StaVl Zosimov Premudroslovsky - Geğirme Dişlek Kurbağa. Fantezi Komedi

© StaVl Zosimov Premudroslovsky, 2019

ISBN 978-5-0050-8046-2

Created with Ridero smart publishing system

Uzak – eski SSCB (şu anda Kazakistan) ve Çin sınırında, Semipalatinsk bölgesinin güneydoğusunda, Ayaguz şehri yakınında, “Ah boğa” olarak çevrilmiş, sarhoş çalışan bilim adamlarının ihmali sonucu elde edilen enfekte bir radyoaktif atmosfere sahip bir nükleer test alanı vardı. Çevre boyunca, farklı mutasyonlar sıklıkla ortaya çıkmaya başlamış, farklı mutasyonlar: o zaman iki kafa bir koyun eti gövdesinde doğacak; sonra iki kuyruk – bir kertenkele veya yılanda; daha sonra üç ayak ve bir el, yerel bir ikamet eden Temujin’in (Cengiz Han) soyundan. Mesela, örneğin Sparrow Stasyan gibi normal doğanlar doğdu.

Vücudunda bedensel bir kusur yoktu, her şey olması gerektiği gibiydi: kuyruk, gaga, gözler ve daha fazlası… Her şey bir serçe gibiydi, ama tüylerinde bir sorun vardı. Daha doğrusu, hiç tüy yoktu ve tamamen keldi. Ve bu nedenle, doğumundan itibaren, zor hayatı, en azından hafifçe çırpınan bir tavuktan daha kötü, yeryüzünde harcamak zorunda kaldı. Ama bazı köpek veya kertenkelelerden, evsizlerden ya da farelerden daha kötüsü yok… Kısacası, kendisini çağırmak ve küçük düşürmek isteyen, tüylü akrabaları gibi, göğe atılan, zaten piliçlikten kaçan piliçleri olan akrabaları gibi, gökyüzüne asla inmeden. Ve hatta Stasyan bile onu tamamen boşalttı – kel serçe başını hayal kırıklığına uğrattı ve ruhunun içinde ağladı, başkasının kuş dışkısından aktı. Ve böylece her gün. Ama gerçekten uçmak istedi, uykusunda uyurgezer olduğunu, bir kereden fazla çıkarmaya çalışsa bile, o zaman gerçeklik bir rüya değildi ve o, Java’ya atlayıp bir uyurganın uykusunda olmak, kel kanatlarını bir kez daha salladı, zıpladı ve yere düştü..ama bile oldu, alnından attı, sonra kuyruk kemiği. Az önce denemeyi denemedi, ama hiçbir şey tüylerinin yerini aldı.

Yine de, kader yine de, kel ışınlanmış serçeye acıdı ve bir kez daha, onu yok etmek isteyen başıboş bir kediden kaçarken, bir kuzgunun çürümüş bir cesedine rastladı. Maggot solucanlar ölenleri iyi bir şekilde kemirdi ve tüyler basitçe bir insanın çöp tenekesine yakın bir yerde durdu. Pençeleriyle iki tüy aldı ve onları kanatlar gibi salladı ve döndüğü yerden kaldı. Gökyüzünde yükseklerde çırpınan ve bu kel kediyi kahvaltıda izleyen bir kartal olduğunu hayal ediyordu; o sırada zavallı adamı yakalamaya ve yıpratmaya çalışıyordu – atmosfere kısmen kalitesiz nükleer testlerden muzdarip bir engelli. Fakat tüylerini pençelerinde tutarak ve parmaklarını tutarak, tüyleri kesmek için bir kuyruk olmadığından ve Stasyan’ın dönemediği, sola, sağa, yukarı ve aşağı döndüğü, iniş yapamadığı için baş aşağı inmek için kullanışsızdı. Gaga ve cennete geri çarptı. Evet, tuvalete baş aşağı gitmiyorsun. Acil olarak iniş yapmak zorunda kaldım, bu da kafatasında ve gagasında yaralanmalara neden oldu, çünkü genellikle onları yavaşlattılar. Elbette, uzun süre önce, akrabaları tarafından tüyler alınana ve tekrar yaşamaya, hayatta kalmaya, kaçmaya ve saklanmaya başlamayı öğrendi. Fakat bir sonraki arayışta, en azından bir serçe benzeri görünümün bir kısmı bile baştan aşağı düzeldi ve iyileşti. Fakat Stasyan bir kez başarısızlıkla gastrointestinal sistemin taze, insani, evsiz, hala sıcak, jöle benzeri, ekşi kokan bir ürününe indi. Bir kelimeyle, bok içinde. Duygu hoş değildi ve yıkanması gerekiyordu, ama su sıkıntısı vardı: Sonuçta, bozkır bölgesi. İnsanlar kuyudan su alıyor. Nehir yazın ortasında kurur, altı ay boyunca yağmur yağmaz, güneş doruktadır. Bok kurur ve kendi kendine kaybolana kadar beklemeliyiz – Stasyan yüksek sesle düşündü ve güneşli tarafa gitti, sırtüstü uzandı ve beklemeye başladı.

Ve o zaman, Stasyan’ın hakkında hiçbir fikrinin olmadığı yakınlarda bir yeşil sineğin uçması yaklaşıyordu. Hayır, hayatında sinekler gördü ve hatta onları yedi, ama bira için kraker gibi, sadece ölü ve kuru. Canlılar genellikle kuşlarının karnı için kırıntı olmaması için etrafını sardı. Sonuçta, kuşlar midelerini çiğner. Ve şu anda, bir bok kokusu ve bir at gübresi gibi tanınmaz bir görünüm, sinekler için devasa olan yırtıcı bir kuşun av karakterini sakladı. Roy serçenin kafasını çuvalın üzerine sürdü ve bir öğle yemeği iniş yaptı, bir kerede daldı, ama orada değildi. Çöp gözlerinin önünde kalındı ve bok açgözlü sineklerin bacakları tüm vücuda yapışmıştı. Zaman zaman sinekler yer değiştirdi, böylelikle pençelerinin sonunda yiyeceğe yapışmasını önledi. Başlıca sinekler, önünde Stasyan’ın açık gözüyle durduğunda, önünde gagasının ucunda bulunduğu yerleri değiştirmek için bir emir vermek istedi.

– — Durun!! Stasyan sarıldı.

– — sen kimsin?? – lider korkudan sordu – — Ben senin efendinim, anladın mı?

– — evet.

– — Çağrın kölem!

– — Tatlım … – — Nasıl?

– — Tatlım…

– — Kıdemli sinek Bal?

– — Yapabilecekleriniz: “Bal uçar”.

– — Bal uçur … – Stasyan başını salladı. – neden tatlım?

– — Tatlım, biliyor musun? Arılar giyer…

– — Tatlım ya da ne?

– — Sizce – Tatlım, ama bizce – Tatlım. Şey, uçtuk…

Ana sinekler pençelerini koparmaya çalıştı, ama çok geçti ve bir keresinde kanatlarını çırptılar, ancak yer çekimi serçeyi hareketsiz tuttu ve atlamak ve tweet atması gerektiğini fark etti:

– — Eureka!!! – ve bir ninja gibi sırtını zıpladı. Sinekler hava akımını yakaladı ve kel adamı yerin üstünde taşıdı. Yakındaki çöp tenekesinden aynı kedi sıyrıldı ve canlı kahverengi uçan yumruya doğru sıçradı.

– — Daha yüksek, daha yüksek, bal uçurun!!! – Stasyan, insanlar ve kediler için anlaşılamayan bir dilde havladı, ancak sinekler onu anladılar ve yoldaşlarının onbeşini yendikten hemen sonra yüzde yüz emirlerine uydular. Böylece sürünün efendisi oldu ve eski liderleri gönüllü olarak yardımcı pilot görevini kabul ettiler ve bütün akrabalarının şahıslarına, Herr Stasyan’ın onları yok etmemesi durumunda kendisine sadık bir şekilde hizmet vermeye hazır olacaklarını kabul etti. Böylece kel ışınlanmış serçe kuşların saflarına girdi ve hatta akrabalarının iki katı kadar hızlı ve gerçek bir kartal gibi uçmaya başladı.

Gururlu bir kartal gökyüzünde çırpındı ve rakibinin onu yerden yaklaştığını gördü. Köyden önce hiç kimse Kartal seviyesine yükselme hakkına sahip olamazdı ve bu mümkün değil mi…?!? – sadece bir boor ve bir cahil! – Kartal’ın pençeyle anında Stasyan’ı yakaladığını ve korkunç, güçlü, büyük gagasına getirdiğini düşündü.

– — Sen kimsin???? bir gramofon gibi, bütün gökyüzüne doğru büyüdü ve gözlerini gerçek bir dağcı gibi şişirdi, bir serçenin kokuşmuş kadavralı tükürüğüne bir avcıdan tüküren bir mikrofon şarkıcısı gibi tükürdü ve yapışan sinekleri uçurdu. Birkaç yüz sinek, pençesiz, hemen patladı.

– — Yaa? Ah, ben bu… Kartal. – ürküyordu, titreyen bir sesle Stasyan cevapladı. – tee gibi, ah… aynı zamanda bir avcı.

– — Sahibine tutun, biz seninleyiz!!! – koro çaldı ve fısıldadı, kalan yarım milyon kişi uçtu.

– — Kartal ya da ne? Evet?? – Kartal gagasını açtı, böylece sadece bir serçeye uymayacak, aynı zamanda hiç korkmayan, aynı zamanda sineklerini de sığdırabildi, aksine: gözlerini daralttı ve bir kerede hummed.