Joel Goldsmith - Sztuka Medytacji

Bóg nie jest mściwym Bogiem. Bóg nie jest Bogiem, który nie daje, ale nie jest też Bogiem, który daje. Bóg jest miłością i ani nie pozbawia nas niczego, ani nas nie karze. Nie ma miłości w pozbawianiu i nie ma miłości w karaniu. Gdyby Bóg czekał na to, byśmy byli dobrzy czy zasłużyli, gdyby czekał, aż znajdziemy odpowiednie słowa, by Go udobruchać, gdyby czekał, aż będziemy stosować właściwy rodzaj medytacji czy metody działania, które byłyby zadowalające w Jego oczach, zanim zechciałby obdarzyć nas Swymi błogosławieństwami, byłby On okrutnym i kapryśnym Bogiem. Bóg nigdy nie będzie dawał więcej, niż daje nam teraz. Bóg jest zawsze Bogiem: Bóg jest życiem; Bóg jest miłością; i Bóg na wieki przejawia Swe życie i wyraża Swą miłość.

Jakub mówi: "Prosisz, ale nie otrzymujesz, bo prosisz błędnie." Za każdym razem, gdy zwracamy się do Boga oczekując, że otrzymamy coś od Niego, modlimy się niewłaściwie. Nikt nie musi mówić Bogu, żeby uczynił trawę zieloną czy róże czerwonymi. Nikt nie musi mówić Bogu, kiedy gwiazdy mają świecić lub kiedy zmienić przypływy. Mielibyśmy czelność mówić Bogu, że czegoś nam potrzeba? Bóg jest nieskończoną Inteligencją tego wszechświata. Jeżeli Bóg wie, jak wytworzyć perłę w ostrydze czy ropę naftową w ziemi, jeżeli nasz Bóg wie, jak kierować ptakami podczas ich lotu i jak obdarzyć ziemię Swymi darami i chwałą, czyż więc ta sama nieskończona Inteligencja nie wystarczy, by rządzić i pokierować wpływami w naszym doświadczeniu bez żadnej rady, informacji czy sugestii z naszej strony?

Podstawą wszelkiej medytacji i modlitwy musi być zrozumienie istoty Boga i naszego z Nim związku. Bóg jest wieczystym Życiem, nieskończoną Inteligencją, boską Miłością, a "Ja i mój Ojciec jesteśmy jednym… i ten, kto widzi mnie, widzi tego, który mnie przysłał." Jest to Bóg Ojciec i Bóg Syn, na zawsze jednym. Gdy spoczywamy w tej realizacji, Bóg przejmuje panowanie i działa harmonijnie, radośnie, w obfitości. W momencie jednak, gdy zwracamy się do Boga z poczuciem, że czegoś potrzebujemy, pragniemy, czy nawet z nadzieją, blokujemy boskie działanie w naszym doświadczeniu, ponieważ wprowadzamy nasze ograniczone pojęcia i poglądy, które kolidują z nurtem Boga. Jeżeli wyrzekamy się koncepcji na temat tego, czym wola boska być powinna, gdy spoczywamy w boskiej Obecności, czystości serca, pozbawieni ograniczonej woli, osobistych pragnień, nadziei czy ambicji, wtedy kroczymy do Boga z czystymi rękoma i szczerym sercem i możemy powiedzieć z przekonaniem i wiarą: "Wola Twoja będzie dana na ziemi, tak jak i w niebie. Jestem Twoim; Ty jesteś moim. Jestem w Tobie; Ty jesteś we mnie. Niech wola Twoja spełni się we mnie."

Zbyt wielu jest takich na świecie, którzy wątpią w boską miłość, bo inaczej nie spędzaliby tyle czasu modląc się o boskie dary. Gdyby rzeczywiście byli przekonani, że Bóg jest boską Inteligencją i Miłością, nie uważaliby za konieczne doradzanie Bogu czy wpływanie na Niego. Bóg jest. Czyż możliwa jest wspanialsza modlitwa niż te dwa słowa? Co mogłoby nas lepiej prowadzić do królestwa wewnątrz naszej własnej istoty? Całkowite przekonanie, że Bóg jest, że Bóg jest Inteligencją i Miłością; że nie ma mocy oddzielnej od Boga i nie ma mocy Mu przeciwnej znamionuje prawidłową medytację. Nie istnieje nic, co by zakłócało wyraz boskiej miłości do Jego dzieci, Łaska Twoja wystarczy mi we wszystkim, jest uznaniem obecności, mądrości, miłości i mocy Boga w naszym doświadczeniu. Zauważmy, co nastąpi, gdy zaczniemy uznawać tego rodzaju Boga i przestańmy sięgać po coś na zewnątrz nas samych, ale znieruchomiejmy w swej istocie wewnętrznej i wypowiedzmy: "Bóg jest".

Bóg jest stanem Bytu, stanem nieskończonej Inteligencji i zawsze-obecnej Miłości. Życia Boga nie można przedłużyć, nie można skrócić. Życie Boga nie może się starzeć ani zmieniać: Bóg jest stanem wiecznego, nieśmiertelnego, nieskończonego Bytu. „Bóg jest światłem i nie ma w nim żadnej ciemności… Bóg jest w stanie przelać na was całą obfitość łaski tak, że niczego wam nigdy nie zabraknie i będziecie mogli czynić wiele dobrego.” Taka powinna być nasza postawa, gdy rozpoczynamy medytację.

Uznanie boskiej łaski jest medytacją. Jest to uznanie dotyczące istoty Boga i naszego z Nim związku. Związkiem tym jest jedność. Jesteśmy dziećmi Boga, współistniejącymi z Bogiem: "A jeżeli dzieci, to spadkobiercy, spadkobiercy Boga i współspadkobiercy z Chrystusem…”Nasz niebieski Ojciec zna nasze potrzeby, ale niekiedy modlimy się, jakbyśmy byli biednymi, nieistotnymi stworzeniami, które muszą poniżać się przed jakąś wielką, przerażającą demoniczną istotą trzymającą w swych rękach nasze przeznaczenie i nie obchodzącą się z nim zbyt dobrze. Kiedy indziej sugerujemy, w jaki sposób nasze potrzeby powinny być zaspokojone uważając, że możemy wpłynąć na Boga, by działał zgodnie z naszymi zachciankami. To, co musimy uczynić, to uznać Boga, uznać wszechwiedzę nieskończonej Mądrości, wszechmiłościwość wszechogarniającej Miłości, wszechmoc tego, co nie zna mocy innej niż Jego własna nieskończona istota i byt – ale nie oczekujmy interpretacji tego według ludzkiej terminologii. Niech nasza medytacja będzie uznaniem Boga, samego w Sobie, a zobaczymy, że to wystarczy.

Bóg jest jednym: jedną Mocą, jednym Prawem, jedną Substancją, jedną Przyczyną. Ta nauka o jedności stanowi prawdopodobnie najwyższą formę duchowej nauki ujawnionej kiedykolwiek światu. Cała misja Mistrza Chrystusa Jezusa oparta była na starożytnym hebrajskim przekazie, że Bóg jest jeden: "Słuchaj Izraelu, Pan, nasz Bóg, Pan jest jeden." Zgodnie z Księgą Rodzaju na początku Bóg stworzył świat i wszystko w nim. Czegokolwiek Bóg nie stworzył, nie zostało stworzone, nie było uczynione. W świetle tej prawdy istnieje tylko jedna Substancja, a ponieważ istnieje tylko jedna Substancja, nie ma niczego, co by mogło być zniszczone, uzdrowione czy ulepszone. Istnieje tylko jedno Prawo i dlatego nie możemy używać prawa Boga, żeby zniszczyć jakiekolwiek inne prawo czy jego wyraz. Gdy rozumiemy Boga jako życie, życie jest tylko jedno i nigdy nie możemy mieć do czynienia z życiem, które możemy ratować, uzdrawiać czy zbawiać. Istnieje tylko jedno.

Teraz, kiedy już wiemy to wszystko na temat Boga, traktujmy to jako znaki wzdłuż drogi, po której dążymy, ale znaki, które zostawiliśmy w tyle i zapomnieliśmy o nich. Nikt nigdy nie znajdzie Boga, jeśli uprzednio całkowicie nie wyzbędzie się Jego koncepcji, nie odrzuci wszelkich synonimów Boga, z jakimi się zetknął, i rzuci się w nieznane, by odkryć Niepoznawalne. Nie ma takiej myśli o Bogu czy koncepcji Boga, która byłaby słuszna, ponieważ koncepcja zawsze pozostanie tylko koncepcją.

Jak więc dochodzimy do realizacji tego, czym Bóg jest? Po dokładnym ugruntowaniu się w prawdzie nadchodzi moment, gdy musimy być skłonni przyznać, że wszelka nasza wiedza o Bogu pozostaje w sferze intelektu i nic, co jesteśmy w stanie poznać poprzez umysł, nie może stanowić prawdy absolutnej. Nic, co może przyjść nam na myśl na temat Boga, nie może być prawdą. Nic, co możemy przeczytać w książce na temat Boga, nie może stanowić prawdy, ponieważ wyraża jedynie ograniczone ludzkie opinie na Jego temat. Janowi Bóg został objawiony jako Miłość, ale my nie możemy zaakceptować tego jako prawdy, ponieważ nie wiemy, co znaczy miłość w sensie, w jakim Jan rozumiał i używał tego terminu. Dla Jezusa Bóg był Ojcem, ponieważ głębsze znaczenie tego słowa zostało objawione w świadomości Jezusa. Dla każdego aspirującego, który kroczy drogą duchową, realizacja Boga musi przyjść jako indywidualne wewnętrzne objawienie.