Dorota Masłowska - Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną

Ty mieszkasz w piwnicy? – zagajam niby że na poważnie. Gdyż tak czy inaczej, czy będę owijał w bawełnę, jesteś ładna i piękna, czy też nie, i tak będę ją miał, i to jest nieuniknione, nie ma bata.

Kacper, owszem, odebrał mi Magdę. I choć jest to absurd, choć jest to czyste chamstwo bez domieszek, bez erzacu i masy tabletkowej, stuprocentowe chamstwo bez cukru i barwnika, choć jest to dla mnie całkowity szok, upadek, gwałt na światopoglądzie, to ja i tak wyjdę na swoje i jeszcze z nadwyżką. I wtedy tak sobie liczę szeptem na palcach. On teraz puka Magdę, to jest dla niego plus jeden. Ale Magda każdemu da, to jest dla niego minus półtora. Ja puknę mu Alę, choć to jest dla mnie minus jeden za jej wygląd. Ale za to, że ona nie dawała jakiemuś palantowi dwa lata plus za to, że w ciągu kilku dni nie udało się jej Kacperowi ani jeden raz puknąć, to za to jest plus trzy dla mnie.

Ona patrzy jakby zaskoczona i mówi: w piwnicy? Skądże przyszło ci to do głowy? Mój tata jest nauczycielem, a moja mama także nauczycielką. Mieszkamy w domku jednorodzinnym nieopodal. Cieszę się, że nie mieszkam na wielkim osiedlu. W ogóle to trochę może infantylne, ale hoduję papużki faliste. Ten inteligentny i towarzyski ptak pochodzi z Australii i żyje tam w dużych stadach, w Polsce papużka falista jest najpopularniejszą papugą pokojową. Jest niewielka, nieuciążliwa w hodowli, a samca z łatwością możesz nauczyć naśladowania różnych dźwięków. Może to się wydać dość monotonne, ale klatkę trzeba sprzątać codziennie.

Ja wtedy, gdy tak słucham tych jej morskich opowieści, już postanawiam przystąpić do zmasowanego ataku, najazdu, nalotu, desantu. To mówię jej, że jest bardzo oczytana, choć kiedy to wypowiadam, to brzmi to bez mała jak gdybym mówił, iż niech się nie obraża, ale chcę ją zabić.

Dzięki – mówi ona – dzięki Andrzej, ale powiem ci jak koledze, wbrew temu co czujesz, pozostańmy na razie przyjaciółmi. Nie chciałabym zapoznawać nowych chłopców, zanim wszystko się nie ułoży. Ale to nie znaczy, że nie możemy zostać dobrymi kolegami. Notabene mam takie małe pytanie, czy widziałeś gdzieś Kacpra?

Wtedy ja wytaczam kamienie i karabiny przeciwko kasztanom, ciężkozbrojna mściwa armia najeźdźców z rozpędu wdeptuje Ali w same centrum stopy w sandale ortopedycznym.

Widzisz… – tak mówiąc, patrzę raz w nią, raz w swój pokal pusty. I choć jest taka jakaś, że nie należy jej dotykać kijem przez ubranie, bo można się zarazić zarówno tą groźną chorobą toksyczną bluzką typu golf, jak i jakimś niewspółwymiernie gorszym syfem, to wiem, iż musze, bo taki jest mój do niej stosunek jako płci męskiej w wieku rozrodczym. Więc mówię tak, dość smutny i jakby skrępowany: widzisz, Ala, czy mogę tak mówić: Ala? Ciężko mi to mówić, lecz muszę być szczery wobec takiej dziewczyny jak ty. Kacper jest poszukiwanym przestępcą gwałcicielem kobiet. „Wampir z Zagłębia II”, film erotyczny USA, koniec kropka. Totalna aberracja, nienaturalne odchylenie dżordża w kierunku kobiet bezbronnych i czystych jak ty. Tyle do gadania, gdyż to nie jest sprawa na pogaduszki przy piwie i słone paluszki. To nie są już przelewki, to nie jest już nagana dyrektora i kara administracyjna dziesięć złoty w ratach.

Widzę całoliniowe zszokowanie i raptowny uwiąd jej twarzy w kierunku podłogi. No to daję dalej, triumfalny przejazd armii męsko-męskiej po palcach dziewiczych złudzeń. Drzewiec sztandaru wbity w sandał ortopedyczny, międzynarodowy dżordż łopocze dumnie na wietrze i pokazuje fakju.

Wiesz, Ala, przykro mi to mówić. Niby taki Kacper. A dziesięć lat w zawieszeniu, komornik, nieuregulowany stosunek do służby wojskowej, alimenty na terenie całego kraju. Produkcja lewych dzieci pozamałżeńskich na każdym kroku. Gdzie on nie stanie, tam zrobi bezpańskie dziecko na przebitych numerach. Z rozpędu. Widziałaś jak szłaś do toi-toia, iż patrzał się wtedy na ciebie tak, iż ja od kiedy tylko cię ujrzałem pierwszy raz, przeczuwałem, że on chce od ciebie tylko jednego, a czego, to i ja i ty wiesz.

I po przedstawieniu na tematy martyrologiczne, wiersz o ofiarach powstania wyrecytowany, można usiąść, spokojnie zapalić. Całkowicie z siebie zadowolony wyjmuję sobie fajkę. Ala całkowicie porażona patrzy na mnie jakby co najmniej przeczytała na gazetce ściennej w klatce schodowej, gdy wchodziła do domu, że jutro własnoręcznie umrze i od decyzji nie ma odwołań. Nagle śmieje się dużymi literami i mówi coś w stylu, że jestem prawdziwie niesmaczny.

Ty się możesz śmiać, lecz ja mówię poważnie – stwierdzam dość ponuro. Są na to dowody, jest wiele dowodów, wiele kobiet płacze o niego późną nocą. Przynajmniej dziesięć w tym mieście, sto w Polsce, w tym pięćdziesiąt ruskich. Gdyż on jest zwykłym za przeproszeniem zboczeńcem, nosicielem skutecznie skrywanych dewiacji, niby zostańmy przyjaciółmi, zostańmy przyjaciółmi, a w rzeczywistości chodzi mu tylko o jedno i to samo, wiadomo zresztą o co.

Ty tak żartujesz chyba, Andrzej… jaja sobie ze mnie robisz… – ona mówi, choć lepiej by tego nie mówiła, bo jak to mówi, to robi się blada i wygląda wtedy jeszcze gorzej, niż kiedykolwiek, niczym wyprane gruntownie i wypłukane z rysów twarzy i znaków szczególnych swoje własne zdjęcie legitymacyjne. Ze spinką „Zakopane 1999” niczym zwichrowaną zszywką, co trzyma się ostatkiem sił.

No mówię ci i jestem tego tak na bank pewien, jak swego imienia, nazwiska i nazwiska panieńskiego swej matki – odpowiadam jej smutnie. Wiem to z pierwszej ręki. dobrze iż poszedł. Zostaliśmy sami, możemy spokojnie porozmawiać. A on swe fabrykę nieślubnych dzieci pozamałżeńskich niech urządzi gdzie indziej, w dziewczynie głupiej i łatwej, nie tak jak ty. Bo on nie jest ciebie warty – dodaję już w ramach fantazji erotycznych, gdyż wiem, że przydusiłem odpowiedni guzik i domino ruszyło.

Dobre sobie! – ona mówi i patrzy przed siebie, pijąc z butelki po wodzie, choć już od dawna to wypiła. Gdybym powiedziała to mojej mamie, to bym do dwudziestego pierwszego roku życia miała zakaz wychodzenia z domu. Ba, może nawet wyglądania przez okno. Ciągle nie mogę uwierzyć, że ten łajdak tak perfidnie chciał mnie skrzywdzić, może nawet wywieźć do Niemiec. Był dla mnie czuły, przyjemny. Owszem, parę razy chciał mnie częstować papierosem. To powinno mi było dać do myślenia, bo kobiety przecież nie palą. Dym tytoniowy zabija nienarodzone niemowlęta, zabija krwinki w krwi, działa destrukcyjnie względem układu oddechowego. Statystyki mówią same za siebie i tobie, Andrzej, także bym radziła niezwłocznie rzucić to świństwo w przysłowiową cholerę. Zgaś zanim sam zgaśniesz. Wybacz, ale opowiem ci pewną anegdotę, która powinna ci dać sporo do przemyślenia swojej postawy. Mój tata też kiedyś palił i to był z jego strony błąd. Miała taka sytuacja miejsce przez dwadzieścia łat, aż pewnego dnia zachorował. Ni z gruszki, ni z pietruszki. I nic nie pomogło, ani bańki, ani witaminy, trzeba było ostatecznie podać antybiotyk. Od tego czasu powiedział sobie: nie. Dłużej nie będę się truł, mam żonę, mam dwie wspaniałe córki. I rzucił. Od tego czasu codziennie je landrynki. Miętusy. Mama niezadowolona, bo to wychodzi dosyć drogo. Nawet kupując w hurcie.

Wtedy ja rozglądam się chwilę, jest szesnasta. No to zdążymy jeszcze tu wrócić zanim rozlegną się światła i Magda powie co myśli na temat swej ulubionej pogody. A wtedy będzie już po wszystkim, po całym zasranej wojnie na pożądanie żony bliźniego swego, na wydolność dżordża i biegłość w zaciskaniu oczu. A wynik tej wojny jest już wszystkim znany. Ja – plus dwie dioptrie, a Kacper – minus pół.