Mario Llosa - Pantaleon i wizytanki

Tragiczny finał

I tak dochodzimy do ostatniego rozdziału tego życia, które, jeszcze w pełni młodych lat, spotkał o zmierzchu, drugiego dnia 1959 roku, w GJuebrada del Caciąue Cocama, w okolicach Nauta, przedwczesny i okrutny koniec i śmierć tak od zdradzieckich kuł – które być może zauroczone, jak tylu mężczyzn, urodą jej ciała, upatrzyły ją sobie w swej śmiercionośnej trajektorii – jak i od gwoździ degeneratów czy fanatyków. Wiele z tych osób, które wybrały się do okrytego złą sławą lokalu nad rzeką Itaya – gdzie zakład pogrzebowy „Modus Vivendi” wzniósł kapliczkę pogrzebową pierwszej kategorii – by wziąć udział w ceremonii czuwania przy zwłokach Olgi Arellano Rosaura, zbliżywszy się do trumny podziwiało, poprzez przezroczyste szkło, jaśniejącą w świetle świec, nietkniętą, śniadą urodę Brazylijki!

Sensacyjny material po raz pierwszy udostępniony szerokiej publiczności przez „El Oriente”

EPISTOŁA BRATA FRANCISCO DO DOBRYCH O ZŁYCH

Poniżej publikujemy udostępniony po raz pierwszy tekst, który dotarł do naszej redakcji w nocy, własnoręcznie napisany przez sławnego Brata Francisco, proroka i najwyższego przywódcę Bractwa Arki, poszukiwanego przez organa policyjne czterech państw jako ojca duchowego kryjącego się za ukrzyżowaniami, które od pewnego czasu plamią niewinną krwią naszą ukochaną Amazonię. „El Oriente” w pełni gwarantuje autentyczność tego sensacyjnego dokumentu.

W imię Ojca, Ducha Świętego i Syna, Który Umarł Na Krzyżu, zwracam się do opinii publicznej Peru i całego świata, aby za zgodą i inspiracją głosów z nieba, które oczekuje Dobrych, zaprzeczyć i zadać kłam przewrotnym, oszczerczym -i całkowicie fałszywym oskarżeniom Złych, którzy zamierzają związać Siostry i Braci Arki z gwałtem, śmiercią, a następnie z Ukrzyżowaniem panienki Olgi Arellano Rosaura, które ku naszemu ubolewaniu miały miejsce w Queibrada del Caciąue Cocama, w pobliżu Nauta. Z mego dalekiego miejsca ukrycia, gdzie dźwigam Krzyż, który Pan raczył mi wyznaczyć w swej wspaniałomyślnej i nieskończonej wiedzy, odsuwając mnie daleko od bezbożnych rąk, które nie mogą i nigdy nie będą mogły mnie ująć ani oddalić od ludu wierzącego, zdrowego, Dobrego, od Sióstr i Braci, zjednoczonych w związku bożym, w miłości do Boga i nienawiści do Złego, unoszę moją rękę i z całą siłą ruszając nią na lewo i na prawo mówię, wtórując gestowi krzykiem: Nie! Nieprawdą jest, że Siostry i Bracia Arki – których celem jest czynić Dobro i przygotować się, aby iść do nieba, gdy Ojciec, Duch Święty i Syn, Który Uimarł Na Krzyżu, postanowi, że świat ten, pełen zła i bezbożności, skończy się ogniem i iwodą, jak głosi Dobra Księga Biblia, a co stanie się niebawem, albowiem tak powiedziały mi głosy, których słucham i które nie pochodzą z tego świata – mają cokolwiek wspólnego ze zbrodnią popełnioną przez Złych, którą chcą nam przypisać, by umniejszyć swoje winy i uczynić cięższymi i ostrzejszymi nasze Gwoździe, a twardszym Drewno naszych Krzyży. Nikt z winnych śmierci panienki Arellano nie należał nigdy do naszego Bractwa ludzi Dobrych, a nawet żaden z nich nie uczestniczył w charakterze zwykłego widza czy gapia w uroczystościach odprawianych przez Arki tego regionu, który zamieszkiwali, to znaczy w Nauta, Bagazan i Reąuena, jak mi Dobrzy Apostołowie tych Ark potwierdzili. Nigdy nie widziano tych oskarżonych we własnej osobie na zebraniach, które zwoływano, by oddać cześć Ojcu, Duchowi Świętemu i Synowi, Który Umarł Na Krzyżu, i błagać ich o odpuszczenie grzechów, by mieć oczyszczoną duszę, gdy nadejdzie Ostatnia Chwila. Siostry i Bracia nie zabijają, nie gwałcą, nie napadają, nie kradną, a jedynie nienawidzą gwałtów Złego, tak jak nauczyło ich tego niebo przez moje usta. Nigdy nie będzie nam można otwarcie zarzucić choćby jednego czynu przeciw Dobru, a nie jest prawdą, jakobyśmy głosili zbrodnię, jak to nam wmawiają ci, którzy nas prześladują i zmuszają do ukrywania się i pędzenia życia dzikich zwierząt wśród leśnej gęstwiny. Ale przebaczamy im. są bowiem tylko zwykłymi, powolnymi niewolnikami w ręku nieba, używanymi przez nie jako Krzyże, które zdobędą nam nieśmiertelność wiecznej chwały. A biedną Olgę Arellano, choć nie wysłuchała jeszcze słowa, włączamy od dziś do naszych modlitw i od tej chwili będziemy ją wspominać razem z naszymi męczennikami i świętymi, którzy widza nas, słyszą, mówią do nas, osłaniają i tam w górze cieszą się zasłużonym niebiańskim pokojem przy Ojcu, Duchu Świętym i Synu, Który Umarł Na Krzyżu.

BRAT FRANCISCO

Od redakcji: Rzeczywiście, podczas pogrzebu na cmentarzu głównym Iquitos zauważono krążące wśród tłumu obrazy z wizerunkiem Olgi Arellano Rosaura, podobne do istniejących już wizerunków innych ukrzyżowanych Arki, jak słynnego dziecka-męczennika z Moronacocha i świętej Ignacji.

ZAMACH NA DZIENNIKARZA LORETAŃSKIEGO

(artykuł redakcyjny „El Oriente”, 6 stycznia 1959)

Opublikowanie po raz pierwszy w naszym wczorajszym wydaniu Epistoly do dobrych o zlych, przysłanej do naszej redakcji przez ukrywającego się w nieznanym miejscu Brata Francisco, lidera i największego duchowego przywódcy „krzyży” czy „Bractwa Arki”, spowodowało, że nasz redaktor naczelny, znany dziennikarz o międzynarodowym prestiżu, Joaąuin Andoa, stał się obiektem skandalicznego zamachu ze strony organów policyjnych departamentu Loreto, co zwiększyło listę ofiar wolności prasy o jeszcze jedno nazwisko. Otóż wczoraj, w godzinach rannych, nasz redaktor naczelny został wezwany przez pułkownika Żandarmerii Juana Amezaga Riofrio, szefa V Okręgu Policji (Loreto) i głównego inspektora departamentu Loreto Peruwiańskiej Policji Śledczej (PPS), Federico Chiimpitaz Fernandez. Wyżej wymienieni przedstawiciele władz zażądali od niego ujawnienia sposobu, w jaki dziennik „El Oriente” otrzymaj pismo Brata Francisco, osoby poszukiwanej przez organa sprawiedliwości jako szarej eminencji wielu przypadków krucyfikscji, które miały miejsce na terenie Amazonii. Po udzieleniu przez naszego redaktora naczelnego grzecznej, ale stanowczej odpowiedzi, że źródła informacji dziennikarza stanowią tajemnicę zawodową, a tym samym są tak samo święte i nietykalne jak wyznania uzyskane drogą spowiedzi przez księdza, obydwaj szefowie policji tracąc wszelkie panowanie nad sobą zaczęli panu Joaąuinowi Andoa wymyślać w sposób najwulgarniejszy i nie mający precedensów, uciekając się nawet do grożenia karą cielesną („Jak ci dokopiemy, to się nie pozbierasz”, oto dosłownie przytoczone ich wyrażenia), jeśli nie odpowie na ich pytania. W związku z tym, iż nasz redaktor naczelny godnie odmówił zerwania z etyką zawodową, uwięziony został w areszcie komisariatu na okres ośmiu godzin, to znaczy do godziny siódmej wieczór, skąd uwolniono go po osobistej interwencji prefekta departamentu. Cała bez wyjątku redakcja „El Oriente”, zjednoczona jak jeden mąż w obronie wolności prasy, tajemnicy zawodowej i etyki dziennikarskiej, protestuje przeciw temu aktowi bezprawia popełnionego na osobie znakomitego intelektualisty i dziennikarza loretańskiego i komunikuje, że wysłała telegramy informujące o zaistniałych wypadkach do Krajowej Federacji Dziennikarzy Peru i Krajowego Stowarzyszenia Dziennikarzy Peru, największych naszych organizacji związkowych w kraju.

MORDERCY Z QUEBRADA DEL CACIQUE COCAMA NIE ZOSTANĄ POSTAWIENI PRZED TRYBUNAŁEM WOJSKOWYM

Iquitos, 6 stycznia. Dobrze poinformowane źródła, bardzo zbliżone do Głównej Komendantury V Okręgu Wojskowego (Amazonia), dziś rano J zdementowały uporczywe pogłoski krążące 'w Iquitos, jakoby siedmiu sprawców napadu z Nauta miało zostać oddanych pod jurysdykcję wojskową celem osądzenia ich przez trybunał wojskowy w trybie doraźnym. Według wspomnianych źródeł Siły Zbrojne nigdy nie zwracały się do odpowiednich czynników z prośbą o przekazanie im zadania osądzenia i wydania wyroku na delikwentów, tak więc zostaną oni poddani zwykłemu postępowaniu jurysdykcji cywilnej.