Ён раптам зразумеў, чаго яму не хапае, пакуль няма бітвы. Няхай сабе сябры і ён сам пагарджаюць вершамі. Сёння ён не можа.
Пяро бегала, пакідаючы радкі:
Чым угнявiла ты бога? I чым раззлавала,
Што над табою, яшчэ не апетай i сотняю строф,
Маятнiк часу упаў, i касцельная цемра настала,
Цемра прабiтых далоняў i тысяч няправых галгоф?
Што ты зрабіла зямлі — ад фіёрдаў да Рыма,
Што залівалі пажары цябе, распраналі вятры,
Што паміралі ў сібірах твае маладыя багрымы,
Што дастаеўскія кідалі нівы твае і бары?
Хто адабраў тваю памяць, мая дарагая,
Што, на працягу вякоў, забываючы мукі свае,
Лепшых паэтаў сваіх забыццём ты смяротным караеш,
Лепшых прарокаў каменнем няведання б'еш?
Веру ў адно. Калі злосць векавечную звяжуць
I над крыніцамі зорка-Палын узыдзе,
Ты на судзе — пад архангелаў трубы — Марыі адкажаш.
Скажаш адзінае слова за ўсіх на планеце людзей:
"Ў бiтвах скрываўлена, каб чалавецтва ўваскрэсла,
Каб на палетках ягоных воля i мова ўзраслi.
Мацi сыноў чалавечых. Я столькi пакут перанесла.
Можна зямлi дараваць,
Калі я існую на зямлі".
Ён не верыў, а вобразы атрымаліся міфалагічныя.
Ды і хіба ў гэтым справа, калі сапраўды гіне ўсё добрае, калі праўду кажуць булгарыны, а за волю ваююць мураўёвы, калі сапраўды над зямлёю ўзлёт прабітых рук?
Ён глядзеў у акно, на зорку. I раптам убачыў…
…У небе стаялі светлыя слупы ад гарызонта да зеніту. Яны мяняліся месцамі, крайняя іхняя грань была зырка-барвяная, яна разгаралася і нагадвала пажар. А пасярэдзіне ўставалі белыя палосы і слупы.
Рэдкае на такім поўдні і таму слабое, уставала над зямлёй паўночнае ззянне.
Малодшы (лац.)
Лубок.
Пчаліны бортны рой.
Трэба, каб вы, Загорскі, вызвалілі дом ад вашай прысутнасці.
Кароткая прамова (англ.)
Гэтыя паны — мярзотнікі, і адзінае пачуццё, якое яны ва мне абуджаюць, — гэта нянавісць да таго, што яны робяць, і пагарда да маёй радзімы (франц.)
Граф М. Мураўёў быў губернатарам магілёўскім у 1823/31 гг. Ён агранізаваў хуткае падаўленне паўстання ў 1831 г…
Вайсковая або паўстанчая патаемная нарада, дзе апошні голас належаў найбольш маладому, бо ён павінен быў "трымаць сцяг" з самымі адчайнымі, першым уразацца ў чужыя рады і быць, такім чынам, "вастрыём вайсковай стралы".
Капа — сярэдневяковая грамадская зборня на Беларусі. Разбірала ўнутраныя пытанні абшчыны.
Выжымкі бульбы або бурака.
Ужо ўсё… Скончылася набажэнства і казані (польск.)
Бондачка — хвосцік каўбасы з завязкай. Даюць маленькім дзецям, каб не грашылі пад сябе.
"Бяссеннымі" зваліся кірмашы канца красавіка — пачатку мая. Туды ішлі тыя, у каго конь здох узімку, або тыя, у каго не было насення.
Прымак або прыёмыш, наконт якіх загадзя абумоўлена, што яны, як і родныя дзеці, маюць права на частку той гаспадарскай зямлі, якую абрабляюць.
Доўблены гладкі латок з ліпы, на які ўкладаюць сець, каб не блыталася.
Рубок — тонкае жаночае адзенне накшталт доўгай сарочкі.
Самаробныя.
Адвольны пераклад на лацінскую мову разрэзанага на часткі рускага слова "подвода": sub — под, aqua — вода.
Абдыміце мяне. I ніколі ўва мне не сумнявайцеся (франц.) .
Губернскія камітэты ў канцы 1858 года былі ўжо ва ўсіх губернях еўрапейскай часткі Расіі. На пачатку 1858 года, у лютым, з сакрэтных камітэтаў у Пецярбургу быў створаны Галоўны камітэт па сялянскай справе, які і павінен быў падрыхтаваць рэформу.
Корф Мадэст — рэакцыйны гісторык, у 1849–1861 гг. — дырэктар Публічнай бібліятэкі. У 1864–1872 гг. — старшыня дэпартамента законаў Дзяржаўнага савета.
Дрэвы, помнікі нашы, колькі кожны год вас жарэ купецкая або ўрадавая маскоўская сякера (польск.)
Старажытны, яшчэ з XVI стагоддзя, беларускі шкалярскі выраз барбарыстычнага паходжання: сябраваць, бавіць разам час, не вельмі звяртаць увагу на вучобу, але швэндацца заўсёды разам, не даючы сябра ў крыўду.
Пуцілін Іван — наглядчык маскоўскай паліцыі, пазней начальнік вышукной паліцыі ў Пецярбургу. "Рускі Шэрлок Холмс".
Читать дальше