Owen Jones - Синџирот На Дејзи

квартал, но сакаше да види колку е запознаен Пако.

Во четиринаесет часот одглуми дека е гладна и одвози. Меѓутоа, своето

фалбаџиско порше го одвезе само подалеку од видокругот, а потоа пеш се

врати во еден ресторан на плажата, дијагонално отспротива од киоскот, носејќи шамија на главата и очила за сонце, како маска на божемна

старлета. Со часови боцкаше салата од гргеч, проследена со сладолед, а ги

фотографираше сите што влегуваа во киоскот преку леќата за зумирање на

својот фото-апарат никон СРЛ.

Таа се израдува за своето откритие и сакаше да му го соопшти на татка

си додека вечераа истата ноќ, но му одолеа на искушението поради тоа што

тој ѝ го кажа утрината. Му кажа само дека за целосна анализа ќе бидат

потребни повеќе денови и дека нема да има потреба да ја запознае со

следниот бизнис до идната сабота или пак понеделник, како сака тој.

Таа недела секој ден се враќаше во ресторанот, на долг ручек, а

извештајот го напиша во петокот вечерта. Нејзината прва анализа беше

готова, за што таа беше неизмерно горда.

Ја претстави пред своите родители по петочната вечера.

По извештајот, кој одзеде дваесет минути, таа се осврна на своите

заклучоци.

„Мојот прв впечаток е дека менаџерот Пако или често не отворал или пак

ги филува бројките. Сепак, со задоволство известувам дека, и покрај тоа

што се чини дека Пако ја губи контролата врз фирмата, тој е искрен, и

вистински работи во сето пријавено време. Меѓутоа, концернот едвај вади

профит затоа што, под а) на луѓето им одговара да повлекуваат локална

валута директно од своите банкарски сметки со помош на картичка и под б) продажбата на травелер-чекови е со години во опаѓање, па тоа се одразува

на профитот.

„Ако се водиме според мотив заснован на профитот, разумно е да се

затвори концернот. Повратот може да се инвестира во некој од другите

бизниси, но сѐ уште не можам да кажам кој.“ Таа седна, додека мајка ѝ ѝ

аплаудираше.

„Зар не го прочита Дејзи ова добро, Џони? Како вистински

професионалец... и да не заборавиме: „Подобро да се спречи, одошто да се

лечи! Постојано го велам тоа.“

Обајцата ја погледнаа, кимнаа со главите, се насмевнаа и потоа се

погледнаа меѓу себе. Дејзи се надеваше на пофалба, но знаеше дека не

треба да ја очекува.

„Ти благодарам, Дејзи“, одговори Џон по неколкуминутно размислување.

„Мислам дека ти е точна анализата. Сепак, начелно ти е точна. Дали

забележа нешто во врска со Пако?“

„Беше исцрпен, ако мислиш на тоа.“

„Да...нозете му се осакатени. Тој е, како што велиш, исцрпен. Тереса, се

сеќаваш на Пако? Типот што ја води менувачницата во Лос Боличес?“ Таа

кимна и ѝ се насолзија очите.

„Како е прекрасниот човек, Џони? Добро ли е?“

„Да, мила, добро е. Дејзи цела недела се дружеше со него...“

„Баш си добра, Дејзи! Немој да го заборавиш чичко Пако.“

Дејзи беше збунета. Претходно не беше слушнала за ’чичко Пако‘ „Кој е

тој, тато?“

„Ќе ти кажам кој е, пиле. Тој работеше со Тони. Еден ден, еден човек се

обиде да ме нападне со оган од митралез, додека излегував од кола во

Фуенхирола. Мајка ти уште беше внатре, а Пако ми ја држеше вратата да

излезам. Тој ме турна внатре и прими пет куршуми во нозете.

„Пет куршуми наменети за мене, а можеби дури и за мајка ти. Јас, ние, му ги должиме животите на Пако. Тој потоа стана исцрпен, како што со

право велиш ти, па го ставивме да води мал бизнис за да има приход и

каква-таква почит.

„Ова го велам не како критика на твојата работа, која фактички е

прецизна, но Пако е доживотно вработен… Тој вади и мал профит, кој јас и

мајка ти го ставаме во фонд за него, за пензија, за кој тој не знае.“

Дејзи имаше чувство дека ја наместиле да не успее, но се утеши од

фактот дека чесно се потрудила да го анализира бизнисот во рамки на

сознанијата што ѝ беа доверени.

Ѝ беа потребни месеци за да ги анализира другите четиринаесет

бизниси, но немаше повеќе скриени стапици, иако еден од баровите го

водеше друг бивш вработен. Легитимната империја на Џон во Андалузија се

состоеше од три средно скапи хотели, дрогерија, четири ресторани, четири

барови, туристичка агенција, тур-оператор и менувачницата „Камбио“ на

Пако. Меѓутоа, таа најде неусогласености кај два од баровите и два од

хотелите.

Едно попладне, додека го минуваше делот од денот со Тони во

градината, побара совет од него, како што правеше цел живот. Тој ѝ беше