Эсхіл Array - Прыкуты Праметэй. Антыгона

Ты можаш бачыць — вось яна, перад табой.

Антыстрафа другая

Ох, цяжка!
Вось бачу я, гаротны, новую бяду.
Якая ж смерць мяне яшчэ чакае?
Вось на руках сваіх трымаю сына труп —
Няшчасны я, перад сабою я труп жонкі бачу.
Ох, жонка бедная! Ох, бедны сыне мой!

Ля алтара яна, гаротная,
Закрыла вочы. Плакала ж даўней
Аб слаўнай смерці Мегарэя [68] Мегарэй быў яшчэ адным сынам Крэонта, якога бацька яшчэ раней прынёс у ахвяру багам, каб заваяваць для Фіваў перамогу. , што раней памёр;
Таксама і па ім. Ды клікала ў канцы
Ўсе беды на цябе, бо ты дзіця забіў.

Страфа другая

Цяжка мне, цяжка!——
Ад страху дрыжу я. Чаму ж аніхто
Мяне не забіў двухвострым мячом?
Мне цяжка, гаротнаму, цяжка:
Не бачу ад гора збавення.

Нябожчыца цябе лічыла вінаватым
У смерці двух сыноў — таго і гэтага.

Якім жа спосабам яна сябе забіла?

Рукой уласнай сябе ў сэрца ўдарыла,
Пачуўшы аб няшчаснай смерці сына.

Гора! З смяротных ніхто
Не вінаваты ў гэтым — адзін толькі я.
Я цябе... я загубіў цябе — праўду,
Праўду я толькі кажу. Слугі, слугі,
Прэч адвядзіце мяне, адвядзіце хутчэй:
Я нежывы ўжо, я скончыў жыццё.

Ты добра раіш, калі ёсць дабро ў бядзе;
Найлепшая бяда — найкарацейшая.

Антыстрафа другая

З’явіся, з’явіся,
Лёс мой апошні. Дай мне астатні
Дзень мой. З’явіся, з’явіся —
Каб я не бачыў,
Наступнага дня!

Яшчэ наступіць гэтае. Пра тое ўжо
Багі падумаюць. А мы павінны думаць
Аб тым, што трэба нам рабіць цяпер.

Дык я ж малю аб тым, чаго цяпер жадаю.

Маленні кінь цяпер. Няма збавення
Ад бед, якія лёс каму прызначыў.

Прэч адвядзіце мяне, неразумнага.
Сын мой, цябе мімаволі забіў я.
Забіў і цябе, дарагая. Як цяжка мне!
Куды, да каго мне звярнуцца?
Усё, што я маю цяпер, усё — гэта трупы.
На галаву мне лёс невыносны зваліўся.

Мудрым быць — неабходны, найпершы за ўсё
Дзеля шчасця варунак. Законы багоў
Шанаваць мы павінны таксама.
Словы гордыя толькі вялікія кары
Нам прынясуць і навучаць быць мудрым
Запозна.