Gustaw Herling-Grudziński: Inny Świat

Już w 1943 roku Herling-Grudziński wznawia przerwaną z konieczności działalność literacką, pisując do czasopism polskich wydawanych w Bagdadzie (,,Kurier Polski”) i w Jerozolimie (,,W Drodze”). W latach 1945-46 kieruje działem literackim tygodnika,,Orzeł Biały”, organu Drugiego Korpusu. Bierze udział w Rzymie w pracach przy zakładaniu Instytutu Literackiego i miesięcznika „Kultura”, którego pierwszy numer, z czerwca 1947 roku, redaguje wspólnie z Jerzym Giedroyciem. Pod koniec 1947 roku wraz z żoną Krystyną, z domu Stojanowską (1915-1952), przenosi się do Londynu, gdzie nawiązuje współpracę z „Wiadomościami”, tygodnikiem politycznym i literackim redagowanym przez Mieczysława Grydzewskiego. Na łamach tygodnika ukazuje się w odcinkach, przed wydaniem książkowym, Inny Świat. Obozowe doświadczenia, które znalazły wyraz w tej książce, określiły punkt widzenia autora na złożone stosunki polsko-radzieckie, ich często dramatyczny wymiar, stosunki, które dopiero teraz mogły stać się przedmiotem wszechstronnych studiów historyków polskich i radzieckich.

W latach 1952-55 pisarz przebywa w Monachium, pracując w rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa. W 1955 roku osiada na stałe w Neapolu, gdzie poślubia córkę Benedetto Crocego, Lidię. Podejmuje na nowo ścisłą współpracę z „Kulturą”, uczestniczy także istotnie w pracach Instytutu Literackiego, z którym związany jest do dzisiaj. Do 1981 roku publikuje również w prasie włoskiej (między innymi w,,Tempo Presente”,,,Corriere delia Sera”, „II Giornale”).

Debiutem książkowym Herlinga-Grudzińskiego był tom szkiców literackich „Żywi i umarli” (Rzym 1945). Kolejne publikacje książkowe to „Inny Świat” (wyd. angielskie Londyn 1951, wyd. polskie tamże 1953), tomy opowiadań i szkiców: „Skrzydła ołtarza” (Paryż 1960) i „Drugie przyjście” (Paryż 1963), szkice o literaturze rosyjskiej „Upiory rewolucji” (Paryż 1969), „Dziennik pisany nocą” 1971-1972 (Paryż 1973), „Dziennik pisany nocą” 1973-1979 (Paryż 1980), „Podróż do Burmy” (Londyn 1983) – dziennik z pobytu w tym kraju w 1952 roku, drukowany w latach 1952-53 w „Wiadomościach”, „Dziennik pisany nocą” 1980- 1983 (Paryż 1984). Kolejne części Dziennika, który posiada formułę otwartą, ukazują się na łamach „Kultury”. Wiele innych istotnych dla twórczości Herlinga-Grudzińskiego tekstów rozproszonych jest po czasopismach, na zebranie oczekują także jego opracowania i przedmowy do wydań dzieł innych pisarzy.

Pierwszą książką Herlinga-Grudzińskiego, jaka po wielu latach ukazała się w kraju, był tom „Wieża i inne opowiadania” (Poznań 1988), opublikowany nakładem Wydawnictwa Polskiej Prowincji Dominikanów „W Drodze”.