Илдус Гыйләҗев - Ихлас тойгылар / Искренние чувства

Сиңа атап, шигырьләрне
Бик күп язганнар икән.
Әйтүеңчә, алар саны
Илледән артып киткән.
Минеке дә зыян итмәс,
Иш янына куш булыр.
Җылы сүзләр сайлап яздым,
Күңелеңә хуш булыр.
Миңа кадәр булганнарын
Бир, укып карыйм әле.
Ниләр тоҗырдылар микән?
Тикшерим, барлыйм әле.
Профаннар бик ишәйде бит,
Буш сүздер әле, баксаң.
Кайтып китәм, минекеннән
Хислерәк шигырь тапсам.

И уйнап та күрсәттең соң,
Гипнозланган төсле идем.
Күндәм булдым, карышмадым,
Яратуым көчле иде.
Юк, хәзер дә шул хәлдә мин,
Китә алмыйм синнән ерак.
Без тудырган матурлыктан
Мөлдерәмә тулган йөрәк.
Уеныңның кагыйдәсен
Үзгәртергә бары телим.
Син әлегә чакырмый тор,
Томырылып үзем килим…

Бер кыз белән егет җитәкләшеп
Узып китеп бара янымнан.
Ул кызкайның күрсәң чибәрлеген…
Чәшке туннан, ак шәл ябынган.
Узган-барган һәркем шушы парга
Карап кала туктап, сокланып.
Бу гүзәллек кызыл туйга кадәр
Кала алыр микән сакланып?
Без дә йөрдек, кеше көнләштереп,
Шул чор калка, җанны чеметеп.
Матурларны эзләп табып була,
Саклап булмый… ышан, егетем!

Бәхәсләштек, кайсыбызның
Хәтере кыска диеп.
Ядәч сөяге сындырдык,
Йөрсен гел истә диеп.
Озак еллар тарткалаштык,
Җиңалмыйча кем-кемне.
Истә тоту тиеш иде
Икәү танышкан көнне.
Балдак биргәч каушадыңмы,
Кирәк сүзне оныттың.
«Истә» дими алып кидең:
– Ядәч, кызый, мин оттым!

Алка булу кыендыр ул,
Бәрәләр, типкәлиләр.
Әллә нигә бер мәртәбә
Капкага керткәлиләр.
Кызыктыр да… шәп егетләр
Артыңнан шуышалар.
Кыз хыялы шул бит инде:
Син диеп узышалар,
Пыр тузып сугышалар.
…Рәхәт булып китә.

Без өзелдек. Матур гөлне
Кемдер тартты салмак кына.
Чәчкә ягы синдә калды,
Минем өлеш – сабак кына.
Үкенәсең? Инде үзең
Ябыштыру ягын кара.
…Киселгәнне ялгап була,
Әмма ләкин җөе кала.

Икегез дә хисле, дәртле,
Әлегә түзәм, шөкер.
Читкә чыгып йөргәнем юк,
Синең көндәшең – шигырь…

Шәм кабыздым. Соң искәрдем:
Сынган булган урталай.
Хәзер аны сүндеримме?
Була алмый бит алай.
Без дә шундый хәлдә идек,
Беттек дидек, алдандык.
Үзәктә җеп өзелмәгәч
Янабыз бит… ялгандык…

Кисәүләрен нигә таратасың,
Учакны бит бергә тергездек.
Мәхәббәттә беркем өстен түгел,
Төп таләбе аның тигезлек!

Алтын-көмешләрең кирәк түгел,
Мин кызыкмыйм андый чүп-чарга.
Үзең кирәк миңа, үзең генә,
Уртак гомерләрне чутларга.
Иманлы син, хисең кайнап тора,
Юмарт елмаюың хәтердә.
Телем тешләп калам, әзерләнгәч,
Син – фәрештә, диеп әйтергә…

Төнлә фара яктысына
Эләккән куян кебек,
Уңга-сулга китә алмыйм.
Чыктың син каян килеп?
Әкренәйсәм таптарсың дим,
Юк инде башка чарам.
Син күрсәткән юнәлештә
Туп-туры бары чабам…
Тактикаң бик камил икән,
Уйланам исем китеп.
…Кочагыңа алырсың күк,
Егылсам тыным бетеп.

Әкрен-әкрен синнән ераклашам,
Йөрәк сызлый, борын мышкылдый.
Алып ташлау мөмкин микән соң ул
Күңелдәге каткан юшкынны?
Кичә генә җәннәт сыман өйдә
Өшеттергеч хисләр буранлый.
Яратышу көчле булган җирдән
Китүләр дә җиңел булалмый.

Ризалашу түгел әле
Башны иеп дәшми тору.
Бу үземчә сиңа каршы
Бик яшертен хәйлә кору.
Филолог мин! Синең кебек
Төлкеләргә булмам куян.
Өтерләрдә ялгышсам да,
Ноктаны бик дөрес куям…

Кызык бетә, язмыш тормышыңны
Кайгы-хәсрәт белән тутырса.
Йөрәк туктый, үзәк тамырына
Оешкан кан килеп утырса.
Хисләр ага торган тамырның да
Тромблары була торгандыр.
Сиңа барыр юлым, бәлки, шуңа
Кыя-ташлар белән тулгандыр.

Бөдрә чәчле сакчыларым,
Әле исән торасызмы?
Күз карашын мин киләсе
Юл ягына борасызмы?!
Адашмыйча йөри идем
Карап сезгә ераклардан.
Агачлар да җанга якын,
Хуҗаларын яратканда.
Аның өе торган төшне
Төгәл, дөрес күрсәттегез.
Минем кергән-чыкканымны
Сабыр гына күзәттегез.
Бүтән бармам. Сагындырып,
Уйларымда гел яшәгез!
Инде күптән мине көтми,
Үзгәрде бит җиңгәчәгез…