Rolf Ahlers - Platt is wat - Plattdeutsch hat Bedeutung

mien Testament dik geern in,

bluß dü, bluß dü,

schast wesen miene Arbin.

Kartuffel-Woche

(Melodie: Auf der Schwäb,schen Eisenbahne)

Alle Minschen, grut un lüttschig,

lebet nich von’n Brut alldäglich,

uk Kartuffeln möt mal sien,

denn de smecket üsch ganz fien.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Uk Kartuffeln möt mal sien,

denn de smecket üsch ganz fien.

Mandag weit ik, wat ik koke

ohne Fleisch un ohne Knoken.

Mandag gift’t Kartuffelbrie,

Speck, Zipollen mit dabie.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Mandag gift’t Kartuffelbrie,

Speck, Zipollen mit dabie.

Dinsdag, well ik jüch vartellen,

mott ik de Kartuffeln pellen.

Dinsdag smeckt ganz akkerat:

De Kartuffel as Salat.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Dinsdag smeckt ganz akkerat:

De Kartuffel as Salat.

Middewoch’ gift’t ohne Schanne,

mal wat üt de grute Panne.

Middewoch’ steiht up’n Disch:

Lecker Puffer, grut un frisch.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Middewoch’ steiht up’n Disch:

Lecker Puffer, grut un frisch.

Dönnerdag, nah veel Geschimpe,

make ik Kartuffelklümpe.

Dönnerdag smeckt ganz famos:

Klump nah Klump mit Bottersoß’.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Dönnerdag smeckt ganz famos:

Klump nah Klump mit Bottersoß’.

Friedag brük’ ik de Fritteuse,

maket ja nich veel Getöse.

Friedag freut sik üse Fritz,

itt Kartuffeln as Pomm’ frits.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Friedag freut sik üse Fritz,

itt Kartuffeln as Pomm’ frits.

Sönnabend eet se alle veel,

Bratkartuffeln brün un geel.

Sönnabend sünd hille weg:

Bratkartuffeln mit veel Speck.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Sönnabend sünd hille weg:

Bratkartuffeln mit veel Speck.

Wochen häbbet sebben Dage!

Wat kok’ ik in düsse Lage?

Sönndag ne besonnere Spies’:

Soltkartuffeln mit Gemüs’.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Sönndag ne besonnere Spies’:

Soltkartuffeln mit Gemüs’.

Mannigein reuhert, swupp-di-wupp,

geern mal in Kartuffelzupp’.

Leiwe Lüe, kieket an:

Mehr man mit Kartuffeln kann.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Leiwe Lüe, kieket an:

Mehr man mit Kartuffeln kann.

Wehnsen is for veele Gäste

alle Mal dat allerbeste.

Wehnsen is en Dorp von Welt,

ringsherum Kartuffelfeld.

Trulla, trulla, trullala, – trulla, trulla, trullala.

Wehnsen is en Dorp von Welt,

ringsherum Kartuffelfeld.

Prilleken

(Melodie: Wolga-Lied; Text-Idee: Rudolf Paes)

Von de Oker bet nah’r Fühse,

wo man hüte plattdütsch kört,

//: backet se in jeden Hüse

Prilleken, wie’t sik gehört! ://

Prilleken sünd runde Dinger

üt den Deig von Mehl fien witt,

//: rund emaket up en Finger,

mit en Lock sä in de Midd’! ://

Denne weeret se ebacket,

in ne Panne vull mit Smalt,

//: bet se brün sünd un recht knacket,

wenn de Sleif se rüt ehalt! ://

Wöltern up en Zuckertelder,

makt se seute, ach wie dull,

//: un de Miene word woll heller,

aber uk dat Lief recht vull! ://

In eleggt in’n blechern Kasten,

smeckt man lange noch davon,

//: doch an’n besten sä tä Fasten,

Fassel-Abend Traditschon! ://

Herrig un Flunder

(Die hochdeutsche Fassung ist von wem?)

In den smuck’ Herrig, dick un stramm,

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

de dicht an’n Meeresbodden swamm,

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

varleewte sik, oh Wunder,

ne ulle Flunder, ne ulle Flunder,

varleewte sik, oh Wunder,

ne ulle Flu-un-der.

De Herrig sprok: „Dü bist varrückt,

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

dü bist mik veel tä plattgedrückt.

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Rutsch’ mik den Puckel runder,

dü ulle Flunder, dü ulle Flunder!

Rutsch’ mik den Puckel runder,

dü ulle Flu-un-der!“

Da swamm de Flunder up den Grund,

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

wo se en grutet Goldstück fund:

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

En Goldstück von teihn Rubel,

oh, wecker Jubel, oh, wecker Jubel!

En Goldstück von teihn Rubel,

oh, wecker Ju-u-bel!

Nü was de ulle Flunder riek.

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Da nahm de Herrig öhr sägliek,

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

denn sä en uller „Harung“,

de hat Erfahrung, de hat Erfahrung.

Denn sä en uller „Harung“,

de hat Erfah-ah-rung!

An’n ersten Abend güng se dut.

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Wat mak’e nü in siene Not?

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Varsop glieks de teihn Rubel,

oh, wecker Jubel, oh, wecker Jubel!

Varsop glieks de teihn Rubel,

oh, wecker Ju-u-bel!

Un de Moral von de Geschicht’:

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Varleew dik in en Herrig nich.

ein-twei-drei – ssst-ta-ta-tirallala

Denn sä en uller „Harung“,

de hat Erfahrung, de hat Erfahrung.

Denn sä en uller „Harung“,

de hat Erfah-ah-rung!

Twer un lang

Miene Klampfe un ik, hör an un kiek’

for mik un for dik make ik Musik.

Ik singe lang un danze un hucke wiet,

wenn’t de Lüe gefallt, mik is dat gliek.

Platt in de Ugen, up de Tunge, in dien Ohr,

de Lüe varstaht sik, lang’ is dat klor un wohr:

Mit Plattdütsch kannst un deist dü veel mehr beleeben.

Leiwe Lüe, wat kann et beteret geben?

Ik riete, kloppe, kralle, wie et geiht,

un wenn uk de Düwel sien Füer sleit.

In’n Freuhjohr is’t greun, in’n Sömmer is’t heit,

de Harst mit’n Nebbel, in’n Winter wer weit?

Musik, an alle Lüe häbbe ik edacht,

ik speele un speele, von’n Dag bet in de Nacht.

Mien Gekriesche trecket dor Holt un ober dat Feld

al Underlat, ach, wie wiet is doch düsse Welt?

Refrain:

Twer un lang kieke ik ober dat platte Land,

un höre Platt, is oberall bekannt.

Dat is de Muddersprake, de alle varbindt,

Mannslüe un Früen un jedet Kind.

Ik leiwe Platt.

Rock de Roggenmeum’

(Idee von Tilman Thiemig)

Refrain: Rock de Roggenmeum’ –

ach, wat sünd de Feller scheun!

Sömmernacht –

et weiht de Wind –

de Blaumen ruket –

bin weer Kind.

Ik bin mit jüch

nienich alleene.

Wi maket Swung,

rocket de Heie.

Refrain: Rock de Roggenmeum’ –

ach, wat sünd de Feller scheun!

Wi fänget Maande

in’n knastigen Boom

un ernt de Sterne

for üsen Droom.

Ik bin mit jüch

nienich alleene.

Wi maket Swung,

rocket de Heie.

Refrain: Rock de Roggenmeum’ –

ach, wat sünd de Feller scheun!

Sömmernacht,

dat Füer brennt –

Bang’ word tau Asche,

dat Späuken rennt.

Feuhl’ dienen Kiek’,

mien Harte bubbert.

De Tied steiht –

up Wulken drusseln.

Refrain: Rock de Roggenmeum’ –

ach, wat sünd de Feller scheun!

De Nacht, da mößt ik drömmen

(Idee von Tilman Thiemig)

Refrain: De Nacht, da mösst ik drömmen,

en sworen Droom von dik.

Wat mag de Droom bedüen?

Ach Leifste, leiwst dü mik?

Dien Kopp, dien Hoor, dien Kiek,

dat seute Weih, taurügg’ well ik,