Уладзімір Гніламёдаў - Уліс з Прускі

— Гэта ж было ў мінулым годзе?

— У мінулым.

— І ніхто не выратаваўся?

— Ніхто.

Яны надоўга замаўчалі — кожны, мусіць, думаў пра сваё.

Падарожнік з Прускі зноў пачаў перабіраць у памяці ўбачанае і напатканае ў чужым краі. Розныя моманты давялося перажыць, нават і вельмі цяжкія, усяго паспытаць, але, можа, самае галоўнае — яму ўдалося глытнуць і адчуць смак свабоды. Моцны напітак! Можна сказаць, лекавы, здольны абудзіць у чалавеку веру ва ўласныя сілы, годнасць і незалежнасць. Галоўнае — незалежнасць. Каб ні ад кога не залежаць, кіравацца сваім розумам! Цяпер ён быў упэўнены, што чалавек павінен жыць так, як ён хоча, як лічыць патрэбным. Ён нават пасміхнуўся. Лічыш сябе прускаўцам, а ў табе ўжо жыве амерыканец. Ад гэтых думак станавілася нават весела. Аднак разам з тым прабівалася і іншае адчуванне: «Адзін, без людзей, ты таксама слабак. Калі б не паверылі, не пазычылі грошы на дарогу, не дапамаглі, нічога б не было. І Амэрыкі б не ўбачыў…»

…Праз тыдзень які ці крыху больш падплывалі да Еўропы. Вецер даносіў пах зямлі. А можа, яму так здавалася? У марской прасторы пачалі з'яўляцца чайкі. Яшчэ праз колькі дзён — Лібава. Усё больш узрастала трывога…

Рулі — дзіцячая ежа (малако з пакрышаным хлебам).

Хадзі сюды! (яўр.)

— За што, Божа, прычыняеш мне столькі гора? (яўр.)

Памінкі (мясц.)

Згодзен? (англ.)

— Добры хлопец!.. (англ.)

— Так сабе (мясц.)

Штрэйкбрэхер! (англ.)

Ідзі адсюль! (англ.)

Віскі п'еш? (англ.)

Зменш абароты! (англ.)

Што ты сказаў? (англ.)