Jeffery Deaver - Błękitna pustka

Spojrzał na zegarek, a potem znów przymknął oczy i oparł się o luksusową skórę siedzenia. Myślał: jeszcze tylko czterdzieści minut i Jamie Turner wymknie się na szkolny dziedziniec, żeby spotkać się z bratem.

Jeszcze tylko czterdzieści minut i Phate dowie się, czy wygra, czy przegra tę partię gry.

Ostrożnie przesunął kciuk po ostrym jak brzytwa nożu.

Działaniem podobny do anioła.

Dostępem zbliżony do bóstwa.

Występując jako Renegat334, Wyatt Gillette zaczaił się na kanale #hack, śledząc rozmowy, ale nie odzywając się ani słowem.

Zanim zastosuje się wobec kogoś socjotechnikę, trzeba się jak najwięcej dowiedzieć o tej osobie, żeby wybrać najbardziej wiarygodnie brzmiące oszustwo. Gillette głośno przekazywał swoje spostrzeżenia Patricii Nolan, która notowała wszystkie wnioski na temat Trzy-X, do jakich doszedł. Czując ładny zapach perfum, Gilllette zastanawiał się, czy to też część planu nowej stylizacji.

Jak dotąd wydedukował tyle:

Trzy-X był w tej chwili w strefie czasowej Pacyfiku (wspomniał o zniżce na drinki w pobliskim barze; na zachodnim wybrzeżu dochodziła 17.50).

Prawdopodobnie był w północnej Kalifornii (narzekał na deszcz – a według supernowoczesnego źródła informacji meteorologicznych w CCU, telewizyjnego Weather Channel, deszcze na zachodnim wybrzeżu koncentrowały się przede wszystkim nad zatoką San Francisco).

Był Amerykaninem, starszym i zapewne z ukończonym college’em (interpunkcja i gramatyka jak na hakera były bardzo dobre – za dobre jak na cyberpunka ze szkoły średniej – poza tym poprawnie używał slangu, co wskazywało, że nie jest typowym hakerem z Europy, którzy często próbują robić wrażenie na innych, rzucając idiomami i zawsze myląc ich znaczenie).

Prawdopodobnie znajdował się w jakimś centrum handlowym, łącząc się z IRC-em z komercyjnego miejsca dostępu do Internetu, zapewne z kawiarenki (wspomniał, że widział dwie dziewczyny wchodzące do sklepu Victoria’s Secret; komentarz o zniżkowych drinkach też na to wskazywał).

Był poważnym, potencjalnie niebezpiecznym hakerem (stąd wybór publicznie dostępnego komputera w centrum handlowym – większość ludzi zajmujących się ryzykownym hakowaniem raczej unika wchodzenia do Internetu z własnych maszyn, decydując się na publiczne komputery).

Miał dość wysokie mniemanie o sobie, uważając się za czarodzieja i starszego brata małolatów w grupie (niestrudzenie objaśniał trudniejsze sprawy hakowania nowicjuszom na kanale, ale nie miał cierpliwości do mądrali).

Wiedząc mniej więcej, z kim ma do czynienia, Gillette był już prawie gotów do namierzenia pana Trzy-X.

Łatwo zlokalizować kogoś w Błękitnej Pustce, jeżeli poszukiwana osoba nie ma nic przeciwko temu, by ją znaleźć. Jeśli jednak postanowi pozostać w ukryciu, namierzenie jej staje się mozolnym zadaniem zwykle skazanym na niepowodzenie.

Odnalezienie komputera połączonego z Siecią wymaga narzędzia do lokalizacji w Internecie – takiego jak napisany przez Gillette’a HyperTrace – ale czasem trzeba skorzystać z pomocy operatora telefonicznego.

Gdyby komputer Trzy-X miał połączenie z dostawcą usług internetowych przez światłowód lub inny kabel dużej szybkości zamiast linii telefonicznej, HyperTrace mógł im podać dokładną długość i szerokość geograficzną centrum handlowego, gdzie znajdował się komputer hakera.

Gdyby jednak Trzy-X miał tradycyjne połączenie modemowe przez linię telefoniczną – jak większość domowych komputerów osobistych – HyperTrace doprowadziłby ich tylko do dostawcy usług internetowych i ani kroku dalej. Wówczas miejsce, gdzie znajduje się komputer, musieliby ustalić ludzie od zabezpieczeń operatora.

Tony Mott pstryknął palcami, spojrzał na partnerów znad telefonu z szerokim uśmiechem i powiedział:

– Dobra, Pac Bell rusza na poszukiwania.

– No to zaczynajmy – powiedział Gillette. Wstukał wiadomość i wcisnął ENTER. Na ekranach wszystkich zalogowanych w tym momencie na kanale #hack wyświetlił się komunikat:

Renegat33M: Hej Trzy co u ciebie.

Gillette wcielił się w rolę. Postanowił udawać siedemnastoletniego hakera, który ma niewielką wiedzę, ale sporo odwagi i typowe dla nastolatka nastawienie do świata – jak większość gości na kanale tego rodzaju.

Trzy-X: Dobrze, Renegat. Widziałem jak sie czaisz.

W pokojach IRC widać każdego, kto się loguje, nawet jeśli nie uczestniczy w rozmowie. Trzy-X przypominał Gillette’owi, że jest czujny, dając mu do zrozumienia: Uważaj, gnojku, ze mną nie ma żartów.

Renegat33M: Jestem w kafejce i ludzie mnie wkurzają, wszędzie chodzą.

Trzy-X: Gdzie jesteś?

Gillette spojrzał na Weather Channel.

Renegat33M: W Austin, upal na maksa. Byles tu.

Trzy-X: Tylko w Dallas.

Renegat33M: Dallas syf, Austin rządzi!!!!

– Wszyscy gotowi? – zapytał Gillette. – Spróbuję go wyprowadzić.

Członkowie zespołu przytaknęli. Gillette poczuł, jak ociera się o niego noga Patricii Nolan. Obok niej usiadł Stephen Miller. Gillette wstukał wiadomość i wcisnął ENTER.

Renegat33M: Trzy – może ICO?

ICQ (akronim I seek you - „szukam cię”) to system komunikacji bezpośredniej, który łączył dwie maszyny w taki sposób, że nikt inny nie mógł podglądać rozmowy użytkowników. Sugestia Renegata mogła oznaczać, że chce przekazać Trzy-X jakąś tajną lub nielegalną informację – takiej pokusie mogło się oprzeć niewielu hakerów.

Trzy-X: Dlaczego? Renegat33M: Tu nie moge.

Po chwili na ekranie otworzyło się mniejsze okienko.

Trzy-X: Co jest, koleś?

– Włącz! – zawołał Gillette do Stephena Millera, który uruchomił program HyperTrace. Na monitorze pojawiło się następne okienko przedstawiające mapę północnej Kalifornii. Niebieskie linie oznaczały drogę od komputera CCU do Trzy-X.

– Szuka – poinformował Miller. – Sygnał idzie do Oakland, potem do Reno, Seattle…

Renegat33M: Dzięki za ICQ. Mam problem i boje sie. Jeden koleś sie do mnie przyczepił, mowia ze z ciebie superczarodziej to pewnie cos wiesz.

Wyatt Gillette wiedział, że nie można za bardzo schlebiać hakerowi.

Trzy-X: Jaki koleś?

Renegat33M: Nazywa sie Phate.

Nie było odpowiedzi.

– Szybciej, człowieku – popędzał go szeptem Gillette, myśląc: Nie znikaj. Jestem tylko przerażonym dzieciakiem. Ty czarodziejem. Pomóż mi…

Trzy-X: Co z mim? To znaczy, z nim.

Gillette zerknął w okienko, w którym było widać postęp programu HyperTrace lokalizującego kolejne rutery. Sygnał Trzy-X skakał po całym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Wreszcie zatrzymał się w ostatnim hubie, Bay Area On-Line Services, w Walnut Creek, tuż na północ od Oakland.

– Mamy dostawcę – rzekł Stephen Miller. – To połączenie modemowe.

– Cholera – mruknęła Patricia Nolan. Potrzebowali więc pomocy operatora, który musiał wskazać ostatnie ogniwo łańcucha łączącego serwer w Walnut Creek z kawiarenką, w której siedział Trzy-X.

– Damy radę – zawołała z entuzjazmem cheerleaderki Linda Sanchez. – Tylko utrzymaj z nim kontakt, Wyatt.

Tony Mott zadzwonił do firmy Bay Area On-Line i wyjaśnił sytuację szefowi działu zabezpieczeń. Szef z kolei zawiadomił swoich techników, którzy w porozumieniu z Pacific Bell mieli namierzyć połączenie od Bay Area do komputera Trzy-X. Mott słuchał przez chwilę, po czym zawołał: