Kajzar H. Antygona // Kajzar H. Sztuki i eseje. Warszawa: Wydawnictwa Ośrodka Metodyki Upowszechniania Kultury, 1976. S. 96.
Софокл. Указ. соч. C. 137.
Kajzar H. Antygona. Op. cit. S. 101.
Фрейд З. В духе времени о войне и смерти // Фрейд З. Собрание сочинений в 10 томах. Т. 9. М.: Фирма СТД, 2007. С. 33–60.
Kępiński A. Dulce et decorum… // Kępiński A. Refleksje oświęcimskie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005. S. 122.
См. особенно: Janion M. Śmierć «godna» i «niegodna» // Janion M. Bohater, spisek, śmierć. Wykłady żydowskie. Warszawa: Wydawnictwo W. A. B., 2009. S. 64–71.
Леви П. Канувшие и спасенные. М.: Новое издательство, 2010. С. 38.
Rosenfeld A. H. A Double Dying. Reflections on Holocaust Literature. Bloomington: Indiana University Press, 1980. P. 164.
Цит. по: Rosenfeld A. H. Op. cit. P. 178.
Young J. E. Writing and Rewriting the Holocaust. Narrative and the Consequences of Interpretation. Bloomington, IN: Indiana University Press, 1988. P. 116.
Žižek S. Melancholy and the Act // Critical Inquiry. 2000. Nr 4. P. 659.
Об опасностях такой позиции писала Эва Доманская в связи с проектом Либескинда: «негативные категории, которые составляют суть проекта: отсутствие, пустота, лабиринт — становятся категориями эстетическими, приобретая позитивное измерение» ( Domańska E. Historie niekonwencjonalne. Refleksja o przeszłości w nowej humanistyce. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006. S. 213).
Tokarska-Bakir J. Rzeczy mgliste. Eseje i studia. Sejny: Pogranicze, 2004. S. 213.
Выспянский C. Освобождение // Выспянский C. Драмы. М.: Искусство, 1963. С. 508.
Там же.
Kundera M. Śmiech i tragedia w teatrze pamięci // Le Monde diplomatique. Nr 3. 05.2006.
Nyczek T. Antynoga // Nyczek T. Rozbite lustro (teksty przy teatrze). Warszawa: Czytelnik, 1991. S. 62.
Sobolewski T. Gest Antygony // Gazeta Wyborcza. Nr 218. 18.09.2007.
Ibid.
Kundera M. Śmierć i tragedia w teatrze pamięci. Op. cit.
См.: Frese Witt M. A. The Search for Modern Tragedy. Aesthetic Fascism in Italy and France. New York: Cornell University Press, 2001.
Лакан Ж. Семинары, Книга 7. Этика психоанализа. М.: Гнозис, Логос, 2006. С. 314–368.
Sofokles. Antygona. Przeł. Kazimierz Morawski, oprac. Stefan Srebrny, przejrzał i uzupełnił Jerzy Łanowski, BN II 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich — Wydawnictwo, 2009. S. 46.
Butler J. Antigone’s Claim: Kinship between Life and Death. New York: Columbia University Press, 2000. P. 17–18.
Butler J. Antigone’s Claim… P. 78.
Butler J. Antigone’s Claim… P. 49.
Gruszczyński P. Burzyć święty spokój, rozmowa z Krystianem Lupą // Gruszczyński P. Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim. Warszawa: Wydawnictwo W. A. B., 2003. S. 74.
Ibid.
Gruszczyński P. Wyznawanie, wymazywanie // Gruszczyński P. Ojcobójcy… Op. cit. S. 61.
Dziewulska M. Mit i horror. Krystian Lupa w Pałacu Kultury // Dziewulska M. Inna obecność. Warszawa: Wydawnictwo Sic! 2009. S. 143.
Ibid.
Ibid.
Pawłowski R. Koniec mitu // Gazeta Wyborcza. Nr 60. 12.03.2001.
Bernhard T. Auslöschung: Ein Zerfall. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1988. S. 461.
См.: Кляйн М. Скорбь и ее связь с маниакально-депрессивными состояниями // Кляйн М. Психоаналитические труды в 6 т. Т. 2. Ижевск: ERGO. 2007. С. 257–292.
Heidelberger-Leonard I. Auschwitz als Pflichtfach für Schriftsteller // Antiautobiografie: Zu Thomas Bernhards Auslöschung. Eds Hans Höller, Irene Heidelberger-Leonard. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1995. S. 181–196.
Fergusson F. The Idea of a Theater: A Study of Ten Plays. Princeton: Princeton University Press, 1972. P. 105.
Ibid. P. 101.
Swinarski i Gertruda // Opalski J. Rozmowy o Konradzie Swinarskim i «Hamlecie». Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988. S. 30–45.
Ibid. S. 189–232.
Ibid. S. 54.
Ibid.
Фрейд З. Потеря реальности при неврозе и психозе (1924) // Фрейд З. Собрание сочинений в 10 томах. Т. 3. М.: Фирма СТД, 2006. С. 379–386.
Lyotard J.-F. Jewish Oedipus // Genre. 1977. Vol. X. Nr 3. P. 395–411.
Возможно, Люпа просто правильно интерпретировал механизмы работы романа Бернхарда. Ирена Хайдельбергер-Леонард считает «Вымарывание» скорее синдромом вытеснения, чем радикальной конфронтацией с прошлым (финальный жест передачи Вольфсегга еврейской общине она прочитывает как «ампутацию собственного прошлого», «издевательство над еврейскими жертвами», «примитивный акт мести сестрам» и «нежелание отягчать себя бременем австрийской истории»). «Мы можем упрекать Бернхарда не за то, что он терпит поражение — ведь кому могло бы „удаться“ приблизиться к проблеме Аушвица в эстетических категориях? — а за то, что его роман узурпирует право на такой статус, а его автор так легко трактует всю проблему» ( Heidelberger-Leonard I. Auschwitz als Pflichtfach für Schriftsteller. Op. cit. S. 194–195).
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу