Уільям Шэкспір - Антоній і Клеапатра

Не, я не сказаў «свабодны».
З Актавіяй ён звязаны, царыца.

Што, што? З Актавіяй? Што іх збліжае?

Пасцель.

О жах! Я млею, Харміяна.

Антоній з ёю ажаніўся.

Брэшаш!
Здыхай, паскуда!

Царыца, злітуйся!

Што ты сказаў?

Прэч, подлы, нізкі раб! Валоссе вырву
I бельмы вылушчу табе з вачніц.

Жалезнымі прутамі будзеш біты,
А потым у расол і на агонь.

Даруй, царыца! Не карай мяне.
Не я іх сватаў. Не мая віна.

Што? Правучыла? Не гняві, нягоднік!
Скажы — хлусня, скажы — няпраўда гэта,
I я табе дам скарб, цябе узвышу,
Правінцыяй ты будзеш кіраваць,
I ў сне не сніў такога.

Ён жанаты.

Нікчэмны раб! Ты вельмі доўга жыў.

Збягу!

За што? Чым я цябе пакрыўдзіў?

Царыца дарагая, супакойся:
Ні ў чым не вінаваты ён.

А хіба
Маланка вінаватых толькі б'е?
Хай воды нільскія зальюць Егіпет!
Гадзюкамі хай стануць галубы!
Вярнуць сюды раба! Я не ўкушу,
Хоць і ў шаленстве. Кліч, вярні ганца!

Баіцца ён.

I пальцам не крану.

Я рукі апаганіла свае,
Ударыўшы халопа, я ж сама
Ўсяму прычына.

Падыдзі, не бойся.
Якім бы чыстым ні было сумленне,
З'яўляцца з дрэннай весткай рызыкоўна.
Навіны добрыя чуваць здалёк,
А ліха падпаўзае непрыкметна.

Я выканаў свой абавязак.

Вось як!
Ён ажаніўся? Можа, зноў пацвердзіш?
Яшчэ ўва мне не выгарала злосць.

Жанаты ён, царыца.

Праклінаю!
Які упарты!

Значыць, лепш хлусня?

О, каб ты мог!..
Хай паў-Егіпта стане нільскім дном,
Прытулішчам чарвей і слімакоў!
Каб ты быў нават, як Нарцыс [24] Нарцыс — міфічны вобраз прыгожага юнака, які, закахаўшыся ў сваё адлюстраванне ў рэчцы, утапіўся ў ёй і ператварыўся ў кветку, названую яго імем. , прыгожы,
Ты для мяне не чалавек — страшыдла.
Ідзі адсюль!.. Чакай!.. Ён ажаніўся?

Не гневайся, царыца!

Ажаніўся?

Даруй, царыца! Не прымай за крыўду!
Цяпер ён муж Актавіі.

Прэч, злодзей!
Махляр спрактыкаваны, вон адгэтуль!
Навёз тавару з Рыма. Не куплю!
Сам прадавай на рынку за бясцэнак.

Перацярпі, ласкавая царыца.

О Юлій Цэзар!.. Вось ён, мой Антоній!
Я ж так яго хваліла!

I не раз.

І вось расплата. Падаю... Трымайце...
Ірада! Харміяна!.. Не, нічога...
Алексас, дзе ты? Дагані ганца
I пра Актавію ўсё распытай:
Якая тварам і які характар,
Ці маладая, колькі ёй гадоў,—
Даведайся і мне ўсё перакажаш.

Навек з ім расстаюся... Не магу...
Не, не, не расстаюся!.. Харміяна,
Хоць ён Гаргона [25] Гаргона — міфічная пачвара, якая магла ператварыць у камень кожнага, хто на яе гляне. , але ўсё ж ён Марс.

Скажы Алексасу, каб запытаў,
Якога воласу і рост які...—
Ах, Харміяна, прытуліся... Цяжка!
Не суцяшай мяне, маўчы...— Вядзіце...