StaVl Zosimov Premudroslovsky - MUTANTS SOVIET. Ffantasi doniol

Ac nid oes gan ymadroddion wyneb unrhyw beth i’w wneud ag ef. Sblash o egni.

Ond mi wnes i, o fy darllenydd poenydiol iawn, amsugno yn y sothach gwir hwn, wedi’i ysgrifennu nid o dan unrhyw ddylanwad arall, ond fel ymwybyddiaeth sobr pur, mai prin y gallwch chi ddod o hyd iddo yn ein hamser ni ac mae hyn yn ddrwg. Felly i ddweud, mae fy stori yn gynnyrch ecogyfeillgar o’r enw “Toothy Frog Belching”. Rwy’n ymrwymo i’w hwyluso a’i gyfieithu fy hun o Galupsky i Sparrow ac yn ôl, wrth gwrs, trwy iaith ddynol. A bydd y rhai dilynol yn y dolur rhydd geiriol hwn, a ysgrifennwyd, unwaith eto, mewn ymwybyddiaeth sobr-glir yn unig, hefyd yn siarad ac yn ymateb yn ddynol ar unwaith, gan nad ydych chi a minnau, eich gwas gostyngedig, yn siarad iaith arall. Oes, a threulir llai o amser ar ddarllen. Wel, nawr byddwn yn torri ar draws hysbysebu’r seithfed teimlad ac yn gweld sut mae’r paragraff hwn yn gorffen yn y stori hon.

O!!.. Ond dydyn nhw, y dynion busnes na’r aderyn y to, ddim yn y lle hwn lle cefais fy nhynnu sylw ac egluro am yr ieithoedd?! Ble maen nhw? Ac yma, ac nid yno. Wrth ysgrifennu atoch chi, fe wnaethant adael. Ahh! Dyna nhw, fy mlinellau, yn eistedd ac yn siarad. Mae’n ddrwg gennyf, mae’n ddrwg gennyf, anghofiais fod y Ddaear yn cylchdroi o amgylch ei hechel nid yn unig o dan ein traed, ond hefyd o dan eu traed fwy neu lai. Ac maen nhw wedi cyflymach, felly fe wnaethon nhw rolio dros orwel ffantasïau, a sefyll ar tiptoe a chrancio fy ngwddf, des i o hyd iddyn nhw ar unwaith…

– Yma, Stasyan, yn gyffredinol, dyna i gyd … – gyda thristwch gyda deigryn yn ei llygad gorffennodd Zeka’r stori am broblem Galupiya a phwrpas eu taith. – Mae angen i ni ddod o hyd i rywbeth sy’n disodli bwyd, fel mae eich ymbelydredd yn ymbelydrol.

– Mdaaaa. – Crafodd Stasyan ei ben moel gydag asgell moel.

– Ond os ydych chi’n sugno’r holl ymbelydredd gennych chi, yna ble arall allwn ni ddod o hyd i fwyd ar hyd y ffordd?! Ni fyddwn yn cyrraedd y nod ac ni fyddwn yn achub Galupia. A bydd ein pobl yn marw marwolaeth greulon llwglyd. – parhad y Cadfridog Zasratich.

– Ie, a gadewch inni blygu ein hunain allan o newyn. – ychwanegodd Cherevich Chmor Iko.

– Croen. cyfarthodd y benglog a thynnu sgwâr ar y tywod ag asgwrn. – rydych chi’n meddwl am eich bol. – Doeddwn i ddim yn hoffi’r sgwâr, a thynnodd gylch yn y canol. – creadur cabinet.

Ni allai Cherevich ei sefyll a rhedeg i’r cadfridog. Stopiodd a’i wthio â grym. Rholiodd y cyffredinol i ffwrdd. Fe wnaeth Chmore Iko fwyta ei fywyd cyfan yn fwy ac roedd un ar un yn amlwg yn gryfach nag unrhyw shard. Eisteddodd i lawr yn lle Zasratich a thynnu triongl, ei gyfochrog ac at ei ferch yng nghanol y cylch. Adenillodd Cherepuk ymwybyddiaeth, safodd ar ei draed a dim ond eisiau ymosod ar Cherevich, wrth i Kazulia ymyrryd.

– Tawel, tawel… Tawelwch! – a daeth hi i fyny a dileu’r lluniadau mewn gwichian.

– Rwy’n gwybod beth i’w wneud. – Meddai Stasyan yn wirion.

– Beth? – gofynnwyd i bawb yn y corws.

– A’r ffaith bod angen i bawb uno a deall y byddwn ni i gyd yn marw ar y ddaear yr un peth. Gan ddinistrio ein gilydd, rydyn ni’n rhwystro datblygiad, a phan rydyn ni’n lluosi, rydyn ni’n ei dwp. A dim ond y bobl na fydd yn deall â phwy i wrando a phwy i glywed. Ond ni fyddai’n haws dod at ein gilydd a meddwl am bopeth, a gwneud y byd yn ddau mewn un.

Yn wir, mewn egwyddor, mae gan y rheini a’r rheini ladron gonest a lladron. Y cwestiwn yw nifer y rhain neu’r rheini?! Dyma chi Galups gonest, rydych chi’n lladd lladron, ac rydych chi’n dwyn, ac ni fydd yr un a greodd bopeth yn deall pwy i’w ddinistrio a phwy i’w adael. Wedi’r cyfan, o’r chwith eto bydd yr un peth yn digwydd. Torri’r cylch hwn, maddau i’w gilydd ac uno. Dewch yn arloeswr nid yn destun cenfigen, ond yn cefnogi’ch gilydd. Ers iddo flino ar aros i ymddangos i chi…

– Felly beth i’w wneud? – ar ôl saib, gofynnodd y degfed ac eto aeth yn fyddar ac yn ddideimlad.

– Angen rhedeg!! Ymlaen a dim ond ymlaen a pheidiwch â dychwelyd, peidiwch ag ailadrodd camgymeriadau hynafiaid!!

– Rhywbeth nad oeddwn yn eich deall o gwbl, mi wnes i gribo rhywfaint o nonsens i ni.. – Mynegodd Zasratich. – Esboniwch yn uniongyrchol beth i’w wneud?

– Rhedeg i ffwrdd!! – Neidiodd Sparrow ar ei bawennau. – Rhedeg a rhedeg heb ddychwelyd.

– O ddifrif?! – Casulia Zacka wedi’i sirioli.

– Wel, gogoniant i’r Arglwydd, wedi’i ddatrys!! – llawenhau Cherevich Chmor Iko a throi at y cadfridog. – ac nid oedd rhai yn trafferthu ymddiheuro.

– Arhoswch Shish.. – Cyfarthodd Zasratich.

– Hwre!! Yn y twll holeaaaa!! – shards yelled a chanu eu cân: “Hai, hi hylaek, bir julomas birlaek”. Yn anffodus, nid yw hyn yn cyfieithu i eiriau dynol, ond yn synhwyrol mae fel… Uh … “bwyta oren aeddfed”, dyna deimlad y gân.

– Arhoswch!!! Arhoswch!! – Gwaeddwyd yn llym Casulia Zeka. Rhewodd pawb: pwy ar y ddaear, a phwy yn yr awyr mewn naid. Yn syml, roeddent yn wrth-ddisgyrchiant ac nid oedd disgyrchiant yn gofalu amdanynt, fel SMScams neu becynnau digidol yn hedfan ledled y byd. Rhewodd Cherevich ar y cyrn, a’r benglog, gan neidio o goes i goes, rhewi: dwy goes i fyny, a dwy arall yn gorffwys ar y ddaear. Roedd tri shard yn hongian yn yr awyr: y cyntaf mewn ymosodiad ar y ffordd; mae’r seithfed mewn llinyn, a’r degfed yn troelli ei bawennau yn rhaff.

– Beth ddigwyddodd, Zeka? – gofynnodd Cherevich.

– A ble i redeg? Pa ffordd? – Deorodd Zeka ei llygad.

Edrychodd pawb ar ei gilydd a’u llygaid wedi setlo ar y gwalch glas. Teimlai edrychiadau anhygoel cwestiynu eraill.

– Ahh? 1 Pam ydych chi’n edrych arnaf fel ‘na? Gallwn redeg hyd yn oed lle: i’r dde, i’r chwith, yn ôl, ymlaen, i fyny, i lawr… O leiaf ble, dal i ddod yn ôl yma.

– Pam? – fe ofynnon nhw bawb yn y corws.

– Daear oherwydd ei bod yn grwn. – atebodd y gwalch glas a dioddefodd eto. – Fe wnes i hedfan, yn ôl y syniad, yma.. mi wnes i hedfan. Ydych chi’n clywed Fe wnes i hedfan, ond wnes i ddim mynd na rhedeg … – Cododd Stasyan a chrafu asgwrn ei gynffon. – cynffon, a yw’n tyfu?

– Dewch ymlaen, peidiwch â phoeni. – Cipiodd y benglog a chymryd safiad ymladd. Dilynodd diffoddwyr ef. Cefnodd Stasyan i ffwrdd.

– Na, na, beth wyt ti?! Cofiais. Fe gyflwynodd y bêl luminous hon, yr Haul, yno … – a thynnu sylw at y dwyrain. – ac mi wnes i hedfan at ei egin.. Felly, mae angen i ni redeg i’r cefn, lle mae’r haul yn cuddio, y tu ôl i stribed.

– Y gorwel.

– O ie. Yr ysgrifennwr doethaf. – FflapioddStasyan ei adain moel i’r awyr fel bardd. – Voot …, Uh… Yn fyr, ar y cefn. Lle roedd yn cuddio – mi wnes i hedfan, ond nawr mae angen i mi redeg, lle mae’n dringo.

– A beth sydd yna? – Holodd Casulia.

– Yno mae Chelyabinsk, neu yn hytrach yr Afon Tech. Ac ar un adeg bu ffrwydrad a chymaint o ymbelydrol blasus nes bod popeth yn tywynnu. Ac yn dal i fod yna wastraff radio sbwriel y byd. Mae hyn yn dda i oesoedd tragwyddol. – A Stasyan bwa ei gefn, gan ddatgelu ei frest ag olwyn.

– Wel, felly fe wnaethant redeg ein bod yn glynu o gwmpas fel chopsticks mewn casgen? – neidio Casulia.

– Diffoddwyr, adeiladu!! – archebodd y benglog a chwympodd pob un wedi ei leinio i fyny. – Begoooo, y tu ôl i’r aderyn y to, gorymdeithio!!!

Ac roedd pob un yn rhedeg i’r gwrthwyneb, gan adael cloron o lwch gwledig ar ôl. A lefelodd yr haul uwch eu pennau. Fe wnaethant gyflymu mor gyflym fel nad oedd gan y noson amser i ddod mwyach. Ac roedd yr Haul yn araf yn cwympo ar ei hôl hi ac roedd popeth yn gyflymach ac yn gyflymach. Ac felly cyflymodd cyflymder y rhedwyr gymaint fel eu bod eisoes wedi codi i’w cyfarfod ar fachlud haul ac aethant yn y dwyrain. A disodlwyd dydd gan nos, a nos wrth ddydd mewn un eiliad. Ar ba mor gyflym y gwnaethant redeg trwy goedwigoedd a chaeau, moroedd a chefnforoedd, heb hyd yn oed gael amser i wlychu, ar ôl cylchredeg y byd tua phump neu ganwaith, ni chyfrifais a dechreuwyd esgusodi eu cryfder.