Hasan H. Yıldırım: KAWA Hareketinin Kırılma Süreçleri

Hasan H. Yıldırım

KAWA Hareketi’nin Kırılma Süreçleri

Impressum:

© 2020 Hasan H. Yıldırım

Druck und Verlag: epubli GmbH, Berlin, www.epubli.de

Printed in Germany

Bibliografische Information der Deutschen Nationalbibliothek

Die Deutsche Nationalbibliothek verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie; detaillierte bibliografische Daten sind im Internet über http://dnb.d-nb.de abrufbar.

Önsöz

Devletleşen ileri toplumlar, genelde geleceğe dair konuşur ve zamanı ona bağlı kurgular, öyle planlarlar. Zamanı amaçlarına endeksli kullanırlar. Nimetlerin paylaşımında sistem çarkıyla döner. Kürdler; devletleşememiş bir millet olarak, bu handikabı aşamamanın telaşında; geçmişe dalar dururlar. Neden ve niçinleriyle. Nerde hata yaptık ta, murada ermedik..!? Bunun tartışması, yıllar yılıdır sürer gider...

Bizim kuşak çölde suya susamış bir ağaç gibiydi. Kürd düşmanları tarihimizle ilişkimizi kesmişti. Büyüklerimizden geriye yazılı bir belge kalmamıştı. Bırakılanlar da düşman tarafından ya yok edilmiş, ya da yasaklanmıştı. Eskiden kalmış yararlanacağımız bir miras yoktu elimizin altında. Kapkaranlık bir boşlukta kulaç atıyorduk. Yönümüz belli değildi. Nereye çıkacağımızı bilmeden yürüyorduk. Samimi, dürüst, fedakarlığımız yetmiyordu. Telafisi olmayan hatalar yaptık. Afedilemeyecek hatalar işledik. İşin tuhafı, ders çıkarmayı bile beceremedik. Hatayı hep kendi dışımızda aradık. Aynaya bakıp kendimizi sorgulamadık. Herkes kendini pirüpak saydı. Oysa hatanın kaynağı bizdik.

Kendi açımdan bundan sayısız ders çıkardım. Dahası bence en önemlisi yaşananları yazılı olarak gelecek kuşaklara bırakmaktır. Buradan hareketle yaşadıklarımı, gördüklerimi, işittiklerimi yazıya dökmeyi kendimce bir görev bildim. Herkese de öneririm. Eksik olabilir, fazla olabilir, olumluklar, olumsuzluklar taşıyabilir. Ama mutlaka yazıya dökülmelidir. Bir işe yarar mı, yaramaz mı; ona gelecek kuşaklar karar versin.

Benim yazdıkların ve şu an okuduklarınız KAWA Hareketi tarihinin tümü değildir. Sadece bir kesitidir. Umarım ki; kuruluş dahil, önemli mevkilerde yer almış tüm arkadaşlarım kendi boyutunu yazar ve böylelikle KAWA Hareketi tarihi ortaya çıkmış olur. KAWA Hareketi sorumlularının -ben dahil- yazacakları kuşkusuz KAWA Hareketinin resmi tarihi olmayacaktır. Buna karşın KAWA Hareketine ilişkin ortalıkta hiçte doğru olmayan saçma-sapan bir bilgi kirliliği mevcuttur. Temenim, yazacaklarımızla bunu açığa kavuşturmuş oluruz.

Aslında bunu tek başıma yapmaktan öte aynı sürecin insanları birlikte yapmış olsalardı, daha isabetli olurdu. “Her arkadaş kendi boyutunu yazsın, sonra oluşturulacak bir komisyon bunları derlesin toplasın,” şeklinde ortak bir görüşümüz vardı. Zaman zaman sohbetlerimizde konuşulan konulardan biriydi bu. Her meselede olduğu gibi bu mesele de savsaklandı. Birlikte yazma hayali suya düşünce bazı arkadaşlarımın bana, “kuruluş dahil tüm süreçlerde yer alan biri olarak bu iş sana düştü. Bunu sen yazacaksın,” öneri, teşvik ve zorlamalarıyla, niye olmasın dedim. Yazacaklarım bir sürecin umuda yolculuğun ve tıkanmışlığın bir özetidir bu bağlamda. Yazmaya karar verdiğimde bu düşüncemi arkadaşlarımla da paylaştım. Doğal olarak neyi verip vermemem konusunda tartışmalarım oldu. Fakat yakın bir tarih olması münasebetiyle yazacaklarımla kimi arkadaşlarımı kırabileceğim düşüncesi beni rahatsız etti. Bu konuyu birçok arkadaşımla da konuştum.

Arkadaşlarımdan biri: “Kolaylık olur diye, sana yaşanmış bir olayı anlatayım,” dedi.

“Adamın biri hatıratlarını yazmayı ve ölmeden önce yayınlamayı düşünmüş. Bilirsin; doğru mu yanlış mı bir yana, hatıralar genelikle kişi öldükten sonra yayınlanır. Fakat adam ölmeden önce hatıralarını yayınlamak istemiş. Tabii yakın tarih olması hasebiyle sıkıntıya meydan vereceği duygusu adamı rahatsız etmiş ve konuyu bir arkadaşına açmış. Arkadaşı da kendisine şu yöntemi önermiş.”

“Bazı olaylar yaşanmamış gibi görülür ve tarihe havale edilir. Bazı olaylar dostlar arasında konuşulur. Bazı olaylar da kamuoyuyla paylaşılır.”

Kitabı yazarken bu yöntemi kendime baz aldım. Bunu ne kadar başardım bilemiyorum. Çünkü bu üç boyut arasında öylesine ince bir çizgi var ki; aşmamak için cambaz olmak gerektir. Benim de öyle bir meziyetimin olduğunu sanmıyorum. Eğer kimi yaşanmışlıklarda ölçüyü kaçırmışsam, kimi arkadaşlarımı kırmışsam affola.

Fakat, kimi yaşanmışlıkları da bazı arkadaşlarımı kırmak pahasına da olsa, yazmak zorundaydım. Yazmamam halinde, başta kendim olmak üzere, şehitlerimize ve bu harekete emek veren arkadaşlarıma haksızlık etmiş olacaktım. Bunu yapmadım. Umarım eleştiriye tabii olanlar incinmemiştir.

KAWA Hareketi’nin resmi tarihi yazılmadı. Yazılması da gerekmiyor. Bundan sonra yazılması da söz konusu değildir. Ama yaşanılan bir tarih var. Bu tarih bizim. Ben, kendi yaklaşımımı yazarak tarihe havale ediyorum. Umarım kuruluş dahil, tüm süreçlerde KAWA Hareketinin sorumlu mevkilerinde yer almış tüm arkadaşlarım kendi boyutunu yazar ve böylelikle KAWA Hareketi tarihi gerçeğe yakın olarak ortaya çıkmış olur. Tarafsız birileri de yarın bunları incelediğinde, işte KAWA Hareketi buydu deyip bir sonuca varır. Bugünden sonra, yapılması gereken ve doğru olan da budur.

Yazdıklarım KAWA Hareketi sürecinde kendi boyutumun kısa bir özetidir. Anlattıklarım benim subjektif niyetlerim olarak algılansın. Amacım olumsuzluklarımızı tespit etmek, deşifre etmek, sebeblerini izah etmek, dersler çıkarıcı sonuçlara varmaktır. Ben kendi yaklaşımlarımı yazdım. Umarım arkadaşlarım da kendi yaklaşımlarını yazar ve gerçeğe yakın bir resim ortaya çıkar.

İstedim ki, gerçekler bilinsin. Gerçekler acıdır ve inciticidir. Sorun; bireysel hesaplaşma olayı değildir. Bireyler, Kürd milleti ve davasından daha önemli değildir. İnanız ki, en çok eleştiriye uğrayan, hepsi için demiyorum, bazıları beklentimin dahilinde olan arkadaşlarımdı ama teori, pratik ve yaşam biçimleriyle beni hayal kırıklığına uğrattılar. Benimkisi, aslında bir serzeniş. Emeğe de, arkadaşlarımada saygılıyım. Ama örgüt ve halkın çıkarı işin içinde oldu mu, bunlara saygı esastır.

KAWA geleneği diye bir olgu varsa ki vardır, bu da; bu arkadaşlarımın emeği sonucudur. Bir şeyler yapılmıştır. Bunu inkar etmiyorum. Her arkadaşım KAWA'ya bir değer katmıştır. Fakat KAWA'dan çok şey de alıp götürmüşlerdir. Bunu görmek lazım. İzaha çalıştığım şey budur.

Herşeye rağman eleştirilerime maruz kalan arkadaşlarımın ezici çoğunluğu onurlarını korumuşlardır. Yurtseverliklerine helal getirme-mişlerdir. Belki kendilerinden beklenileni yapmamışlar, aile, bireysel yaşam ile örgüt arasında tercihlerini birincisinden yana yapmışlar ama Kürd halkına bağlı kalmışlardır.

Arkadaşlarımı eleştirirken kastım onları yermek, rencide etmek, hesaplaşmak değildir. Bu aklımın ucunda bile geçmemiştir. Amacım KAWA örgüt ilkelerinin Kürdistan halkı nezdinde bunca yankı yapmasına karşın rolünü oynayamamasına açıklık getirmektir. Bunun ne kadarını başarabildiğimi okuyucuya bırakıyorum.

İşin aslı, bu arkadaşları eleştirirken kendimi onlardan ayrı bir yere koymak değildir amacım. Onlardan özde bir farkım yoktu. Dürüstük, samimiydik, ama bu Kürdistan devrimine önderlik etmek için yeterli değildi. Kitleler içinde çalışıyordum. Bir şeyler ters gidiyordu. Bunu resmi toplantılarda ifade ediyordum. Cevap veremiyorduk. Cevabın verilmesi için önderliğin rolünü oynamasına bağlıydı. Önderliğimizde rolünü oynamasından öte başka diyarlarda geziniyordu. Bir eli örgüt içindeyken, bir eli düzenle tokalaşıyordu. Bunu sürekli eleştirsem de para etmiyordu. Kimilerine göre “aşırı bir uç”tum. Resmi toplantılarda doğru karar aldırsam da bir işe yaramıyordu. Sorun bu kararları yerine getirecek adam yokluğuydu. Kişi olarak ta sahadaki arkadaşlarımla birlikte sorunlara cevap veremiyorduk.