Magdalena Tulli - Skaza

Matka rodziny jest spokojna, jakby zastrzyk na uspokojenie nigdy nie przestał działać, a ojciec zaharowuje się na śmierć przy taśmie montażowej w wielkiej fabryce aut. Chciałby swoim niewdzięcznym dzieciom zapewnić życie lepsze niż jego własne. Ale dzieci, nie oglądając się na nic, już brną ku swoim przyszłym klęskom. Tej jednej rodzinie Ameryka nie przyniosła pomyślnej odmiany losu. Żal zapewne był nazbyt wielki. Przywieźli go ze sobą, i choć robią wszystko, żeby o nim zapomnieć, nie potrafią. Bólu takiego jak ten, który kiedyś przypadł im w udziale, nie uśmierzy żadne lekarstwo, nawet śmierć.

Szczęśliwe zakończenia nigdy nie bywają szczęśliwsze, niż to możliwe. Wydawałoby się, że przynoszą, tak samo jak wiosenne odwilże, obiecujący początek czegoś nowego, lecz jest inaczej. Odsłaniają tylko przegniłą materię zawiedzionych nadziei. Pomyślne zwroty akcji nie przynoszą ulgi, przeżarte pleśnią niezamierzonych ironicznych znaczeń, nasiąknięte zatęchłą rozpaczą minionych sezonów. I to z nich właśnie, z tych zakończeń nie kończących niczego, wykiełkują nowe historyjki.