Анатоль Бутэвіч - Раскіданае гняздо крывіцкай славы

1338 – пабудаваны Крэўскі замак як адзін з дзяржаўных замкаў ВКЛ і першы жылы мураваны замак на беларускіх землях.

1330-я гады – закончана будаўніцтва Лідскага замка, які разам з Новагародскім, Крэўскім, Медніцкім, Трокскім, Гарадзенскім і Віленскім замкамі складаў адну лінію крапасных умацаванняў Вялікага княства Літоўскага.

1341 – падчас аблогі аднаго з крыжацкіх замкаў Баербург быў забіты вялікі князь літоўскі, заснавальнік княскай дынастыі Гедымін. Пакінуў пасля сябе 7 сыноў. Незадоўга да гэтага (у 1338 годзе) ён падзяліў паміж сынамі свае ўладанні. Монтвід атрымліваў у спадчыну землі на р. Вілія і ў Чорнай Русі, гарады Кернаў і Слонім, Нарымонт – Пінскае княства, якое за яго нашчадкамі заставалася да канца ХІV стагоддзя, Альгерд – Крэўскае княства, дзе княжыў у 1341 – 1345 гадах, і віцебскую зямлю, быў вялікім князем літоўскім у 1345 – 1377 гадах. У Кейстута заставаліся Трокі, гарадзенская і берасцейская землі, у 1381 – 1382 гадах ён быў вялікім князем літоўскім, у 1345 – 1377 – адначасова з Альгердам. Любарт атрымаў Валынь. Гедымін аддаў Яўнуту Вільню, Ашмяны, Браслаў і Вількамір, а таксама пакінуў яму гаспадарскі пасад, на якім ён быў у 1341 – 1345 гадах. Карыяту даставалася ўся іншая зямля Чорнай Русі і Новагародак.

1345–1377 – велікакняскі пасад займаў Альгерд (меў імя Андрэй), сын Гедыміна, бацька Ягайлы,. Крэва перайшло да Альгердавага сына Ягайлы. Тэрыторыя Княства пры ім павялічылася амаль удвая. Акадэмічны летапіс так паведамляе пра заняцце Альгердам высокага пасада: “Князь великии Кестутии рече брату своему, великому князю Олгирду: «Тобе подобаеть великимь князем быти во Вилни; ты стареишии брать, а с тобою заодно дръжу». И посадить его на великомь княженьи во Вилни, а Евнутию дали Жеславль».

1351(1352?) – у вялікага князя літоўскага Альгерда і ягонай другой жонкі цвярской княжны Улляны (Юліяніі) нарадзіўся сын Ягайла.

12 мая 1364 – кароль польскі Казімір ІІІ Вялікі заснаваў у Кракаве Акадэмію, зараз Ягелонскі універсітэт. Адроджаны пасля заняпаду 26 ліпеня 1400 года каралём польскім і вышэйшым князем літоўскім Ягайлам (па-польску Ягелонам, ад чаго і атрымаў сваю назву). У розны час тут вучыліся многія выхадцы з вялікалітоўскіх зямель. Сярод ягоных студэнтаў былі прадстаўнікі родаў Сапегаў, Радзівілаў, Гальшанскіх і іншых. Другім рэктарам пасля аднаўлення быў абраны ў 1401 годзе ўнук Кейстута князь Ян (Войдат). У 1504 годзе сюды паступіў вучыцца Францыск Скарына.

Май 1377 – смерць вялікага князя літоўскага Альгерда, які быў самым магутным за гісторыю ВКЛ. Цела яго было спалена ў Мейшагале на рытуальным кастры. Пасад заняў яго старэйшы сын ад другой жонкі Улляны Цвярской Ягайла (Якаў), якому было 26 гадоў. Пасля з’явілася версія, што Ягайла не быў родным сынам Альгерда і нарадзіўся пазней – каля 1362 года, а калі ўступіў у валоданне Княствам, яму было 16 гадоў. Княжыў у 1377 – 1381, 1382 – 1392, з 1386 – кароль польскі Уладзіслаў ІІ, з 1392 – найвышэйшы (вярхоўны) князь літоўскі.

1377 – вялікі князь літоўскі Ягайла ў хаўрусе са сваім былым слугой Вайдылам, якому ён аддаў за жонку сваю родную сястру-ўдаву, а Кейстутаву пляменніцу Марыю, самога ж зрабіў намеснікам у Лідзе, адабралі Полацк у Кейстутавага сына Андрэя Гарбатага і аддалі роднаму брату Ягайлы Скіргайлу. Аднак за ягоную прыхільнасць да язычніцтва праваслаўныя палачане не прынялі Скіргайлу і ў 1381 годзе схапілі яго, пасадзілі спіной наперад на старую клячу, прывязалі і прагналі з горада. Доўга яшчэ ў народзе жыла прымаўка: “Паехаў, як Скіргайла з Полацка”. Затым ён на працягу чатырох месяцаў беспаспяхова намагаўся захапіць Полацк.

1380 – тайная дамова Ягайлы з Ордэнам, у выніку якой крыжакам развязваліся рукі ў адносінах да зямель Кейстута і выказвалася маўклівая згода з прэтэнзіямі на Жамойць.

Лістапад 1381 – Кейстут, які ад крыжакоў даведаўся пра таемныя зносіны вялікага князя літоўскага Ягайлы з Ордэнам, напаў на Вільню, захапіў горад, паланіў Ягайлу і ягоную радню, павесіў Вайдылу. Але калі Ягайла пісьмова прызнаў Кейстута вялікім князем і паабяцаў больш не ваяваць супраць яго, аддаў яму віцебскую зямлю.

1382 – Полацк упершыню згадваецца як крэпасць Белай Русі ў “Хроніцы Польшчы”, а ўвогуле ён упершыню названы ў “Аповесці мінулых гадоў” у 862 годзе.

Чэрвень 1382 – войска вялікага князя літоўскага Ягайлы нечакана напала на Трокскі замак, Вільня зноў апынулася ў руках Ягайлы. Ён паланіў Вітаўта і Кейстута. Апошні магутны язычнік Кейстут быў задушаны ў Княскай вежы Крэўскага замка. Акадэмічны летапіс так апавядае пра гэта: Ягайла “князя великого Кестютья, дядю своего, оковавь, послали Креву и всадили у вежю, а князя великого Витовта оставили были еще у Вилни. И тамо у Креве пятое ночи князя великого Кестутья удавили коморники князя великого Ягаиловы: Прокше, што воду даеть ему, а были инии, Мостевь брать а Кучюкь, а Лисица Жибндяи. Таков конець стался князю великому Кестутью”.