Илдус Гыйләҗев - Ихлас тойгылар / Искренние чувства

Кызларга һич ошап булмый,
Мантыйк киләдер кайдан:
Әдәпле булсаң – бозау син,
Актив кылансаң – хайван…

Чын сөюнең тәмен татыганнар
Була алмый җирдә бәхетсез.
Ул хисләрдән мәхрүм ителгәннәр –
Тере мәет. Монсы бәхәссез!..

Юри генә әйткән идем
Кертәсеңме дип йортка,
Бармакларын бөгә-бөгә
Санап китте бер кортка:
– Пинсәң күпме, фатир шәпме,
Машинаң? Ансы… бардыр.
Хроник чирләрең юкмы соң?
Анализларың алдыр!
Нәтиҗәләр уңай булса,
Карармын, бәлки, уйлап.
…Әйтерсең селте таралды
Кан тамырларым буйлап.
Олгайгач та үзгәрмиләр…
Муртайган акыл дәшә:
– Утка кермә, чараң бетсә,
Землянка казып яшә…

Алар икәү генә, кешеләргә
Күрсәтүче ихлас мәрхәмәт:
Яшәргә көч, җанга җылы бирә
Күктә – кояш, җирдә – мәхәббәт!

Җир кешесе түгел син, дип
Әйтәләр миңа, дисең.
Ничек инде? Нәкъ безнеңчә
Буй-сының, төсең, исең…
Кабат-кабат чагыштырам,
Аермаң гел юк сыман.
Таптым, таптым… күңелең киң –
Җир түгел, галәм сыйган!
Шуны сизеп алганнардыр,
Көнләшәм, әйдә, китик.
Җирнеке бул, чит-ятларга
Карама туры итеп…

Сиңа әйткән сүзләремнең
Истә тотам һәммәсен дә.
Кайта-кайта уйлыйм хәтта
Иҗек, басым мәгънәсен дә.
Мин, мөгаен, ул чакларда
Кемлегемне онытканмын.
Яши-яши, фикерләрнең
Эчтәлеге тоныкланды.
Безнең бергә булалмасны
Син ул чактук аңлагансың.
Вәгъдә биреп, үз өстеңә
Җаваплылык алмагансың.
Ә мин… болтун, тел бистәсе.

Яшьлек китә, туйлар үтә,
Әти-әни бәби көтә.
Канатланып йөри берсе,
Түземлекләр сорый берсе.
Күпме өмет, күпме теләк,
Һәркем өчен бала – терәк.
Әти уйлый: батыр булсын,
Әни уйлый: сабыр булсын.
Лачыннары үсеп җиткән,
Ният һаман үзгә икән –
Әти тели: оя корсын,
Әни тели: янда торсын!

Шулай бар да бетәмени,
Бездән Сөю китәмени?
Кемнәрнеңдер нахак сүзе
Башыбызга җитәмени?!
Кая якты көннәребез?
Җылы, назлы төннәребез?
Вакытлыча булган дисәк,
Корымасмы телләребез.
Телим таулар актарырга,
Шул елларны кайтарырга!
…Соңгы чәчем бөдрәләнә
Олы Сөю хакларына…

Бүген тагын ятып карыйм,
Беләм йоклый алмасымны.
Күзгә йокы керә диме
Шаярганда кан басымы?!
Аңа кызык. Минем генә
Хәлем хөрти, җитдиләнде.
Сиңа кабат минем хакта
Ялган хәбәр җиткергәннәр.
Тәрәзәмдә ут булмагач,
Кеше уйлый: «Иртә яткан».
…Хәлләремне белешегез
Мин аунаган караваттан.

Бу күзләрем нәрсә караганнар,
Сине генә нигә сайлаганнар?
Күңелемә җайлап урнашкансың,
Башка кызлар анда сыймаганнар.
Дәрәҗәңнән оста файдаландың,
Акыл-хисләремне томаладың.
Карале син, күпме чибәр кызлар,
Начар күзәткәнмен, соң аңладым.
…Юк ла инде, сиңа җитәме соң,
Юри үртәп кенә чагыштырам.
Тирә-якка карап саташтырган
Күзлегемне генә алыштырам.

Егет чакта күздән йокы качкач,
Ачыкларга теләп: ни сәбәпле?
Бер табибка бардым. Агай әйтте:
– Бу, балакай, яшьлек галәмәте.
Һаман җәфалый бит йокысызлык,
Тынгы бирми гыйшык әкәмәте.
Яшь бер табиб калды авыз ерып:
– Бу, бабакай, картлык галәмәте…

Хыялларың барып чыкмаган шул,
Теләгәнсең юрист булырга.
Сәләтең бар… әлдә язмыш сине
Илтеп куйган башка урынга.
Пыран-заран барсын туздырасың,
Тере килеш гүя туныйсың.
Дөресме бу, әллә ялгыш алым,
Алдын-артын уйлап тормыйсың.
Миңа да бит бер гаепсез килеш
Табу салдың ничә мәртәбә.
Күпме кеше үз иркендә әнә,
Кагылмагач синең мәхкәмә.

Рәнҗегәнмен. Гаҗәпләнәм
Килми ничек түзгәнемә.
Син-синлегең кагылды шул
Мин-минлегем үзәгенә.
Бүген, бәлки, кирәкмидер
Үткәннәрне кузгатырга.
Риза-бәхил!
Барган чагым
Соңгы юлга озатырга…

Кереп тормыйм, аптырама,
Бүген ишеккә сыймам.
Әдәп саклап кына чөнки
Чакырасыңдыр сыман.
Чынлап булса, элеккечә
Елмаеп торыр идең.
Мин бит якты йөзеңдәге
Нурны сагынып килдем.
Кая соң ул? Алдандыммы?
Елар урында көләм.
Мин борылгач, шык иттереп
Бикләнеп калды келәң…