StaVl Zosimov Premudroslovsky - MUTANTS SOVIET. Ffantasi doniol

– Beth fyddwn ni’n ei fwyta? – Ni allai Cherevich Chmoreko ei sefyll.

– Chi yw’r prif, chi ac yn meddwl sut i fwydo’r topiau. – atebwyd gyda grin Cyffredinol Zasratich.

– A beth yw eich tasg? – gyda malais, snickering a mynd yn dew ar y grub swyddogol, Cherevich. Wedi’r cyfan, roedd gan bob un ddau o’u Kazul personol, ac yna un i bawb. – Fy swydd i yw meddwl, a’ch snooping a’ch sgwrio heb air amdano, fel na fyddaf yn tynnu fy sylw. Edrychodd Cherepuk yn chwyrn ar Cherevich a chyfarth.

– Ein tasg yw amddiffyn eich ass-mug!!

– A bwydo … – Cododd Cherevich groc ac edrych yn uchel o’r uchel.

Ni ddywedodd y Cadfridog Shrovet ddim, troi at y shards a gorchymyn:

– Penderfynwch eich hun!!!! – hynny yw, adeiladu. Mae’r holl shardiau wedi’u leinio ar unwaith mewn un llinell yn aros am y tîm.

– Felly, ymladdwyr!! – Archwiliodd Cherepuk shards ei is-weithwyr, gan edrych ar wahân, gan obeithio dod o hyd i rywbeth yn erbyn y statudol, ond yn ofer.

– Fy mhlant!!! Ewch yn dadau a cheisiwch!!!! Cyflym!!! AWGRYM!!!!

– A beth i edrych amdano, mab? – gofynnodd i un o’r diffoddwyr. Gadewch imi egluro bod y “mab” yn apêl i’r blaenor, a’r “tad” – i’r iau neu’r isradd.

– Nid fi yw eich mab, Chmyr. Fi yw eich cyffredinol!! – Roedd Zasratich yn ddig, roedd yn geidwadol ac wedi arfer ag ef yn yr hen ffordd, mewn rheng ac yn y swydd, fel arall mae disgyblaeth yn ofer. – deall?

– Ie, mab!!! – atebodd y diffoddwyr yn unsain. Fe’u dysgwyd felly mewn ffordd newydd, ac nid oeddent yn deall am beth roedd y cadfridog yn siarad.

– Oboltus … – poeri Zasratich a bwrw golwg ar y cymrodyr. Nid y genhedlaeth a oedd o’r blaen, meddyliodd. – A beth i edrych amdano yw gofyn i Cherevich. – a chyda grin yn bwrw cipolwg ar Mr Chmor Iko.

– Ydych chi wedi anghofio, olewau pwdr, fy mod i – dwi’n Barch?! Am anufudd-dod byddwch yn cael eich amddifadu o fwyd!! Ydych chi wedi clywed popeth?

– Pwy yw ei geg, y Parch. Yn Burrow, a dyma chi fel schmuck cyffredin!! gwaeddodd y cyffredinol a stomio ag olewau. – Ydych chi dal yma? snariodd at y diffoddwyr, a ddihangodd i’r tywyllwch ar unwaith. Roedd Cherevich yn llawn dicter fel swigen sebon, ond ymataliodd a dweud dim.

– Peidiwch â ffraeo â chi. – tawelu eu meddwl Casulia. – Ni allwn ffraeo. Rydyn ni i gyd yn yr un cachu. Gadewch i ni chwarae gyda rhywbeth gwell? Eisteddwch mewn cylch…

Rhedodd y diffoddwyr i gyd trwy’r glaswellt; baglu, cwympo, codi’n gyflym a hyd yn oed, gan deimlo’n flinedig, ni feiddiodd arafu. Gorchymyn – mae yna orchymyn.

– A pha mor hir y byddwn ni’n rhedeg? gofynnodd y cyntaf, gasping am yr ail.

– Uh.., uh.., uh.. dal eich gwynt. – atebodd y cymydog, baglu dros rywbeth a rholio pen dros sodlau. Fe wnaeth traean, pumed, a degfed baglu drosto a cholli eu cydbwysedd a chwympo hefyd. Rhedodd y gweddill i ffwrdd.

– Hei idiots, aros!! – gwaeddodd y cyntaf, ond: y pedwerydd, chweched, seithfed, wythfed a’r nawfed ni wnaethant glywed a chuddio yn y tywyllwch. – dyma’r hyrddod…

– A phwy yw’r rhain – hyrddod? gofynnodd y pumed, gan lefelu asgwrn y goes. Fe wnaeth hi droelli ei ben-glin i lawr.

– Dydw i ddim yn gwybod. – atebodd yr ail a chydag anhawster tynnodd asgwrn ei goes allan o’r ddegfed benglog. Ymddengys nad oedd dwysedd y shardiau mor gryf â dur, ac felly, gydag effaith dda, ni allai’r benglog gracio, ond amsugno gwrthrych mwy craff, fel yn yr achos hwn.

– Beth wnawn ni? – gofynnodd y cyntaf. – rhedeg ymlaen?

– Gydag olewau cras?! Nooo. Mae angen i chi ddod i’ch synhwyrau ac ymlacio. – awgrymodd y trydydd un a thaflu’r asgwrn wedi torri i ffwrdd yn ddwfn i’r glaswellt.

– Ay! – gwaeddodd rhywun yn y tywyllwch. Roedd y shards yn effro.

– Pwy a’i gweiddodd? – sibrydodd yr ail un.

– Nid fi?! – synnu y cyntaf.

– Ac nid fi. – ailadrodd y pumed.

– Ac ar y cyfan rwy’n fyddar ac yn fud. – Dywedodd yn y ddegfed ran gyntaf o’i fywyd a gwneud sain.. – unwaith, unwaith, radish, abyrvalg… dwi’n dweud, cydweithwyr, dwi’n dweud!!! yelled ef a neidio fel pêl-fasged.

– Tawelwch chi. – y cyntaf yn cyfarth. – Ewch yn well edrychwch o ble y daeth y sgrech.

– Nid oes unrhyw ffeiriau. – a’r degfed mewn llawenydd iddo dderbyn y gorchymyn, rhedeg i ffwrdd, rhedeg i fyny ar unwaith a diolch i bawb yn union fel hynny a rhedeg i ffwrdd eto.

Yn syth ar ôl diflannu yn nhywyllwch llwyr y degfed, roedd yna fwd a chwiban, a ddwysodd wrth i ffrithiant yn erbyn yr awyrgylch agosáu.

Yeps! glaniodd talcen i’r talcen ar y pumed degfed yn cyrraedd.

– Ydych chi eisiau basâr? – Neidiodd Fifth i’w draed a chymryd safiad ymladd.

– Breciau, esgyn. Yno, yno. – y degfed yn pwyntio ag asgwrn yn y tywyllwch o’r fan lle hedfanodd. – yno, mewn nwyddau, mae rhywun yn hongian allan, yn tywynnu, ac yn bwysicaf oll, yn butting.

– Felly! Felly ac yn y blaen. – gwarchodwyd yr ail. – goleuadau i fyny, basâr?.. Yn union?..

– Ydw, i orchuddio fy hun â chig, beth ydych chi?

– Os nad ydych chi’n rholio cotwm, yna mae ei angen arnom. Glows, felly. – a chliciodd y degfed ei ben-gliniau a gwddf ei gefn isaf.. – ymbelydrol.

– Beth ydyn ni’n cael ein hachub? – wedi cefnogi’r cwestiwn cyntaf. – Byddwn yn ei lusgo i Kazuli Zeke.

– Bydd hi’n bwyta a…

– YOHO!! – gwaeddodd pawb.

– A bwydo ni i gyd!! – pob un wedi’i adrodd mewn corws.

– Wel, beth, shards, gadewch i ni fynd? – cynnig y cyntaf a mynd i’r tywyllwch.

– Nah, wnes i ddim mynd.. – gwrthwynebodd y degfed, mae’n cicio. – ac yna byddarol ag ofn a… yn ddideimlad eto. Roeddwn i eisiau dweud rhywbeth, ond dim ond swnio oedd yn swnio.

– Wel, eisteddwch yma. – adroddwyd am bob un yn y corws a rhedeg tuag at y darganfyddiad.

– Ahhh!!! – roedd y degfed yn ffynnu ac yn rhedeg i bawb.

Ac ar y pryd…

– … Dywedais, cysylltwch â mi: DARPARU DUW IKO TOP UAU, Uwch Gynghorydd i’r Generalisiphilis Ei Hun, Arglwydd yr holl Galupia Anghyfartal!!!!! – yelled a stampio esgyrn y ddaear Cherevich. – Ydych chi’n deall y nits?

– Cachu, Galup ydych chi, nid y parchedig. Ond ar gyfer y pydredd, er nad wyf yn gwybod beth ydyw, byddwch yn ateb!! – gwylltiodd yr hen gadfridog ac, wrth sefyll ar y goron, rhuthrodd olwyn pin gyda’i esgyrn coesau ar wyneb shard seciwlar. Hedfanodd i ffwrdd, gan wneud ymosodiad triphlyg.

– Sut meiddiwch chi? Fi! Fi!! – Tagodd Cherevich Chmor Iko ar ei gwichian, gan rolio pêl i ffwrdd.

– Rydych chi oddi ar eich pen … – Roedd cywilydd ar Zasratich ynganu’r diweddglo ym mhresenoldeb Casulia didwyll a throdd ei holl ddicter yn effaith gorfforol. Dim ond ei fod eisiau neidio a sathru, wrth i bawen Casulia fachu coes y cadfridog a’i lusgo ati. – Gadewch i mi fynd!! – Zaratch Zaratich, – roeddwn i eisiau torri cyrn y mochyn tew hwn yn Galupia o hyd.

– Daliwch ef, daliwch ef Zack, peidiwch â gadael nes i ni ddychwelyd i Galupiya.

– Ydw, peidiwch â ffraeo â chi. – rhoi ar grafangau Zasratich Kazulia. – yn dawel. – gwrandawodd. Edrychodd y sgandalwyr arni. – Ydych chi wedi clywed?

– Beth? – gofynnodd y benglog Chmor Iko.

– Stomp migwrn. Mae’r stomp yn agosáu. Draw yna. – a throdd ei llygad i’r ochr.

Yn y pellter roedd pêl luminous bownsio. Wrth inni agosáu, gwelwyd sut y gwnaeth Sparrow Stasyan chwalu’r ciciau o’u gwirfodd. Ni chyffyrddodd â’r ddaear hyd yn oed. Wrth agosáu at yr un tynn, cafodd y aderyn y to, wedi’i guro o bob ochr, ei daflu gan gic arall i goesau penglog Zasratich a Cherevich Chmor Ika. Rhewodd corff y aderyn y to. Fe wnaeth y milwyr leinio i fyny ac adrodd: