StaVl Zosimov Premudroslovsky - Di Rojê de. Rastiya rûreşiyê

– Wê gavê? Dê ev hewşê biçin?

– Dam, hewşek heye.

– Baş.., û gerîdok li dora.

– Hûn, Dan bazar, ku cîhek heye?

– Muuu. – got Denis. – Werin, ma?! Li wir!.. Basement!!. Ez şeş mehan li wê dijîm!!!

Me berê xwe da wî.

Gava ku ji hêla kartonê ve gav bi gavavêtin jorê porê bodrûmê daketin, ji çepê me dît ku deştek û sêyemîn derî ku li ser wê lê hatî girêdan, bi rengek eşkere, deriyê bingehê.

– Wê bavêje!! Min gazî kir cigarekî. Ew bi navûdeng xwe ji destê xwe avêt, derî bi qirçek ket. Gûçik li hundurê deriyê hewşê ket.

– Oh-boy, lê shit li vir diherike?! – Cîgiran tirsiyan û, şuştin ser avê, vegeriyan ba me.

– Whati ye, zirav e? – pirsî Dan.

– Werin û li vir li giravê me vexwarinek heye. Ronahî ji vekirinê re tê û kes tune. (Ango, cops). – Min biryar da û şûşek portê girt. Ew bi xendek û diranên xwe re di derdorê de vekir, min ew avêt hevalê. Ez dixwazim bala xwe bidim ku tenê komunîst, cop, leşker û mirovên xanenas xwedî heq in ku bi rastî ji hev re dibêjin «rêheval!» What çi: tişt azad in; xwarina di kanîyên zendan de an jî şuştin, hem jî belaş; xanî di jêrzemînê û kêzikan de, dîsa belaş. Ma komunîzm çiye tune?! Bi kurtî, hevalê min bi kêfxweşî pêşnuma ji min qebûl kir. Min pargîdaniyek din vekir û ew pêşkêşî Dan û sêyemîn jî kir, vekir, min cigara da. Ew ketin nav tevliheviyê, û min pîvazek betal derxist û min danîn navenda navendê.

– Che, hat vedan? Rijandin?! – Min şirîn kir. Her sêyan yek bi yek li min dan û dîsa ketin nav tevliheviyê, li pêş xwe mêze kirin.

– Tu li çi dinihêrî? Vexwar be! Min pêşniyar kir û pişkek vexwar. Bêdengî ji hêla hevalê bêhnteng ve hate şikandin.

– And ev ew ne giravek e, lê ew kî-çi-çi?

– Ass. – Cigîriyan piştrast kir.

– Erê… na, xweş-baş-sibê-baş-no-şûnda,..

– Baş e, başe?

– P-penêr, moron. – bi henekên xwe Dan.

– Erê. Gûçikê cigare, tu çi dikî? – Rêheval bala xwe da.

– Kuz Jabere, Vishma.

– And bi rûsî? Min pirsî.

– Di rûsî de werger nakin.

– Binihêrin, bêdengiya deqîqê belav kir û tiliya yek dest dirêj kir, Heval, û ya din jî hat girtin, bi kincê fistiqê lêxist, gêrîk di wê demê de rondikek rabû ser xwe, sedem ku her tişt bifire. Circles li ser stûna li binya avî li ser avî xuya kirin, di tarîja tam de ronî kirin, piştre serê şûrek şilandî û gumrikek guncan a jinê. All hemî ev ne ew çend hêj zû ye.

– well baş e, were dojehê?! – Bêbextî ji rêhevalê Stût.

– Ji wir derkeve!! – rabû ser xwe û bi bilûrê şerabê ve sekinî.

– Oh-bye, cesedek!! – Gûçikê gurî rabû û şûşika xwe avêt, ya ku ji Ulka re ye, spîve kir. – Oh-şer, mîrê!! – ew hê bêtir tirs bû û bertek bilind kir.

– Erê, cesedek. – Min bi aramî piştgirî kir.

Me boz li cîhek din domand.

Hefteyek derbas bûye. Li ser nêçîra li ber stasyona metro Alexander Nevsky Lavra, Cop bubo ket hundur, ji me dûr sekinî û du cerdevan ji nav wî derketin û ber bi me ve çûn, baş, pir hêdî. Me li kolona Otêla Moskowê xwar. Aêwazek me hebû: yan ji bo vexwarina alkolê ya ku ji Lavra re birijî ava vexwarinê vexwarî, lê têkeve destê edaletê; an di rêçikên cûda de biqewirînin, lê qeçaxçin û rewşa wan nexe rewşa normal. Ez û çend hevalên wî piçûktir çûn aliyên berevajî, belavbûn û belavkirina nêrîna elaletê.

Wan Big Seryoga bi çavên reş kişandin, ku çentikên wê yên jêrîn mîna labî xuya bûn. Compan hevalên wî vexwarin. Sedem, mîna ku paşê paşîn derketibû: rakirina cesedê ji binî, li ku derê me berê hewl dabû ku biteqîne. Sînor, ew piştî derketina me derdikeve, di encamê de, ku semicirc heftane çêkiriye, xebateka serekî ya germbûnê ya bi du hezar millimeter her yekî, cotek zexmî ya zengilok û bi bermîlan xemilandî, û fîlqal…

Xwendekarek ciwan a ne cîgayî, serê sibê li ber hewşa xwendekarekî xwendekar derxist, di nav kûrahiya jêrzemînê de li ser dîdarek reş ji aliyê kesek ve hat avêtin û lingên xwe şil kir û dest avêt ser pîvanê, û pêl rabû agir. Mêrê, ne bi xalîçeya bi tîrêjê jorîn ve hatî şehitandin, wî vexwar li tenişta avahiyê ya germbûnê ket û xeniqî. Li nêzî cesedê mifteqeleyek rovî, rovî revî û li xalîçêkirinê ket. Destê pitikê pitikê, pozê. Kevir tirş kir. Di sibehê de, tîrêjek tavê ya tîr jî nehişt ku meriv ji rihetiyê be. Ew bi rojên windayan ên bêhêvîtiyê re digirî.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.