Пятро Казак - Беларускі нацыяналізм. Даведнік

Беларускі дзеяч, дэсантнік батальёна «Дальвіц». Нарадзіўся ў Вільні. Скончыў Віленскую беларускую гімназію. Падчас нямецкай акупацыі настаўнічаў. З 1944 г. - афіцэр БКА, быў у батальёне «Дальвіц». Арыштаваны ў Польшчы напрыканцы 1945 г. Праходзіў на судовым працэсе над кіраўніцтвам БНП («справа шасьці», Менск, 1946). Пасьля канцлягераў жыў у Вільні. Аўтар кнігі «Вандроўкі па Вільні» (Вільня, 1998).

Афіцэр дэсантнага беларускага батальёну «Дальвіц», уваходзіў у кіраўніцтва Беларускай Незалежніцкай Партыі. Нарадзіўся ў Вільні. Скончыў Віленскую беларускую гімназыю, Віленскае тэхнічнае вучылішча. Напрыканцы 1930-х гг. вучыўся ў Варшаўскай політэхніцы, быў забраны ў польскую афіцэрскую школу. У верасьні 1939 г. трапіў у нямецкі палон. Падчас нямецкай акупацыі быў дырэктарам беларускай школы ў Радашкавічах, настаўнічаў у Баранавічах. Удзельнічаў у нацыянальным падпольным руху, быў сябрам БНП. З 1944 г. - афіцэр БКА, удзельнічаў у падрыхтоўцы антынямецкага паўстаньня ў Менску напрыканцы чэрвеня 1944 г., якое не адбылося. Пасьля - у батальёне «Дальвіц». Разам з Усеваладам Родзькам вясной 1945 г. з Чэхіі перабраўся ў Польшчу з мэтай арганізацыі антыбальшавіцкага падпольля й партызанкі. Арыштаваны ў Варшаве напрыканцы 1945 г. Засуджаны на 25 гадоў канцлягераў «за здраду й супрацу з ворагам». Зьняволеньне адбываў на Калыме. У Беларусь вярнуўся ў 1957 г., жыў у Вільні.

Беларускі вайсковец-партызан, старэйшы лейтэнант Беларускага Вызвольнага Руху. Падчас нямецкай акупацыі працаваў у беларускай адміністрацыі ў Шэрашове (Берасьцейская вобл.). На эміграцыі быў сябрам Згуртаваньня Беларускіх Патрыётаў і БВР. У 1952 г. вярнуўся ў Беларусь з дэсантам БВР для арганізацыі партызанкі. Злучыў малыя лясныя групы на Кобрыншчыне ў партызанскі аддзел, які зрабіў напад на савецкі транспарт. 28 сакавіка 1953 г. у баю з аддзелам МГБ каля в. Запруды (Кобрыншчына) Міхальчук загінуў.

Партызанская газэта. Выдавалася на Смаленшчыне мясцовым аддзелам «Чорнага Ката» ў другой палове 1940-х гадоў.

Беларускі палітычны й рэлігійны дзеяч. Паходзіў з Віленшчыны. Вучыўся на юрыдычным факультэце Віленскага ўнівэрсытэта. Зьяўляўся адным з арганізатараў «руху маладых адраджэнцаў». Быў рэдактарам і выдаўцом яго друкаванага воргану - часапісу «25 Сакавіка» (1936-38). Належаў да «Беларускага Фронту» а. В.Гадлеўскага, браў удзел у выданьні газэты «Беларускі фронт». З 1944 г. - на эміграцыі. Узначальваў Задзіночаньне беларускіх скаўтаў на чужыне. Жыў у Чыкага, выдаваў шэраг рэлігійна-гістарычных часапісаў. Аўтар вядомай біяграфіі а. В.Гадлеўскага.

Баявы аддзел беларускіх нацыяналістаў. Створаны ў пачатку 1941 г. у Польшчы. 18 чэрвеня 1941 г. дэсантаваўся ў Беларусі. Праводзіў баявыя акцыі супраць бальшавіцкіх акупантаў. Пазьней вайскоўцы Зьвязу ўвайшлі ў нацыянальнае падпольле.

Вядомы беларускі нацыяналіст, выдавец, пісьменьнік. Сябра Замежнага сэктару БНП. Кіраўнік нацыяналістычнай арганізацыі «Згуртаваньне Беларускіх Патрыётаў». У 1952-54 гг. - кіраўнік палітычна-прапагандысцкага аддзелу Галоўнага Штабу Беларускага Вызвольнага Руху (пад псеўдай «Б.Жубровіч»). Выдаваў рэвалюцыйныя газэты й часапісы, свае шматлікія творы (пад псеўдай «Юры Жывіца»), у якіх была адлюстравана барацьба беларускіх партызанаў і падпольшчыкаў за незалежнасьць Беларусі ў ваенныя й пасьляваенныя гады. У 1981 годзе ў сваёй кватэры ў Ляймэне (Заходняя Нямеччына) заснаваў беларускі музэй, якім цяпер апякуецца мясцовы магістрат. Дзякуючы ў Заходняй Нямеччыне быў устаноўлены помнік усім беларускім вайскоўцам, якія паляглі ў змаганьні за вольную й незалежную Беларусь.

Беларускі палітычны й вайсковы дзеяч. Скончыў Наваградзкую гімназію. Браў удзел у нямецка-польскай вайне, трапіў у нямецкі палон. У 1941 г. быў арыштаваны НКВД. Ад расстрэлу выратаваўся на пачатку нямецка-савецкай вайны. Сябра ЦК БНП, камандзір Наваградзкага беларускага эскадрону (1943-44). Летам-восеньню 1944-га быў афіцэрам дэсантнага батальёну «Дальвіц». Пасьля вайны быў сябрам Рады БНР, браў удзел у засылцы ў Беларусь разьведвальных груп. Пасьля пераехаў у Канаду, працаваў лекарам.