldaten alle veertig bij de eerste vijftig van de individuele ranglijst staan? Dat je pas op de zeventiende plaats een soldaat tegenkomt die geen Draak is?’

‘En als ik nou niks kan bedenken?’

‘Dan heb ik me lelijk in je vergist.’

Erwt grijnsde. ‘Je hebt je niet vergist.’

Het licht ging uit.

‘Kan je de weg terug vinden, Erwt?’

‘Waarschijnlijk niet.’

‘Blijf dan hier maar slapen. Als je goed luistert kan je vannacht de goede fee horen binnenkomen die ons wedstrijdbriefje voor morgen komt brengen.’

‘Ze geven ons toch morgen niet weer een wedstrijdgevecht, hè?’

Ender gaf geen antwoord. Erwt hoorde hem in bed stappen. Hij stond op van de vloer en deed hetzelfde. Voor hij in slaap viel had hij al een stuk of vijf dingen bedacht. Ender zou tevreden zijn — het waren stuk voor stuk idiote dingen.

‘Gaat u toch zitten, generaal Pace. Ik begrijp dat u me over een dringende zaak wilt spreken.’

‘Normaal gesproken zou ik het niet wagen om me met de interne aangelegenheden van de Krijgsschool te bemoeien, kolonel Graff. Uw zelfstandigheid wordt gegarandeerd en ondanks ons rangverschil ben ik me er heel goed van bewust dat ik slechts een adviserende stem heb en u niet kan opdragen om iets te doen.’

‘Iets doen?’

‘Houdt u niet van de domme, kolonel Graff. Amerikanen kunnen zich heel goed onnozel voordoen als ze dat willen, maar daar laat ik me niet door voor de gek houden. U weet waarom ik hier ben.’

‘Aha. Ik neem aan dat dit betekent dat Dap een rapport heeft ingediend.’

‘Hij voelt — ouderlijke verantwoordelijkheid tegenover de leerlingen hier. Hij is van mening dat uw negeren van een mogelijk levensgevaarlijke situatie verder gaat dan onachtzaamheid — dat het grenst aan het met opzet veroorzaken van ernstig letsel of zelfs de dood van een van de leerlingen van deze school.’

‘Dit is een school voor kinderen, generaal Pace. Niet echt iets om het hoofd van de militaire politie van de I.V. hierheen te brengen.’

‘Kolonel Graff, de naam van Ender Wiggin is doorgedrongen tot de hogere regionen. Hij heeft zelfs mijn oren bereikt. Ik heb hem op een bescheiden manier horen beschrijven als onze enige hoop op overwinning in de aanstaande invasie. Als zijn leven of zijn gezondheid gevaar loopt, vind ik het niet ongepast dat de militaire politie enige belangstelling vertoont voor de bescherming en de overleving van de jongen. U wel?’

‘Dap kan doodvallen en u erbij, generaal, ik weet wat ik doe.’

‘Is dat zo?’

‘Beter dan wie dan ook.’

‘Ja, dat is wel duidelijk; niemand anders heeft er namelijk ook maar een flauw idee van waarmee u bezig bent. U weet al acht dagen lang dat een aantal van de wat boosaardiger “kinderen” hier samenspant om zo mogelijk Ender Wiggin eens flink af te tuigen. En dat sommige van de jongens, met name een zekere Bonito de Madrid, gewoonlijk Bonzo genoemd, zeer waarschijnlijk weinig zelfbeheersing aan de dag zullen kunnen leggen als deze afstraffing plaatsvindt, zodat Ender Wiggin, een internationaal goed van onschatbaar belang, ernstig gevaar zal lopen om zijn hersens tegen de wanden van uw eenvoudige satellietschooltje geplakt te krijgen. En hoewel u volledig op de hoogte bent van dit gevaar bent u van plan hier helemaal —’

‘Niets aan te doen.’

‘U begrijpt dat dat onze verbazing wekt.’

‘Ender Wiggin heeft al eerder in zo’n situatie verkeerd. Destijds op aarde, op de dag dat hij zijn monitor kwijtraakte en nog een keer toen een grote groep oudere jongens —’

‘Ik ben hier niet zonder kennis van het verleden gekomen. Ender Wiggin heeft Bonzo Madrid ondraaglijk getergd. En u hebt geen militaire politie achter de hand om een eind te maken aan opstootjes. Dat is ten hemel schreiend.’

‘Als Ender Wiggin onze vloot onder zijn bevel heeft, als hij de beslissingen moet nemen die ons overwinning of vernietiging zullen brengen, staat de militaire politie dan ook klaar om hem te komen redden als de zaak uit de hand loopt?’

‘Ik zie het verband niet.’

‘Kennelijk niet nee. Maar het verband is er wel. Ender Wiggin moet ervan overtuigd blijven dat wat er ook gebeurt, geen enkele volwassene ooit maar iets zal ondernemen om hem op enigerlei wijze te helpen. Hij moet er tot op de bodem van zijn ziel van overtuigd zijn dat hij alleen de dingen kan doen die hij en de andere kinderen zelfstandig uitwerken. Als hij dat niet gelooft, zal hij nooit de top van zijn kunnen bereiken.’

‘Die top van zijn kunnen bereikt hij ook niet als hij dood is of blijvend invalide.’

‘Dat gebeurt niet.’

‘Waarom laat u Bonzo niet gewoon afstuderen? Hij is oud genoeg.’

‘Omdat Ender weet dat Bonzo van plan is om hem te doden. Als we Bonzo buiten de normale gang van zaken om overplaatsen, weet hij dat we dat doen om hem te redden. De hemel weet dat Bonzo als bevelhebber niet goed genoeg is om op zijn verdienste bevorderd te worden.’

‘En de andere kinderen? Kan je hem niet door hen laten helpen?’

‘We wachten gewoon af wat er gebeurt. Dat is mijn eerste, laatste en enige beslissing.’

‘God zij je genadig als je het mis hebt.’

‘God zij ons allen genadig als ik het mis heb.’

‘Ik laat je voor een krijgsraad met doodstrafbevoegdheid slepen. Ik zorg ervoor dat je naam over de hele wereld door het slijk wordt gehaald als je het mis hebt.’

‘Niet meer dan redelijk. Maar denk er wel aan om me, als ik gelijk heb, een paar medailles te bezorgen.’

‘Waarvoor?’

‘Voor het feit dat ik uw inmenging verijdeld heb.’

Ender zat met zijn arm door een handvat gehaakt in een hoek van de strijdzaal te kijken naar Erwt die met zijn eenheid aan het oefenen was. Gisteren hadden ze zich geoefend in ongewapend aanvallen waarbij ze de vijand met hun voeten ontwapenden. Ender had hen geholpen met een paar technieken die in zwaartekrachthandgemeen werden toegepast — je moest een heleboel dingen veranderen maar de inertie van vliegende lichamen was een werktuig dat je in nul g net zo makkelijk tegen de vijand kon gebruiken als in aardse zwaartekracht.

Maar vandaag had Erwt een nieuw speelgoedje. Het was een tui-lijn, een van die dunne, bijna onzichtbare kabels die bij constructiewerk in de ruimte gebruikt werden om twee voorwerpen aan elkaar te verankeren. Tuilijnen waren soms wel kilometers lang. Deze was net iets langer dan een wand van de strijdzaal en toch hing hij in soepele, bijna onzichtbare lussen om Erwts middel. Hij trok de kabelbos uit als een kledingstuk en gaf een van de uiteinden aan een van zijn soldaten. ‘Haak hem aan een handvat vast en wind de lijn er een paar maal omheen.’Erwt nam het andere eind mee naar de overkant van de strijdzaal.

Als struikeldraad was de lijn niet erg bruikbaar, vond Erwt. Hij was onzichtbaar genoeg maar met één streng draad had je natuurlijk niet veel kans om een vijand tegen te houden die er makkelijk boven of onder langs kon. Toen kreeg hij het idee om de draad te gebruiken om midden in de lucht zijn koers te kunnen wijzigen. Hij liet het ene eind aan het handvat zitten en bond het andere eind om zijn middel. Toen schoof hij een stukje opzij en zette met volle kracht recht naar voren af. De lijn kwam strak te staan, veranderde met een ruk zijn koers en deed hem in een grote boog met een harde smak tegen de wand belanden.

Hij bleef maar krijsen. Het duurde even voor Ender doorhad dat hij niet van pijn schreeuwde. ‘Zag je hoe hard ik ging! Zag je hoe ik van richting veranderde!’

Al gauw staakten alle Draken hun werk om naar Erwt te kijken die met de tuilijn aan het oefenen was. De koersveranderingen waren verbluffend, vooral wanneer je niet wist waar je de lijn moest zoeken. Toen hij de kabel gebruikte om zichzelf om een ster te wikkelen, bereikte hij snelheden die niemand ooit eerder had gezien.