Язэп Палубятка - Вайсковае евангелле [Горкае дабравесце радавога Міхася Лабуты]

2.5/ Адказваў яму Лабута: “Чалавек, што не паважае сваю мову, — звычайная жывёліна. Мова абараніць сябе не можа, у яе павінен быць надзейны абаронца. Абражаць мову ў сваёй прысутнасці нікому не дазволю, нават вам, хоць вы старэйшы за мяне па ўзросце, пасадзе і званні”

2.6/ Пагадзіўся з ім камандзір ды перад шарэнгаю вайскоўцаў загадаў усім устрымацца ад падобных выказванняў.

2.7/ Кола дзён вайсковых надалей нястрымана кацілася ўперад. Міхась колькі разоў хадзіў у “самаволку”. Бывала, са службоўцамі, калі паблізу не было начальства, ужываў гарэлку. Нёс і службу.

2.8/ Ад няма чаго рабіць напісаў ліст рыжай Светцы. I ў першую ж суботу яго паклікалі на КПП. Там радавога Лабуту чакала прыгожая статная дзяўчына, у якую нельга было не закахацца. Усе хлопцы зайздросцілі яму. Дзяўчына няблізкую дарогу адольвала ў кожны свой выхадны дзень. Шал кахання спапяляў абодвух.

2.9/ Між іншым радавы Лабута з нецярпеннем чакаў свайго звальнення.

“ДЭМБЕЛЬ” ЦІ ...НАРЭШЦЕ СВАБОДНЫ

3.1/ Разам з усімі Міхась Лабута адсвяткаваў “сто дзён да загаду”, “абмыў” загад ды гадаў, у якой партыі будзе звольнены

3.2/ “Нулявою” партыяй быў звольнены шафёр камандзіра, у "першай” —дагаджальнікі камандзіраў падраздзяленняў. Праз месяц былі звольненыя ўсе, каго толькі можна было звольніць, нават апошнія недарэкі. Радавы Лабута працягваў служыць.

3.3/ I толькі праз два месяцы камандзір часці выклікаў да сябе салдата.

3.4/ “Ты някепскім салдатам быў, радавы Лабута, але служыў у войску даўжэй за іншых з-за сваіх нацыяналістычных прынцыпаў. Звольнішся ты, і ў маім падраздзяленні ўсё будзе, як у былыя часы, як у Савецкім войску".

3.5/ I адказваў Лабута так: “А я не стану тым, кім быў, і мяне ўжо нічым не спалохаеш. За свой край, за сваю мову я гатовы памерці хоць зараз. А калі вы, няўлюдкі, захочаце вярнуць былое, першы паўстану суперак. Здраднікаў сваёй Айчыны не стоміцца забіваць рука”.

3.6/ 3 тым пайшоў, толькі на развітанне сказаў: “Апамятайцеся, інакш я вярнуся".