StaVl Zosimov Premudroslovsky - Mutants soviet. Fantaziya kezeb

– Ejlê, yan çi?! Erê? – Ejikê beqê xwe vekir, da ku bi tenê ew nekeve stûyê, lê her weha mêşan jî, ku di heman demê de tirsnak nebûn, lê têde: çavên xwe teng kirin û bi yekcarî hummed.

– Bê guman ez Oryol im!! – banga Stasyan kir û hewl da ku ji binê kavilên mûzek musaî ya ezmanan derkeve. Lê Eagle ji zaroktiya xwe ve, mîna hemî zarokan, ji tîkan tirsiya û xwestina wî bû ku boçik û xaçperestan bişikîne, bi ser neket. Mûzên ku ji hêla sparrow ve hatî betal kirin, bi tevahî hêza xwe, pêç û proboscis heb, lingên ejlê qirikê.

– Wah wah wah wah!!! – bi zorê qîrîn, pêşgîrgehek rastîn a bihuştê, ciyê erdnîgariya herêmî, wê hingê nikaribû bisekinin û çentên wê yên hêzdar vekişand. Spîro li ser hestiyên zikê re sekinî û pozbilindî girt.

– Erê! Ez eqlîdek mîna te!! – Xwarzî pezî, dengê xwe piçûktir kir, di pênc-pêncî de oktave û ji qulikê qulikî.

– And ew çi ye, serêşî? – Orel Stasyan bêtir aram pirsî.

– Gava bifire. Eleleng, şuştin, balî … – bi bersivdan, dansan, spartek bersiv da.

– Balel, tu dibêjî? – Pîrika qurşikê çengê xwe bi pawitê xwe yê duyem qewirand. – û çi ew qas piçûk e??

– Parodyyek din!! Erê?! – Bêyî ramanê, Stasyan bersiv da, ku bi tevahî ketiye cesareta hunermendiyê.

– Hey, ez dîsa hatme siltan … – ji bo balinde Eagle. – what çi ewqas nermik e? Fuh, pûç dibin? – Highlander beza xwe çeng kir. – hûn sond dixwin

– Ne rê ye, ey birayê min ê mezin! Ez tenê, uh … – Sparrow di bersivê de bersiv da.

– Pişt avêt. – piyal pala xwe davêjî Honê, nuha hevserokê. – Dibêjin ku te kişand, min xwarina teze, qirêjî çêdikir…

bi tenê, otêlek pir bixwin.

– Ez şor naxwim, moron. – Stasyan ajot.

– Kî, ev we çî ye? – Min bihîst û dilêş bû, ejder hişyar bû û li dora xwe nihêrî.

– Ew ez im, firîna delal … – Min dixwest ez xwe pêşkêş bikim, serekî û tenê di pakêtê de bifirim, lê spartox ew bi bezê xwe hişyar kir, ji aliyekî din ve gehêşt, wekî, bi tiliya nîşangiran, zarokan qedexe ye ku raber bike.

– Whati celeb bihar heye? Navê te çi ye? – bi ecêb dipirsî Ejlê.

– Na. Navê min Stasyan e.

– Stasyan?? Ermenî an çi?

– And Hon hon hon diranên min in. – Destpêk şîpek bû.

– Erê, min zikê wî heye û navê min çirûsk Honey e, laşê mayî hemî flî ne – zilamek, û ez – jin – zikê ku nexwariye tiştê ku hewce dike ji ber bêaqiliya ciwan. – firîna pîrê hat sorkirin û girtî bû.

– Baş e, em pê re derbaz bûn… Lê çi, xizmek ew çend piçûk? – û theûzik gopalê xwe davêje.

– And ez… cûrbecûr cûr…

– Ev fêm e, lê ew çi mezin nake?

– Jiyanek zehf min hebû: Ez orfek nexwar bûm.

Bi gelemperî, tevahiya jiyanê, ezmên li ser xwe naçû. – qêriya Stasyan.

– Whati, ji şaneyê hate avêtin?

– Xirabtir, ji zozanê, ez ji Almaty distînim, lê ez nizanim ku derê. – got Stasyan.

– And hûn difikirin Rusya, ew dibêjin ku aborî baştir dibe.

– what çi, hûn ne firiyan?

– Me?! Na, ez mirim, li wir dixwest.

– Whyima?

– Erê, kirinên min hene, Me, di cih de, piştî hatina, olîgarşiyan ez ê ji min re bigirim û wan ji bo jiyanê di qefikek de bigirim an jî heywanek tije bikim. Wekî din, li vir jî min berê malbatek, kurek anî. Werhasilî kelam, xerîb. – Ejle û kevirek qedand, di cih de hilweşiya, li wir li wir zemînek zevî hebû. Bi teybetî: jerboa an tîrêja erdê.

– And li ku bifirin û li kîjan alî? şivano li dû wî pirsî, lê ejî jixwe pir dûr bû û nikaribû wî bihîst.

– Xerîb, we di bin pozê xwe de nedîtî, lê we dît ku tiştek diherike li erdê.

Stasyan û motîfên biyo yên wî bi hev re li ejder temaşe kirin. – Baş e, hon, em ê li ku bigerin?

– Heyran were, ey axayê min!

– Baş e, hon honik in, bi kîjan awayî em difirin.

– Ku hewa ew ê barbar bibe, em ê li wir bigerin, ew hêsantir e. – pêşniyar kir ku serokê swarm adetên xwe yên kesk bişon.

They wan bi gav û daristanan ve çûn, di nav gund û bajaran de, tenê li ser tovên firotanê rawestiyan, da ku swarm û rojevê xweş bikin.

Bi dilşadî, hewa dadperwer bû, tenê di binavbûna Gola Kendavê de, û ew, axa ji firîna çûkek dişoxilandin, berê xwe dida daxwazên xwe belengaz; ew diçin Rusya an berbi Turkmenistan. Ji ber vê yekê hedefek heyî tunebû, lê girêdayîbûna radyoaktîf a laş û mizgeftên Stasyan, ji ber ku ew ji çavkaniya radyasyona radyasyonê dûr ketin, bûn sedema xofên gastrointestinal û bêhêvîbûna xew, lê ew dikişanîn. Ew êş dikirin, lê dikişînîn, ji ber ku hûn ê zikê gayan bi taybetî di nav xwe de nexin?! Ev ne gûzek e û ne serê serî ye, li ku derê gihîştî û xwe şûştin – hûn şûştin, diya xwe, çermê we… Kaif. Lê zeytûn dema ku itching an jehrê?! Tin!! They wan ceriband ku bi lez devên xwe vekin: an çep û rast; naha paş û berê; naha, dûvre… lê hêştir – ew tîrêj ket, dema ku tîrêja tavê zehf zêde kir, lê hûn ê ji bo demek dirêj ne di cîh bimînin. Hê ziravtir dijwar e, oksîjen ne bes e, û kûçikan qul dike. Bi gelemperî, Stasyan biryar da ku biçe cihê ku erd bi radionuclides re diherike û ji vî bejnek weha rabûya wê diherike li herêma Ukraynayê, ew … … Bi gelemperî, Stasyan biryar da ku biçe Chernobyl. Pezek dê hertim xerîb bibîne, û yek ya tîrêjkirî dê radyasyonê bibîne. Xerîb. Be bê guman derbasî Chelyabinsk, devera Temê Tech bibin… Vêca dengê wî yê hundurîn wî rahişt. This ev dengê hundurîn bi tenê Ziman hate gotin. If heke Ziman bi sedhezaran, hezar, mîlyonan rêwîtiyên mamosteyan li Kiev werê derxistin, ew ewqasî nexwaşkirî, gewrik û hêj bêtir e.

Now naha ew berê xwe da Chernobyl. The her ku ew nêziktir geş dibû, bêtir wî ji ber sekinandina xwêdana zikê xwe dilerizand… Lepota. He ew li navça Abay, Malpera Testê Nuclear nemaye, ji ber ku wî guhertin û nûbûn xwest. Wî dixwest ku dinyayê bibîne, lê xwe nîşanî xwe bide, û naha li ber ezmên siwar bû: naha paşde, naha paşve, êdî pişta, êdî serê pêşîn, dûv re ling. Suddenly ji nişkê ve ew, mîna ereqê, li qiraxekê, pîvazek bi xalîçeyek dît, û çavên wî ji wê yekê xurifand. Stasyan li cihê xwe rûniştî, perpendîkal, li erdê… … û??!

Bdshch!!!! – reaktora sêyemîn a qereqola Atomê Chernobyl Electra di sedsala bîst-an de û hezarsaliya borî de şil bû. Xelk çûm û kir «keramet.» Xelk hemî bûyerên teqînek nukleer hest pê kir. Lê Erdê herî pir êş kişand an na?!. Wê hemî tîrêjê di hundurê xwe de rûn kir û pûç bû. Lê ew ji bo yekê mirin e, ji bo yên din zayîn û jiyan e. Erd wê xirabtir nebe, li ser wê kesk heye an wê wek tar e reş e, ew ji bo wê ye, lê ji bo kesên ku dijîn?! … Ji ber vê yekê hewce ne ku meriv dayika û Erdê jî xilas bike, ku ne diya me ye. Em ji wî re parazît in, û ne zarok in… Pêdivî ye ku em jiyana xwe xilas bikin: Em, Rûsan, hewce ne ku giyanê xwe rizgar bikin; Divê Alman, Chineseîn û gelên din ên dinyayê, hewce bike ku, bê guman, Amerîkî rizgar bikin; lê pêdivî ye ku Amerîkî gomên xwe hilînin… Ya ku ew biha ye, bi teybetî, ji kê re ew diêşe, û kî jixwe tiştek heye, ew xilas nabe, ji bo nimûne, destek an nişkek: ew giyan in, û em gomanê ne?! Lê ya ku mirin ji bo kesek e, jiyanek ji bo kesek e. Her çend bi kulîlika mutasyonê ve girêdayî dibin hawîrdor. Hem mirovên ji oksîjenê, hem jî ji mutantajan, ka em jê re dibêjin wusa, bi radionuclides ve girêdayî ne. Li qada mirinê ya ne-ew-demek nû, şêwazek nû ya jiyanê hate avakirin, nenas, ku xwe wekî «Galupiya Mezin» binav kir. The gopalan jî ji xuyangiya xwe li vê dinyayê derneket, mîna mirovên derbarê çêkirina heman dinyaya ji têgihiştina wan de, tenê texmîn û texmîn kirin, û gurûpên mezin ên bihevra ji bo zindî di burqan de, mîna gopher an kûçikên mezel, ku labîreyên wan jiyane, û jor. Yên ku ji yekser an dozek yekser hatine gotin, bi tenê mirin. Kes ji wan xelas nebû?! Xelk hemî ne xelas in, lê li vir çend gulebaran hene. Lê li ser pêlên mirinê, jiyanek nû ya mutantan xuya bû, ew ne organîzma zindî bû ku muted, lê hişmendî, lê belê bêtir li ser wê û ji bo şîreta Afirînerê.