Илдус Гыйләҗев - Ихлас тойгылар / Искренние чувства

Вакыт узган саен арта,
Тарта сагыну көче.
Бар микән соң җирдә Сине
Оныттырырлык кеше?!

Буран котырганда чакыр мине,
Көртләр ерып чыгып чабармын.
Бер ымыңны көтеп яшим бит мин,
Сагынудан чәчем чаларып.
Җил-давылда, җәйдә чакыр мине,
Күк күкрәтеп, яңгыр койганда.
Гарасатлар үтү шатлык кына,
Көтеп торган кешең булганда.
Беләм ансын, артык кабалансаң,
Хәвеф-хәтәр хәлләр ихтимал.
Вакытында барып җитә алсаң,
Үз-үзеңә арта ихтирам.
…Мәхәббәткә арта ихтирам!

Күзләр була төрле төстә:
Коңгырт, зәңгәр, яшькелт, кара…
Иң матуры кайсы соң, әйт,
Җавап биреп, әйдә, кара.
Ә минемчә, карашында
Балкып торса хисләр көче:
Бер-берсенә сөеп баккан
Гашыйк булган күзләр төсе!

Буран тынмый, карны көрәмиләр,
Җил себереп кабат күмәчәк.
Яшьлек үтте диеп тынычланма,
Төшләреңдә кат-кат киләчәк.
Күрсәтәчәк кылган ялгышларны,
Калкып чыгар ерак балачак.
Сипкел баскан почык борынлы кыз
Гомерлеккә истә калачак!
…Сагыш утларына салачак…

Нәфислектән туган нурланышка
Карап торган идем шаккатып.
Ул чибәрнең сихри матурлыгын
Күп шигырьгә яздым таркатып.
Чеметемләп кенә тасвирлагач,
Кем икәне тормый беленеп.
Тик үземә «Чуар йөрәк» дигән
Бер кушамат калды берегеп.
Ә чынлыкта шушы көнемәчә
Шул гүзәл сын йөрде уемда.
Гомерем буе сөйдем берне генә,
Калганнары хыял-уйдырма!

Монсы минем умарталык,
Күрче, нинди хозурлык!
Мондый мохит булыр-булмас
Курортны да узарлык.
Чәбәләнмә, торып чапма,
Бал кортлары күренсә,
Һәркемгә дә тими алар,
Тия шикле күренсәң.
Чиста йөрсәң, пөхтә булсаң,
Түгел бер дә куркасы.
Уй-теләгең матур булса
Тынычлап бал уртларсың.
Юкка алып килмәдем бит
Гүзәл алан карарга.
Әүвәл кортлар тикшерсеннәр,
Тырыша күр ярарга…

Мин соң чишмә күрмәгәнме,
Күп җирләр гизмәгәнме?
Унны түгел, йөзне беләм
Мул сулы кизләүләрне.
Ник монсына исем китте,
Нәрсәгә аптырадым?
Саркып кына чыккан суны
Йоттым да калтырандым.
Салкын түгел иде юкса,
Гөл үскән ярларында.
Каушадым мин… көлемсерәп,
Син торгач яннарымда…

Безгә нидер килешмәде,
Хисләр җырга күчмәде.
Алмагачы алып бардым,
Шул булып шул үсмәде.
Матур көчек илтеп бирдем,
Качып китеп югалды.
Хәтта тигез бүлалмадык
Икебез бер юрганны.
Бер яңалык кертеп карыйк,
Сабак алып үткәннән.
Бисмилласыз башлаганбыз,
Алдап булмый күкләрне…

«Кыңгыраулы яшел гармун» 1 1 Фатих Кәрим поэмасы. ,
«Яшел эшләпә» 2 2 Гамир Насрый комедиясе. беләм.
Яшел косынка да күрдем,
Саташам шуның белән.
Бер сәерлек һәм серлелек
Аңымны чорнап алды.
Хисләремне куптарды да
Әллә кая югалды.
Шуны эзләп йөргән чагым,
Алгысый, ярсый җаным.
Яулык түгел, кирәк миңа
Аны ябынган ханым…

Җитәкләшеп мендек Чатыр тауга.
Кырт җиренә калгач бер адым,
Күк түренә карап аваз салдым:
– Аерма Син безне, Ходаем!
Бу гамәлем сиңа бик ошады,
Чәбәк чабып көлеп җибәрдең.
Җылы итеп аннан пышылдадың:
– Кеше ишетер бит, җүләрем.
Быел тагын анда күтәрелдек,
Мин, беркатлы мокыт, түзмәдем:
– Кабатлыйммы, – дидем, – теге чакта
Биеклектән сипкән сүзләрне?
– Кирәк түгел инде алар хәзер…
Мәзәк җавабыңны ишеттем.
Нинди мәгънә салдың ул җөмләгә?
Ни юрарга белми интектем.
Бергә шул без! Ходай аермады.
Үчтекиләп йөртә кабат тау.
Мин бит беләм, матур сүзләрне дә
Җай чыкканда кирәк кабатлау.
…Гаеп итмә инде, Чатыр тау!..

Ничек кенә синең янда
Калырга дип баш ватам.
…Барган чакта, метеор мин,
Киткән чакта – ташбака…

Ерактан ук таныйм аны,
Чәчәкләре күгелҗем.
Шул кечкенә «кыңгыраулар»
Алгысыта күңелне.
Казып алам. Суганчалар
Майлы, төче, сарылар.
Сагынганда, синсез үткән
Көн санарга ярыйлар.
Сарана ник сары була?
Ансын белмим, сорама.
Мин үзем бит сине көтеп
Саргаючы сарана…