Фаўст робіць энергічны рух ключом.
Так, правільна! Далей здабыча —
Цябе сама на роўны шлях пакліча.
Пакуль яны спахопяцца, дык ты, вядома,
Павінен быць з трыногай гэтай дома.
А тут пасля, разбіўшы чары тлену,
Ты выклічаш Парыса і Алену —
У фіміяльным дыме і тумане
Любы герой антычнасці паўстане.
Пішу на твой рахунак гэты чын —
Ты першы подзвіг зробіш. Ты — адзін.
Фаўст
Мефістофель
Нагою тупні. Там унізе
Таксама тупні і назад вярніся.
Фаўст тупае нагою і апускаецца.
Каб хоць з ключом усё пайшло на лад —
Цікава мне, ці вернецца назад?
Імператарі васалы.
Двор у хваляванні.
Скарбнік
Спяшайцеся, прыйшла пара
Пацешыць духамі гаспадара!
Кашталян
Паслаў спытацца ён, чаго вы
Яшчэ дагэтуль не гатовы?..
Мефістофель
Вось-вось вярнуцца мàе кампаньён:
Калі, і што, і як — на гэта ён,
Супольнік мой, вам дасць адказ;
Бо ён рыхтуе духаў на паказ —
Каб адрадзіць красу антычнай гераіні,
Заглянуць трэба ў чарнакніжныя глыбіні.
Кашталян
Я вам наказваю, не кнігам,—
Выконвайце загады мігам.
Бялявая (Мефістофелю)
Адно слаўцо! Прашу я вашых чар —
Глядзіце, чысценькі мой твар,
А як вясна настане — канапаты,
Што мне рабіць з ім? Дайце рады!
Мефістофель
Ай-яй! Канфузная хімера —
У плямах, ясачка, нібы пантэра.
Найлепшы вынік дасць ужытак
Гаючай выцяжкі з жабіных лытак.
Патрыце маззю моднаю па скуры,
І чыста будзе з першай працэдуры.
Чарнявая
Дапамажыце і ў маёй бядзе:
Мне курч скруціў і высушыў нагу,
І я цяпер нязграбная ў хадзе,
І выдыгацца нават не магу.
Мефістофель
Дазвольце наступіць на ножку, пані.
Чарнявая
Ой, што вы, знак такі ў каханні…
Мефістофель
Мой дотык мае большае значэнне,
На ўсякую хваробу ёсць лячэнне:
Клін клінам б’юць, мы ж ножку ножкай лечым,
Як у каханні нешта нечым.
Чарнявая (ускрыкнуўшы)
Авой! Авой! Як жарабец!
Баліць!
Мефістофель
Ну, вось і той бядзе канец!
Гарцуй, красунечка, ляці ў танок
І не шкадуй цяпер ні рук, ні ног.
Дама (прыціскаючыся)
Пусціце! Што мне вашы ногі.
Дарогі дайце мне хутчэй, дарогі!
Люблю яго, душа палае,
А ён сабе і не шманае.
Мефістофель
Ну што ж, лічыце — ўсё ў парадку;
Вось вугалёк вам; у віхуры танца
Вы абніміце вашага абранца
І чырканіце спрытна па азадку —
А гэты вугалёк тады
Лыкніце, толькі без вады —
Каханак будзе ноч у ноч запар,
Як цюцька, вартаваць ваш будуар.
Дама
Мефістофель (абурана)
Што вы, пані!
Вялікая ёсць моц у вугалька —
Ён з вогнішча ерэтыка!
Хто ж вам яшчэ такі дастане?
Паж
Не вераць мне, што я даўно кахаю.
Мефістофель (убок)
Каго тут слухаць першага, не знаю.
(Пажу.)
Не лезь у рунь, пачні любоў
З кабет дасведчаных, з удоў.
Праціскаюцца іншыя.
Вой, колькі вас! Прыняць усю грамаду?
Сказаць ім праўду? Даць параду?
Але ж куды заедзеш ты на праўдзе?
О Мацеры! Вы Фаўста мне адпраўце!
(Азіраючыся.)
Ліхтарыкі гараць; у дзверы
Манерным цугам, як на рэй,
З пакрытых змрокам галерэй
Плывуць паненкі, кавалеры,
Займаюць цырымонна лавы
Каля штандараў воінскае славы.
Па ўсім відаць, што рыцарская зала
Дагэтуль бляскам гэтакім не ззяла.
Навошта, Фаўсце, марныя старанні —
І без таго ўжо ўсе сабраны здані!
Цьмянае святло.
Імператарі прыдворныярассаджваюцца.
Герольд
Стары мой сціплы абавязак —
Сцэнічныя падзеі абвяшчаць
Мне сёння цяжка: здані з казак
Навокал лётаюць і верашчаць.
Зусім дарма, з вядомых вам прычын,
Шукаў бы я разгадак прыгажосці.
Усе гатовы крэслы; гледачы
У зале ўжо сабраліся і госці,
Сам імператар сеў каля сцяны —
Разглядвае рэгаліі вайны.
А ззаду ўсіх, ахутаныя змрокам,
Паны міністры з панямі пад бокам,
Сядзяць, цікуючы на сцэну.
Гатова ўсё! Давай хутчэй Алену!
Читать дальше
