Albert Baantjer - De Cock en moord in brons

De grijze speurder zweeg. Hij pakte zijn glas op en nam nog een slok.

Fred Prins boog zich naar hem toe.

‘Waar is nu de schat… de schat van de Nevelberg?’

De Cock trok zijn schouders op.

‘Adelheid van Kleef heeft het mij niet verteld… en ik heb er niet naar gevraagd.’‘Waarom niet?’

De Cock keek Fred Prins aan.

‘Vier doden… in totaal. Ik vond dat de schat van de Nevelberg aan alle mensen die haar begeerden, weinig geluk had gebracht.’ Het gesprek werd algemener. Mevrouw De Cock kwam uit de keuken met schalen vol lekkernijen.

Het liep al tegen middernacht toen het bezoek afscheid nam. De Cock nestelde zich in zijn fauteuil. Hij voelde zich loom, moe en een tikkeltje verdrietig.

Mevrouw De Cock schoof een poef bij.

‘Ze hebben het je niet gevraagd,’ sprak ze voorzichtig, ‘maar tijdens dat baargericht… bloedde het lijk van Siegfried van Xanten werkelijk?’

‘Ja.’

‘Kan dat?’

De Cock ontweek haar vraag.

‘De begrafenisondernemer vertelde mij dat Adelheid van Kleef lange tijd bij het lichaam van Siegfried heeft vertoefd, voordat het lijk de aula werd binnengedragen. Ik weet niet wat ze heeft gedaan. Ik had het haar vannacht nog willen vragen, maar ik ben er niet toe gekomen. Ik denk dat er in vroegere tijden ook met zo’n ordale, zo’n godsgericht werd geknoeid.

Adelheid wist veel over oude gebruiken en zeden. Ze wist alles van het baargericht. Ik denk dat ze eens heeft gelezen hoe men een lijk kan laten bloeden. Mensen zijn altijd zeer vindingrijk geweest… in het kwade.’

Mevrouw De Cock keek haar man glimlachend aan. ‘Jij gelooft niet in een ordale?’

De Cock knikte heftig.

‘Zeker… ik geloof in een godsgericht… zolang mensen er maar niets mee van doen hebben.’

Het groepje mensen dat bij de ontdekking van een moord moet worden gewaarschuwd.

Zie De Cock en moord op de Bloedberg.

Technische Opsporings- en Herkenningsdienst.

Zie De Cock en de broeders van de zachte dood.