StaVl Zosimov Premudroslowski - SOVIET MUTANTS. Snaaks fantasie

– — En nie ek nie. – herhaal die vyfde.

– — En ek is oor die algemeen doof en dom. – Hy het in die eerste tiende van sy lewe gepraat en gekrabbel.. – Een keer, een keer radyse, abyrvalg… Ek sê, kollegas, sê ek!!! skree hy en spring soos ‘n basketbal.

– — Stil jou. – die eerste blaf. – Kyk beter waar die geskree vandaan kom.

– — Daar is geen basaars nie. – en die tiende van vreugde dat hy ‘n opdrag ontvang het, weggehardloop het, het dadelik opgehardloop en almal net so bedank en weer weggehardloop.

“N Oomblik nadat hy in die tiende duisternis verdwyn het, was daar ‘n gedreun en fluit, wat verskerp soos iets wat wrywing teen die atmosfeer benader

Ops! voorkop na voorkop beland op die vyfde wat tiende arriveer.

– — Wat wil jy hê? – Vyfde spring op sy voete en neem ‘n strydende houding.

– — Remme, stygende. Daar, daar. – die tiende wys met ‘n been in die duisternis vanwaar hy gevlieg het. – daar, in natura, is daar iemand wat uithang, gloei en die belangrikste van alles is: boude.

– — Sooooo! So en so. – die tweede is bewaak. – lig op, basaar?.. Presies?..

– — Ja, wat is jy om my vleis te bedek?

– — As u nie katoen rol nie, benodig ons dit. Gloei dan. – en die tiende klik op sy knieë en onderrug met sy nek.. – radioaktief.

– — Wat word ons gered? – ondersteun die eerste vraag. – Ons sal hom na Kazuli Zeke sleep.

– — Sy sal eet en…

– — IOHOOOO!! – almal het geskree.

– — En voed ons almal!! – alles in ‘n refrein gerapporteer.

– — Nou, wat, skerwe, laat ons gaan? – Stel die eerste voor en gaan die duisternis in.

– — Nee, ek sal nie gaan nie … – die tiende is verset, hy skop. – en dan oorbluf van vrees en… weer gevoelloos. Ek wou iets sê, maar dit het geblyk dat dit net klinkend was.

– — Wel, sit hier. – almal is in refrein aangemeld en na die vonds gehardloop.

– — Ahhh!!! – die tiende het vir almal hardloop en hardloop.

En destyds…

– -… Ek het gesê, kontak my: REVEREND BLACK IKO TOP UAU, Senior adviseur van die Generalisiphilis self, Lord of the All incomparable Galupia!!!!! – skree en stamp die bene van die grond Cherevich. – Verstaan u die netjies?

– — Shit, jy is Galup, nie die eerwaarde nie. Maar vir die verrotting, alhoewel ek nie weet wat dit is nie, sal u antwoord!! – die ou generaal het kwaad geword, en hy het op die kroon gestaan en ‘n pin-wiel met sy bene op die gesig van die sekulêre skerp gesit. Hy het gevlieg en ‘n drievoudige somersault gedoen.

– — Hoe durf jy? Ek! Ek!! – Cherevich Chmor Iko verstik aan sy piep en rol uit met ‘n bal.

– — Jy is van jou kop af … – Zasratich was skaam om die einde in die teenwoordigheid van opregte Casulia uit te spreek en hy het al sy woede in ‘n fisieke impak verander. Net hy wou spring en vertrap, terwyl Casulia-poot die been van die generaal gryp en hom na haar toe sleep. – Laat my gaan!! – Zaratch Zaratich blaf, – selfs in Galupiya wou ek hierdie vet varkhoring afbreek.

– — Hou vas, hou Zack vas, moenie los nie voordat ons na Galupiya terugkeer.

– — Ja, moenie stry nie. – trek die kloue van Zasratich Kazulia aan. – stil. – sy luister. Die skandes kyk na haar. – Het jy al gehoor?

– — Wat? – vra die skedel Chmor Iko.

– — Steek van kneukels. Die stomp nader. Daar. – en sy draai haar oog na die kant.

In die verte was daar ‘n bonsende ligbal. Toe ons nader kom, was dit duidelik hoe Sparrow Stasyan die skoppe vrywillig verbrysel het. Hy het nooit eers die aarde geraak nie. Die mossie, wat van alle kante geslaan is, nader die strak pasmaat, is met ‘n ander skop na die bene van die skedel van Zasratich en Cherevich Chmor Ika uitgestoot. Die mossie se liggaam vries. Die soldate staan op en meld:

– — Sonny!! Sonder ‘n basaar, na die onderwerp gekyk!! Wat hy wou hê, hulle nadybal en wat gloei, pas sonder gebreke in u olies!!! OOOOOTSTOOOOOJ, Sonny!!!

– — LLCOOOOSTSTOOOOY, vaders!!! Cherepoktsy, Golupyan!!!! GOEIE FELLOWS!!! – Zasratich vryf die stof van die skerf af en ondersoek die halfdood mossie, wat asemhaal soos ‘n yogi Lama – een asem per minuut. – En waar is die ander? Woestyn??

– — Nee, seun. Op die oomblik – het die tiende gesê. – O, ek het weer gepraat!!!

– — Kom tot die punt!! – Zaral Zasratich.

– — O ja. Hulle het op die tweede top geskei, en elkeen wat vorentoe kom, sal meer bring. Hier.

– — Wel, ons aanvaar dat otmazats hulle…

– — Welgedaan!!! – skree Cherevich onverwags onder die oor van die skedel. Hy het ongeveer drie meter gespring en geland. Cherevich het op ‘n glansryke bevelvoerderige manier na die skedel geklink, en, toe dit die belangrikste vir die vegters was, het almal op die kop geklap. – Ek, persoonlik, sy verhewe sonder toringgrootheid, Generalisiphilis van die hele Galupov, sy presidentskap, opperste heer, Semisrak sal persoonlik ingelig word oor u toewyding aan hom en die hele Galupiya.

– — Dankie vir die gratis geskenk, seun! – die soldate het stil in die houding geskree en ‘n paar vyf-vierde hip-hop-tegnieke gedans.

– — En nou.., – vervolg Cherevich. – arresteer hierdie rebel!! – En hy wys na ‘n skedel wat in die sand neergesit is, wat hy met sy pote probeer het, daarop leun en uittrek. Die soldate het sonder huiwering Cerevich binnegedring, wat nie verwag nie, grynslag en hom begin skop.

– — Wag! – het Casulia geskree en die skerp gehelp om uit te kom. – wie anders die eerwaarde tref, sal sonder kos gelaat word!!

– — Maar die generaal is ons vader en maat?! – antwoord die vegters in refrein. – En dit, soos vader Zasratich gesê het, is agterweë.

– -Ek Stasjan. Net Stasjan. – en sy bewussyn verloor.

– -Okay, gee nie om wie hy is nie, maar hy is radioaktiewe en gaan vir kos. Maar ons gebruik dit ekonomies. En ontspan nie vir hom by al die manier waarop ons nie genoeg het nie en sodat jy kyk vir’n plaasvervanger. Sodra dit is daar en die wil. Okay?

– -Ja, op ons Mat. – gereageer in harmonie.

Kasule klim op die Mossie, wat’n bietjie meer as sy en twee keer so skerwe en gaan sit op die onbewuste Mossie, en begin om te beheer as die battery en gloei.

– -Line-up vir middagete!! – het prokomentiroval dit en al die beroerte gevoer. Sy gespoeg elke juis een keer.

– -En maak my’n dubbel! gesê, skud Cerevic Cmor ICO.

– -Ek is Shas horing afgebreek-hardloop Sokratiese. – vir meer, in die veld… Wat jy sal vind al jou…

– -Con, maar ek is die belangrikste? – kerm Cerevic

– -In die politiek, maar nie in die eetkamer, het hy gesê Kasule. – Ek is jammer, Dominee.

Die res het na die oggend en kom niemand opgemerk. Vind hulle niks het nie daarin geslaag nie, maar kollegas het hulle na hul rantsoen van die dosis. Die gevangene gespoeg en, in die Algemeen, het gereageer in die kriminele in die natuur, al die salf, sonder’n mark, my liewe leser. Kipisha predyav deur die nie, motherfucker s wow!..

– — Maza Faka Ja Sjoe!.. Maza Faka Ja Sjoe!..

Stasyan het onder die magiese geskree van die vlees wat hom omring, stadig na homself gekom en wakker geword. Sy toestand was nie vol nie, half gesuig, half energiek. Hy maak sy oë oop en sien ‘n sluier wat stadig verdwyn en voor hom was daar reeds die buitelyne van swart galopende balle. Nadat die kontras aangepas is, het hy die silhoeët van vreemde wesens reeds onderskei.

– — Wie is hulle, hierdie vleislose, lewende bene? dink hy.

– — Dit is Galupas. – antwoord die innerlike stem met die naam Taal.

– — Wat is nog die Galupa? – het Stasyan van die tong gevra.