Owen Jones - Синџирот На Дејзи

почне речиси од дното… А ти нема да бидеш баш на дното. На секоја

фирма ѝ се потребни добри сметководителите. Инаку, владата и некои

вработени жив ќе ме одерат.

„Твојата работа ќе биде да го запреш одливот на пари во празно во

нашата фирма.“ Сега веќе во од размислуваше, нешто што му одеше од

рака. „Ќе треба да го анализираш секој дел од нашиот бизнис и да го

поврзеш со неговите финансиски резултати. Потоа ќе можеш да предлагаш

подобрување на нашето работење. Знаеш, јас стареам, и повеќе не можам

да го проверувам пулсот на сите наши операции како порано.

„Затоа си ми потребна ти. Член од семејството на кој можам да верувам, интелигентна си и добро образована… помлада личност со издржливост и

елан за соодветно завршување на работите. Никој друг не одговара на тој

опис, така?“

Таа погледна во неговите очи за да процени дали ја лаже, но мораше да

се согласи дека нема никој друг кој би ја исполнувал таа функција. „Знам

дека ми ласкаш, тато, но тешко ми оди расправањето со тебе, така што ќе

направам како што сакаш, но решена сум да имам вистинска работа, не

само некој апсурден изговор што си го измислил за мене. Сериозна сум

дека сакам вистински да придонесувам за нашиот бизнис. Сакам некако да

се оддолжам. Дали се разбираме?“

„Да, душо, но мора да го разбереш и ова: ќе биде потребно малку време

за да се подготвиш за оваа нова улога. Не е самата работа толкува нова, порано јас ги проверував сите мои бизниси во текот на денот или неделата, зависно од тоа како наложуваа околностите, но попуштив во тој поглед, така

што сакам да се надоврзам каде што сум застанал. Сепак, ова е нова улога

за тебе и ќе биде потребно време за да ја научиш.

„Дали го разбираш тоа?“

„Да, тато, кога да почнам? Едвај чекам да работам со тебе.“

„И јас, душо, но ајде да ти најдеме нов компјутер само за канцелариска

работа, како и поголемо биро. Ти можеш да го средиш сето тоа, па да се

запишеш на некој курс за сметководство. Прашај го Мануел, нашиот

сметководител, кој го препорачува и купи го истиот софтвер којшто го

користи и тој.“ Додека Џон го кажуваше сето тоа, сфати дека топката е

повторно на негов терен оти ѝ даде на ќерка си значајна функција за која

може да се гордее дека ќе ја исполнува добро.

Тој сепак не сакаше таа да се приближува до неговите нечесни работи.

∞

Кога Дејзи седна крај своето биро во девет часот следното понеделничко

утро, таа го вклучи својот компјутер епл мак и зјапаше во празниот

сметководствен програм. Никој не дојде кај неа, никој не ѝ прати податоци и

никој не побара совет од неа. Меѓутоа, таа беше решена да ѝ даде свој

печат на работата. Знаеше дека татко ѝ некако ја мавта, но подеднакво

беше убедена дека ѝ ја кажува вистината кога призна дека дозволил

работите да излезат од контрола последните години. На овој или оној начин, таа ќе успее да ја врати контролата.

Меѓутоа, соочена со никаква опиплива работа, работниот век го започна

со поставување на параметрите на десетината програми на новиот

компјутер, а потоа отиде на ручек.

„Како ти помина првиот работен ден кај татко ти?“ ја праша мајка ѝ.

„Ги поставив сите програми и чекав некој да ми каже што да правам...или

барем да ми даде информации за бизнисите коишто треба да ги

анализирам – како имиња и адреси, но никој не дојде. Така, го направив тоа

што можев и дојдов на ручек.“

„Така оди тоа, душо. Кога-тогаш ќе се научиш. Само полека се стигнува

до победа.“ Таа ја погледна мајка си, која често беше наклонета да кажува

безначајни клишеа кога не е погодно, но сега јадеше и не ја ни гледаше неа.

Потоа погледот го сврте кон татко ѝ, но и тој ја одбегнуваше.

„Па, тато, кој ќе ми помогне на почеток?“ Беше решена да не ја остави

работата така.

„Извини, пиле, ќе повториш? Бев замислен. Да не заборавам, дали

Мануел ти ги прати податоците што му реков да ти ги прати?“

„Не знам на кои податоци мислиш, така? Меѓутоа, бидејќи ниту тој ниту

никој друг не ми пратил ништо, ќе кажам дека не ми ги прати.’

„Можеби сум заборавил да му кажам. Само секунда.“ Тој стисна неколку

копчиња на телефонот и разговараше со некого. „Не, не ги знам нејзините

нови податоци за контакт. Ќе ѝ дадам сама да ти ги каже.“ Ѝ го подаде

телефонот на Дејзи, велејќи, „Треба да си направиш визит-карти за да знаат

другите дека постоиш и како да стапат во контакт со тебе. Ни јас не знам, а