Антоній
Дык вось, Эрос, адпраў яму туды
Услед за ім і ўсю яго маёмасць.
I напішы, я падпішу пісьмо,
Што я развітваюся з ім сардэчна,
Жадаю поспехаў і спадзяюся,
Што больш яму не прыйдзецца мяняць
Гаспадара свайго. О лёс мой горкі,
Ты і сумленнага разбэсціў нават,—
Зрабі, як я сказаў.— Эх, Энабарб!
Выходзіць .
СЦЭНА 6
Лагер Цэзара каля Александрыі.
Трубы. Уваходзяць Цэзар, Агрыпа, Энабарб і світа .
Цэзар
Агрыпа, пачынай. Каманда: к бою!
Апавясці, што мы павінны ўзяць
Антонія жывым.
Агрыпа
Выходзіць .
Цэзар
Жаданы мір ужо нам свеціць з неба.
Мы пераможам. I тры часткі свету
З'яднаюцца пад засенню аліў.
Уваходзіць ганец .
Ганец
Цэзар
Скажы Агрыпе,
Каб перабежчыкаў усіх паставіў
У першыя рады, няхай Антоній
Сячэ сваіх, шалеючы ад злосці.
Выходзяць. Застаецца адзін Энабарб .
Энабарб
Алексас прагадаў. Па пільнай справе
Адпраўлены паслом у Іудзею,
Падгаварыў ён Ірада-цара
Парваць з Антоніем і далучыцца
Да Цэзара. А Цэзар у падзяку
Паслужлівага здрадніка распяў.
Канідзія і розных іншых Цэзар
Трымае ў войску, але ім не верыць.
Я ж подласць учыніў — і вось пакута,
Мучэнне страшнае.
Уваходзіць салдат Цэзара .
Салдат
Гэй, Энабарб!
Прыслаў табе Антоній скарб вялікі,
Увесь набытак твой і нават больш.
Ідзі хутчэй. Каля тваёй палаткі
Скідае куфры з мулаў пасланец.
Энабарб
Салдат
Не верыш мне стары?
Я не падманваю. Правесці трэба
Слугу назад. Зрабіў бы гэта я,
Але мне нельга, на пасту стаю.
А твой былы начальнік, як Юпітэр,
Аберагае гонар свой — ого!
Выходзіць .
Энабарб
Нягоднік я, зямлю сабой паганю
I гэта бачу сам. О Марк Антоній,
Дзе мера шчодрасці тваёй! Што б даў ты
За службу верную, калі цяпер
Мяне узнагароджваеш за здраду!
Ты мне параніў сэрца, і яно
Не выцерпіць, парвецца хутка з гора.
А калі выцерпіць, ёсць іншы сродак!
Ды што шукаць? Заб'е, задушыць роспач.
Быць ворагам Антонію? О не!
Пайду, знайду вадой заліты роў
I здохну там, у брудзе захлынуся.
Я лепшага канца не заслужыў.
Выходзіць .
СЦЭНА 7
Поле бою паміж двума берагамі. Шум бітвы.
Трубы і барабаны.
Уваходзяць Агрыпа з камандзірамі .
Агрыпа
Мы надта ўрэзаліся. Адступіць!
Сам Цэзар кіраваў. Хто мог чакаць
Такога моцнага супраціўлення?
Выходзяць .
Шум бітвы.
Уваходзяць Антоній і паранены Скар .
Скар
Вось гэта бой! Адразу б так ударыць,
З іх юшку выпусціць, даўно прагналі б.
Антоній
Скар
Ды секанулі трошкі,
Але нічога, мне не ўпершыню.
Шум адступлення .
Антоній
Скар
Дзе ім дзецца.
У ямы іх смярдзючыя загонім.
Няхай на мне слядоў вайны, як бобу,
Знайду і цаліны рубцоў на шэсць.
Уваходзіць Эрос .
Эрос
Яны бягуць, мой уладар, а значыць,
Мы выйгралі і перамога наша.
Скар
Як зайцаў гнаць! Мы ім распішам спіны.
Ды гэта ж радасць, гэта асалода
Правучваць баязліўцаў!
Антоній
Маладзец!
Цябе я ўзнагароджу за дасціпнасць,
Твая ж адвага — ёй цаны няма.
Хадзем, мой верны воін.
Скар
За табою
Хоць на адной назе гатоў скакаць.
Выходзяць .
СЦЭНА 8
Пад сценамі Александрыі.
Шум бітвы. Уваходзяць Антоній і Скар з войскам .
Антоній
Мы іх адкінулі назад у лагер.—
Гэй, хто з вас там,— апавясціць царыцу.
Яшчэ і сонца не паспее заўтра
Зірнуць на нас, як з гэтых недабіткаў
Мы выпусцім апошнюю іх кроў.—
Падзяка ўсім. Выдатна ваявалі.
Натхненнем абавязак акрыліўшы,
З'яднаныя са мной агульнай мэтай,
Былі вы Гектарамі [43] Былі вы Гектарамі.— Гектар — траянскі герой, сын цара Прыяма, які забіў грэчаскага военачальніка Патрокла.
. А цяпер
Хутчэй у горад, абдыміце жонак,
Сяброў сваіх і раскажыце ім
Пра вашы подзвігі. Няхай абмыюць
Шчаслівымі слязамі вас жывых
I пацалункамі загояць раны.
Читать дальше