Orson Card - Ender wint

Dit keer was het al niet anders. Hij probeerde het mes dat op de tafel lag te gebruiken om de specie weg te schrapen en een steen uit de muur te wrikken. Zodra hij de afdichtende specie had weggeschraapt begon er water uit de voeg te stromen en Ender moest machteloos toekijken hoe op zijn scherm zijn figuurtje wanhopig worstelde om in leven te blijven, om niet te verdrinken. De kamer had ineens geen ramen meer, het water steeg steeds hoger en zijn figuurtje verdronk. Al die tijd bleef het gezicht van Peter Wiggin hem maar aanstaren uit de spiegel.

Ik zit hier in de val, dacht Ender, gevangen aan het Einde van de Wereld zonder uitweg. En eindelijk wist hij wat het was dat in weerwil van zijn successen op de Krijgsschool alles zo bedorven deed lijken. Het was wanhoop.

Toen Valentine op school kwam stonden er mannen in uniform bij de ingangen. Ze stonden niet stram opgesteld zoals schildwachten, maar hingen een beetje rond alsof ze wachtten op iemand die binnen nog iets moest afhandelen. Ze droegen het uniform van mariniers van de I.V., hetzelfde uniform dat iedereen op de video-opnames van het oorlogsgeweld had gezien. Het gaf de school een romantische sfeer; alle andere kinderen waren er opgewonden over.

Valentine niet. Zij moest erdoor aan Ender denken. En bovendien werd ze een beetje bang. Kortgeleden had iemand een vernietigend commentaar op het verzamelde werk van Demosthenes gepubliceerd. Dat commentaar, en dus ook haar werk, was in de openbare vergadering over internationale betrekkingen van het netwerk besproken, waarbij Demosthenes werd aangevallen en verdedigd door een paar van de belangrijkste mensen van die dag. Vooral de opmerking van een Engelsman zat haar dwars: ‘Of het hem nu aanstaat of niet, Demosthenes kan niet eeuwig onbekend blijven. Hij heeft te veel verstandige mensen kwaad gemaakt en te veel dwazen behaagd om zich nog erg veel langer achter zijn al te passende schuilnaam te kunnen blijven verschuilen. Of hij onthult zelf zijn identiteit om de leiding op zich te nemen van de domme krachten die hij heeft opgeroepen, of zijn vijanden zullen hem ontmaskeren om de ziekte die zo’n misvormde en verwrongen geest heeft veroorzaakt beter te kunnen begrijpen.’

Peter was in de wolken, maar dat was te verwachten geweest. Valentine was bang dat de venijnige persoonlijkheid van Demosthenes zo veel machtige mensen geërgerd zou hebben dat ze inderdaad opgespoord zou worden. De I.V. was daartoe gerechtigd, al moest de Amerikaanse regering zich er volgens de grondwet van onthouden. En nu stonden er nota bene troepen van de I.V. bij de Middenschool van Western Guildford. Nu niet bepaald een plaats waar de I.V.-mariniers gewoonlijk hun rekruten wonnen.

Ze was dus in het geheel niet verbaasd toen ze haar lessenaar inschakelde en er onmiddellijk een boodschap over haar scherm begon te lopen.

LESSENAAR UITSCHAKELEN S.V.P.

EN NAAR DE KAMER VAN DR. LINEBERRY KOMEN

Valentine wachtte zenuwachtig voor de deur van de kamer van het hoofd tot Dr. Lineberry de deur opendeed en haar naar binnen wenkte. Haar laatste twijfel vervloog toen ze de gezette man in het uniform van een kolonel van de I.V. op de enige makkelijke stoel in de kamer zag zitten.

‘Jij bent Valentine Wiggin,’zei hij.

‘Ja,’fluisterde ze.

‘Ik ben kolonel Graff. We hebben elkaar al eens eerder ontmoet.’

Eerder? Wanneer had zij ooit iets met de I.V. te maken gehad?

‘Ik ben hier voor een vertrouwelijk gesprek met jou over je broer.’

Het gaat dus niet alleen om mij, dacht ze. Ze hebben Peter ook. Of is dit iets nieuws? Heeft hij soms iets krankzinnigs gedaan? Ik dacht dat hij geen krankzinnige dingen meer deed.

‘Valentine, je lijkt wel bang. Dat is helemaal niet nodig. Ga alsjeblieft zitten. Ik verzeker je dat je broer het goed maakt. Hij heeft onze verwachtingen meer dan vervuld.’

En met een golf van opluchting besefte ze dat ze hier waren om over Ender te praten. Ender. Het was helemaal geen straf, het ging om kleine Ender, die al zo lang geleden was verdwenen, die nu helemaal niet meer in Peters plannen voorkwam. Jij hebt geluk gehad, Ender. Jij ontsnapte voor Peter je in zijn samenzwering kon betrekken.

‘Wat vind jij van je broer, Valentine?’

‘Van Ender?’

‘Uiteraard.’

‘Wat kan ik nou van hem vinden? Ik heb hem na mijn achtste niet meer gezien en niks meer van hem gehoord.’

‘Mevrouw Lineberry, wilt u ons even alleen laten.’

Lineberry had de pest in.

‘Bij nader inzien, mevrouw Lineberry, denk ik dat Valentine en ik een vruchtbaarder gesprek zullen kunnen voeren als we een eindje gaan wandelen. Buiten. Uit de buurt van de opnameapparatuur die uw assistent-schoolhoofd in deze kamer heeft geïnstalleerd.’

Het was de eerste keer dat Valentine Dr. Lineberry met haar mond vol tanden had zien staan. Kolonel Graff tilde een schilderij op en trok een geluidgevoelig membraan van de wand, samen met een klein zendertje. ‘Goedkoop, maar doeltreffend,’zei Graff. ‘Ik dacht dat u het wel wist.’

Lineberry nam het apparaatje van hem over en liet zich met een plof achter haar bureau op haar stoel vallen. Graff ging Valentine voor naar buiten.

Ze wandelden het footballveld op. De soldaten volgden op tactvolle afstand; ze splitsten zich in twee groepen en vormden een grote kring om hen heen om hen van zo ver mogelijk te kunnen bewaken.

‘Valentine, we hebben je hulp nodig voor Ender.’

‘Wat voor hulp?’

‘Dat weten we niet eens precies. Jij moet ons helpen uitvissen op welke manier je ons kunt helpen.’

‘Wat is er mis met hem?’

‘Dat is een deel van het probleem. Dat weten we niet.’

Onwillekeurig barstte Valentine in lachen uit. ‘Ik heb hem al drie jaar niet gezien! Jullie hebben hem al die tijd daar bij je gehad!’

‘Val, zo’n vluchtje van mij naar de Aarde en weer terug naar de Krijgsschool kost meer dan je vader zijn hele leven ooit zal verdienen. Ik reis niet vaak op en neer.’

‘De koning had een droom,’zei Valentine, ‘maar hij vergat wat voor droom en dus gaf hij zijn wijze mannen opdracht om de droom te duiden op straffe des doods. Alleen Daniël kon de droom duiden, omdat hij een profeet was.’

‘Lees jij de Bijbel?’

‘We doen dit jaar klassieken bij Engels voor gevorderden. Ik ben geen profeet.’

‘Ik wilde wel dat ik je alles over Enders situatie kon vertellen. Maar dat zou uren, misschien wel dagen kosten en naderhand zou ik je voor je eigen bestwil in verzekerde bewaring moeten nemen omdat het allemaal zo strikt vertrouwelijk is. Laten we dus eens kijken hoe ver we kunnen komen met een beperkte hoeveelheid informatie. Onze leerlingen spelen een bepaald computerspel.’En hij vertelde haar over het Einde van de Wereld en de gesloten kamer en Peters gezicht in de spiegel.

‘De computer heeft dat tafereel gemaakt en niet Ender. Waarom vraagt u het niet aan de computer?’

‘De computer weet het niet.’

‘En ik zou het wel moeten weten?’

‘Sinds Ender bij ons op school is, is dit de tweede maal dat hij met dit spel op een dood punt is aangeland. Bij een probleem dat onoplosbaar lijkt.’

‘Heeft hij het eerste wel opgelost?’

‘Uiteindelijk wel, ja.’

‘Dan zal hij hier ook wel uitkomen als jullie hem de tijd gunnen.’

‘Dat weet ik nog zo net niet. Valentine, je broertje is op dit moment erg ongelukkig.’

‘Waarom?’

‘Dat weet ik niet.’

‘U weet ook niet veel, zeg.’

Valentine dacht even dat de man boos zou worden. Maar in plaats daarvan besloot hij in lachen uit te barsten. ‘Nee, niet erg veel. Valentine, waarom blijft Ender telkens maar jullie broer Peter in die spiegel zien.’

‘Nergens voor nodig, ontzettend stom van hem.’

‘Waarom is het stom?’

‘Omdat als er iemand het tegendeel van Ender is, dat Peter wel is.’