Mathew Reilly - Strefa 7

W tym momencie do skroni Schofielda przytknięto lufę pistoletu.

Schofield odwrócił się…

…i ujrzał majora Kurta Logana, celującego do niego ze srebrnego sig-sauera.

11.04

– Proszę wejść do środka – powiedział Cezar.

Logan odebrał Schofieldowi desert eagle’a i dwaj mężczyźni weszli do zniszczonej centrali dowodzenia.

– Proszę popatrzeć na wyrok śmierci dla Ameryki. – Cezar wskazał ręką na ekran za sobą. Schofield już raz widział ten tekst.

PROTOKÓŁ ZAMKNIĘCIA OS(OOD)7-A SYSTEM ZABEZPIECZAJĄCY URUCHOMIONY KOD AUTOR.: 7-3-468201103

UWAGA

AKTYWACJA PROTOKOŁU AWARYJNEGO. JEŻELI DO 11.05 NIE WPISZESZ AUTORYZOWANEGO KODU PRZEDŁUŻAJĄCEGO ZAMKNIĘCIE ALBO KODU KOŃCZĄCEGO ZAMKNIĘCIE, AKTYWOWANA ZOSTANIE SEKWENCJA SAMONISZCZENIA KOMPLEKSU. CZAS TRWANIA SEKWENCJI SAMONISZCZENIA: 10 MINUT

UWAGA

W dolnym rogu ekranu znajdował się zegar.

11.04:29

11.04:30

11.04:31

– Tik-tak, tik-tak – powiedział z zadowoleniem Cezar. – Musi to być dla pana bardzo frustrujące, kapitanie. Nie będzie już żadnych sprytnych planów ewakuacyjnych, wahadłowców, tajnych wyjść. Kiedy sekwencja samoniszcząca zostanie aktywowana, nic jej nie powstrzyma. Dziesięć minut i koniec. Ja zginę, pan zginie, zginie także Ameryka.

Na zegarze w rogu ekranu wciąż przeskakiwały cyferki.

Pilnowany przez Logana Schofield mógł się jedynie bezradnie przyglądać, jak odliczanie zbliża się do godziny 11.05.

11.04:56

11.04:57

Z rozpaczą zaciskał pięści.

Znał kod, ale nie mógł go wykorzystać. Gdzie jest Gant?! Co robi?

11.04:58

11.04:59

11.05:00

– Odjeżdżamy… – oświadczył Cezar.

– Jasna cholera – zaklął Schofield. Ekran zapiszczał.

PROTOKÓŁ ZAMKNIĘCIA OS(OOD)7-A AKTYWOWANY

10 MINUT DO SAMOZNISZCZENIA SEKWENCJA SAMONISZCZENIA KOMPLEKSU AKTYWOWANA Na ekranie pojawiły się kolejne migające liczby.

10:00

9:59

9:58

W całym kompleksie zajarzyły zasilane akumulatorami czerwone, obracające się światła – w głównym hangarze, w szybie centralnym, nawet w centrali dowodzenia.

W głośnikach zadudnił elektronicznie wygenerowany głos:

– UWAGA! DZIESIĘĆ MINUT DO SAMOZNISZCZENIA KOMP…

Schofield kątem oka dostrzegł, że Kurt Logan odwrócił od niego wzrok. Postanowił wykorzystać okazję.

Pchnął kapitana barkiem i obaj polecieli na konsolę sterującą elektronicznymi urządzeniami.

Logan próbował w niego ponownie wycelować, ale Schofield złapał go za nadgarstek i uderzył nim o kant stolika. Broń wypadła dowódcy 7. Szwadronu z ręki.

Cezar przyglądał się temu, uśmiechając się lekko. Odbywająca się na jego oczach walka zdawała się sprawiać mu radość.

Schofield i Logan zachowywali się jak swoje lustrzane odbicia – dwaj żołnierze elitarnych oddziałów specjalnych, którzy korzystali z tego samego podręcznika, zadawali identyczne ciosy i stosowali takie same uniki.

Schofield był jednak zmęczony walką z Luciferem – i w którymś momencie zadał niedokładny cios, co Logan natychmiast wykorzystał.

Uchylił się przed ciosem Schofielda, po czym złapał go wpół, uniósł nad podłogę i zaczął iść z nim w kierunku wybitych okien.

Po chwili Schofield wyleciał na zewnątrz – plecami naprzód. Zamknął oczy i czekał na spotkanie ze znajdującą się dziesięć metrów niżej podłogą.

Ale spodziewane uderzenie nie nastąpiło.

Lot okazał się bardzo krótki.

DUMB!

Schofield wylądował na czymś drewnianym, co zachybotało się pod jego ciężarem.

Otworzył oczy.

Leżał na olbrzymiej skrzyni, zwisającej z zamontowanych pod sufitem szyn.

Skrzynia wisiała na masywnych łańcuchach, połączonych kółkiem, przypominającym zamknięcie naszyjnika.

Na kółku znajdowało się urządzenie z trzema dużymi przyciskami, służącymi prawdopodobnie do przesuwania skrzyni po szynach.

Nagle skrzynia znów gwałtownie się zabujała i kiedy Schofield uniósł głowę, stwierdził, że skoczył na nią Logan.

Gdy znajdująca się na dole hangaru Libby Gant usłyszała brzęk tłuczonego szkła, poderwała wzrok ku górze.

Właśnie znalazła w stercie śmieci to, czego szukała, i w tym momencie Schofield wystrzelił przez okno i wylądował ciężko na wiszącej wysoko skrzyni.

Zaraz po nim przez okno wyskoczył Kurt Logan i stanął na skrzyni.

– O, nie… – jęknęła.

Natychmiast wyciągnęła pistolet, zanim jednak zdążyła wycelować, podłogę wokół niej poszarpał grad kul z broni maszynowej.

Zanurkowała za najbliższą osłonę kilku martwych ciał. Kiedy odważyła się zza nich wyjrzeć, zobaczyła Cezara Russella, który wychylał się z okna centrali dowodzenia, machał P-90 i krzyczał:

– To ma być uczciwa walka!

– UWAGA! DZIEWIĘĆ MINUT DO SAMOZNISZCZENIA KOMP…

Logan ukląkł na Schofieldzie i uderzył go mocno w twarz.

– Trochę za bardzo pan nam dziś utrudnił życie, kapitanie… – wysapał.

Jego oświetlana migającym czerwonym światłem twarz była wykrzywiona wściekłością.

Kolejne uderzenie Logana wstrząsnęło Schofieldem.

Jego potylica załomotała o deski, z nosa buchnęła krew.

Logan złapał kapitana i wcisnął jeden z klawiszy.

Szarpnęło, zachrzęściły tryby i skrzynia zaczęła jechać na szynie w kierunku szybu centralnego. Poruszał ją silnik benzynowy, więc brak zasilania elektrycznego nie unieruchomił mechanizmu.

Logan bił Schofielda i między uderzeniami mówił:

– Pamiętam dokładnie, jak… BAM!

– …łatwo było na corocznych manewrach… BAM!

– …dać wycisk takim cipom jak marines… BAM!

– …Jesteście hańbą dla kraju… BAM!

– …naszej flagi i… BAM!

– …waszych skurwionych matek. BAM!

Schofield nawet nie mógł otworzyć oczu.

Zapowiadało się na to, że Logan skopie mu dupę…

Wielka skrzynia znalazła się wreszcie nad studwudziestometrowej głębokości szybem centralnym. Logan wcisnął przycisk i zatrzymali się.

Skrzynia zatrzymała się dokładnie nad szeroką jamą szybu centralnego.

– UWAGA! OSIEM MINUT DO SAMOZNISZCZENIA KOMP…

Schofield wyjrzał za krawędź – betonowe ściany, rozjaśniane przez błyski czerwonego światła, spadały w nicość niczym cztery identyczne klify.

– Do widzenia, kapitanie Schofield… – wycedził Logan, po czym podniósł swojego przeciwnika za klapy i postawił go na skraju skrzyni.

Schofield – poobijany, zakrwawiony i wycieńczony – stał niepewnie nad przepaścią.

Pomyślał o maghooku na plecach, kiedy jednak zobaczył sufit nad swoją głową, stwierdził, że jest zrobiony z gładkiego pleksiglasu. Magnes maghooka nie mógłby się do niego przykleić, nic tu nie pomógłby także hak.

Tak czy owak, nie był w stanie dłużej walczyć.

Nie miał broni.

Nie mógł skorzystać z maghooka.

Nie siedział w fotelu wyrzutnym.

Nie miał żadnej przewagi nad przeciwnikiem.

Kiedy Logan miał go właśnie zepchnąć, Schofield zobaczył Gant, ukrywającą się za stertą trupów.

Pomyślał, że ma jednak przewagę – bo ma przyjaciół.

Odwrócił się do Logana i…

…ku jego zaskoczeniu uśmiechnął się, uniósł rękę z mikrofonem na nadgarstku, a potem popatrzył dowódcy 7. Szwadronu w oczy i powiedział:

– Gant: most portowy w Sydney. Strzelasz minusem. Logan zmarszczył czoło.

– Hę?

Zanim zdążył w jakikolwiek sposób zareagować, Schofield wyciągnął rękę nad jego ramieniem i zwolnił zatrzask kółka, spinającego przytrzymujące skrzynię łańcuchy.