John Lescroart: Wyścig z czasem

Ta powieść, by użyć eufemizmu, nie napisała się sama. Właściwie w początkowych stadiach miałem czasami wrażenie, że nigdy się nie zacznie. Ale w walce z tymi blokadami pomagali mi dwaj wspaniali przyjaciele, którzy, tak się złożyło, na co dzień zmagają się ze słowami – John Poswall i Max Byrd.

Carole Baron, choć nie pełni już funkcji kierowniczej w Dutton, od samego początku była siłą napędową i cheerleaderką mojej pracy, wnosząc znaczący wkład w powstanie pierwotnej koncepcji tej powieści. Dzień po dniu, mój edytor, Mitch Hoffman, dzięki kilku lekturom (i przenikliwym komentarzom) utrzymywał proces pisania na właściwym kursie. Don Matheson, wieczny kawaler, zapewnia mi regularne zastrzyki zdrowego rozsądku, bez których stron przybywałoby zbyt wolno, a pisanie ich przynosiłoby dużo mniej przyjemności.

Kilka postaci w tej książce zawdzięcza swoje nazwiska (choć nie cechy fizyczne lub osobowościowe, które są w całości wytworem mojej wyobraźni) osobom, których datki dla różnych organizacji charytatywnych były wyjątkowo szczodre. Ludzie ci (i odpowiednie organizacje) to: Doug Malinoff, Yolo County Court Appointed Special Advocates (CASA); Sue Kutschkau, Cal State Fullerton Foundation oraz Betsy Sobo, The American Repertory Ballet. Na koniec jestem niezmiernie wdzięczny, jak zawsze, mojemu agentowi Barneyowi Karpfingerowi, który od samego początku wziął pod swoje skrzydła potencjalnie ryzykowny projekt wydania tej książki i pomógł utrzymać nasionko żywe, aż wydało owoce.