Пампей
А я цябе пазнаў. Ну, як жывеш?
Энабарб
Жыву цудоўна, што ні дзень, то лепей:
Наперадзе банкетаў чарада.
Пампей
Ну, што ж, давай паціснем рукі, воін:
Табе я ворагам не быў ніколі,
А храбрасці тваёй зайздрошчу нават.
Энабарб
Каб я любіў цябе, я не скажу.
Хваліць даводзілася, хоць, па-мойму,
Хвала табе, што муха для асілка.
Пампей
За шчырасць дзякую, лягчэй на сэрцы.—
Прашу ўсіх да мяне на карабель.
Цэзар, Антоній і Лепід
( разам )
Пампей
Усе, апроч Энабарба і Менаса, выходзяць .
Менас
( убок )
Што ты робіш, Пампей! Мірыцца з імі? Твой бацька ніколі б гэтага не дазволіў. ( Энабарбу ) Мы недзе сустракаліся?
Энабарб
Здаецца, на моры.
Менас
Ну так.
Энабарб
На моры ты быў герой.
Менас
А ты на сушы.
Энабарб
Люблю, калі мяне хваляць, аднак нельга адмаўляць, што на сушы я ўсё ж нешта зрабіў.
Менас
А я на моры.
Энабарб
Ну, вядома. Але глядзі, не прызнавайся ва ўсім, а то ўліпнеш. На моры ты быў разбойнік, і даволі страшны.
Менас
А ты на сушы.
Энабарб
Ну вось, і знайшлося агульнае. Дай руку, Менас. Каб нашы вочы былі суддзямі, яны б схапілі тут двух галаварэзаў, што, абняўшыся, цалуюцца.
Менас
Што рукі брудныя, не бяда, абы твар быў чысты.
Энабарб
Гледзячы ў каго. Скажам, жанчына. I чысценькая і прыгожанькая...
Менас
Ой, не кажы! Гэта нож для мужчынскага сэрца.
Энабарб
Мы ішлі сюды, каб з вамі ваяваць.
Менас
А давядзецца спаборнічаць у п'янстве. Сягоння Пампей будзе з рогатам прапіваць сваё шчасце.
Энабарб
А заўтра слязьмі абальецца. Толькі шчасця плачам не вернеш.
Менас
Твая праўда. Ніхто з нас не чакаў, што Марк Антоній з'явіцца сюды. Ён што, ажаніўся з Клеапатрай?
Энабарб
Сястру Цэзара завуць Актавіяй.
Менас
Я ведаю. Яна была замужам за Каем Марцэлам.
Энабарб
А цяпер яна жонка Марка Антонія.
Менас
Што ты гаворыш?
Энабарб
Тое, што ты чуеш.
Менас
Значыць, цяпер яны звязаны з Цэзарам навекі?
Энабарб
Сцвярджаць такое — у мяне язык не павернецца.
Менас
Я думаю, тут больш палітыкі, чым кахання.
Энабарб
I я так думаю. Вось пабачыш, гэты шлюб не ўмацуе дружбы, пятлёй на шыі павісне. Актавія набожная, халодная, маўклівая.
Менас
Кожны хацеў бы мець такую жонку.
Энабарб
Можа, хто і хацеў бы, толькі не Марк Антоній. Яму не халоднае, а гарачае падавай, яго пацягне зноў да егіпецкіх ласункаў. Ну, а Цэзар ад уздыхаў Актавіі запалае, як факел. I тады, напэўна кажу, уся іх дружба лопне з трэскам. Антоній будзе шукаць пяшчотаў там, дзе іх пакінуў. А жонку ўзяў дзеля выгады, няйначай.
Менас
I я так думаю. А ці не пайсці нам, дружа, з табой на карабель? Хачу выпіць за тваё здароўе.
Энабарб
Падтрымаю ахвотна. У Егіпце мы прамывалі горла амаль штодня.
Менас
Дык пойдзем.
Выходзяць .
СЦЭНА 7
На караблі Пампея каля гары Мізенскай.
Музыка.
Уваходзяць некалькі слуг з віном і закускай .
Першы слуга
Зараз яны будуць тут. Некаторыя з гэтых дубоў ужо карэннем за зямлю не трымаюцца. Лёгкі ветрык — і лягуць покатам.
Другі слуга
Лепід чырвоны як рак.
Першы слуга
Усё недапітае ў яго злівалі.
Другі слуга
Як толькі яны пачынаюць падкусваць адзін аднаго, ён адразу ў крык: «Годзе вам!» Іх супакойвае, а сам віно жлукціць.
Першы слуга
I ў жываце ў яго вайна. Нутро пратэстуе, бурчыць, не хоча прымаць лішняга.
Другі слуга
Вось што значыць пішчом улезці ў кампанію выдатных людзей, быць у іх затычкай! Які толк ад цяжкага кап'я, калі не можаш яго падняць,— гэта табе не дубчыкам ляскаць.
Першы слуга
Папасці ў асяродзішча вялікіх, не маючы на гэта права,— тое, што бяльмо ў воку: карысці ніякай, а твар пакалечаны.
Трубы. Уваходзяць Цэзар, Антоній, Лепід, Пампей, Агрыпа, Мецэнат, Энабарб, Менас і іншыя военачальнікі .
Читать дальше