Уваходзіць Венцідзій .
А! Венцідзій.
Ты рушыш на парфян. Усё гатова.
Загад падпісаны. Хадзем.
Выходзяць .
СЦЭНА 4
Там жа. Вуліца.
Уваходзяць Лепід, Мецэнат і Агрыпа .
Лепід
Мяне далей праводзіць не патрэбна.
Спяшайцеся да вашых палкаводцаў.
Агрыпа
Вось толькі развітаецца Антоній
З Актавіяй — і мы ў дарогу.
Лепід
Добра.
Сустрэнемся ў даспехах баявых,
Яны цяпер да твару вам. Бывайце.
Мецэнат
Відаць, мы будзем ля гары Мізенскай
Раней, чым ты, Лепід.
Лепід
Павінен буду
Я кружным шляхам рушыць. Справы ёсць.
Абгоніце мяне вы дзён на два.
Мецэнат і Агрыпа
( Разам .)
Лепід
СЦЭНА 5
Александрыя. Палац Клеапатры.
Уваходзяць Клеапатра, Харміяна, Ірада і Алексас .
Клеапатра
Я музыкі хачу, той горкай ежы,
Што корміць нас, нявольнікаў любві.
Слуга
Уваходзіць Мардзіян .
Клеапатра
Не хачу, не трэба.
Лепш у шары згуляем, Харміяна.
Xарміяна
Рука баліць. Вось, можа, Мардзіян.
Клеапатра
Што ты, што еўнух, для мяне ўсё роўна.
Які з вас толк!
( Мардзіяну )
Мардзіян
Не вельмі, найяснейшая царыца.
Я пастараюся.
Клеапатра
Ну-ну! Старанне,
Хоць марнае, дае акцёру скідку.
Гуляць я расхацела! — Прынясіце
Мне вудачку і пойдзем на раку.
Там буду я пад ціхія напевы
Лавіць чырванапёрых вёрткіх рыбак,
За жабры іх падчэпліваць кручком,
Выцягваць, уяўляючы, што гэта
Антоній на кручку, і паўтараць:
«Ага, ага, папаўся!»
Харміяна
А ты помніш
Вясёлы жарт, калі ў заклад пайшлі вы
Хто больш наловіць рыбы, і яму
Твой вадалаз павесіў на кручок
Салёную макрэль?
Клеапатра
Тады, ў той дзень,—
О, незабыўны дзень! — мой смех увёў
Антонія ў злосць, і ў тую ж ноч
Мой смех вярнуў яму хвіліны шчасця.
Назаўтра, падпаіўшы, я надзела
Свае ўборы на яго, сама ж
Падперазалася мячом булатным,
Праслаўленым ў бітве пры Філіпах [23] Бітва пры Філіпах.— Філіпы — прыморскі горад Македоніі. У бітве пры Філіпах Антоній і Актавій разбілі Брута і Касія ў 42 г. да н. э.
.
Уваходзіць ганец .
Ага! З Італіі! Хутчэй расказвай,
Бальзам уцешных вестак лі мне ў вушы
Ганец
Клеапатра
Ён загінуў?
Калі ты скажаш «так», злашчасны раб,
Заб'еш царыцу словам, калі — «не»,
Калі Антонію жывецца добра,
Вось золата і вось мая рука,
Яе цары са страхам цалавалі.
Ганец
Яму, царыца, добра, вельмі добра.
Клеапатра
Яшчэ дам золата, бяры. Чакай!
Пра мёртвых кажуць гэтак жа: ім добра.
Калі ён мёртвы, золата расплаўлю
I горла подлае тваё залью.
Ганец
Клеапатра
Што ж, гавары.
Па твары бачу: не з дабром прыехаў.
Калі жывы Антоній, не ў палоне,
Тваё аблічча зіхацець павінна,
Калі ж бяда, калі няшчасце з ім,
Чаму не стаў ты фурыяй жахлівай
З клубком гадзюк заместа валасоў?
Ганец
Царыца, выслухай мяне спачатку.
Клеапатра
Мо лепей адхвастаць цябе спачатку.
Але, калі ты скажаш — ён жывы,
Здаровы, з Цэзарам пасябраваў,
Пазбегнуў ліха — залатым дажджом
I градам перлаў я цябе асыплю.
Ганец
Клеапатра
Ганец
Клеапатра
Ганец
Такая дружба ў іх, не разарвеш.
Клеапатра
Ганец
Клеапатра
Не даспадобы мне тваё «але».
«Але», «аднак», «а ўсё ж» — іржавы нож,
Якім найлепшы ўступ зарэзаць можна,
Падкуплены турэмшчык, што з турмы
Крывавага злачынцу выпускае.
Ну, што яшчэ? Выкладвай без разбору
I добрае і дрэннае. Кажы.
Сябруе з Цэзарам, жывы, здаровы,
Свабодны...
Читать дальше