Süreyya Turan - Cliniclowns en HappyMeals

Gisteren hebben ze kastje in mijn borst gestopt. Mama zegt dat het is voor de chemo die ik ga krijgen. Zo hoeven ze niet elke keer te prikken in mijn huid. Daar ben ik wel blij mee, want ik vind de prikjes niet leuk. Ze doen pijn. Ik wist niet wat ‘chemo’ was. Ik vind het maar eng klinken. Mama en papa zeggen dat het water is dat de tumor doodmaakt. Dat het me beter gaat maken.

Dat is heel goed! Maar toch kan ik er ziek van worden. De doctoren vertelden dat ik last kan krijgen van buikpijn en misselijkheid, misschien wel zo erg dat ik niet kan eten. Toen ik vroeg of ik wel nog koekjes kon eten, schudden zij hun hoofd. ‘Misschien heb je daar helemaal geen zin meer in’.

Dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb áltijd zin in koekjes.

Bijwerkingen chemo:

De bijwerkingen van chemotherapie, kunnen erg uiteenlopend zijn. Hieronder staan de meest voorkomende bijwerkingen vermeld:

-Haarverlies:zowel van haar op het hoofd als ander lichaamshaar zoals wimpers, wenkbrauwen en armhaar. -Misselijkheid en spugen -Eetlust:door de chemo en de daaropvolgende misselijkheid heeft de patiënt vaak een sterk verminderde eetlust. Doordat de patiënt ook smaakvermindering ervaart, wilt hij of zij vaak liever niet eten. Goed eten is cruciaal voor een goed herstel, dus soms kan er voor worden gekozen om met sondevoeding te starten.

-Slijmvlies:Het slijmvlies aan de binnenkant van de mond en keelholte kan aangetast worden door de chemo. Dit leiden tot ontstekingen en pijnlijke plekken. Om dit te voorkomen, moeten kinderen zo vaak mogelijk hun tanden poetsen. Het liefst na elke maaltijd en voor het slapen gaan. Ook kunnen de chemokuren leiden tot het ontwikkelen van bepaalde schimmelsoorten in de mond, uitgedroogde lippen en tot een koortslip.

-Pijnlijke, droge ogen

- Huid en nagels:De huid van kinderen kan erg gevoelig worden na chemotherapie. Er ontstaan sneller blauwe plekken en droge gebieden op de huid. Ook is de huid enorm gevoelig voor zonlicht. Daarom is het van belang het kind regelmatig in te smeren, een hoedje op te doen tegen de zon en om het kind te beschermen met lange mouwen en lange broeken.

-Verstopping:verstopte darmen zijn een veelvoorkomende klacht. Dit kan leiden tot buikpijn, misselijkheid en spugen.

-Tekort aan rode bloedcellen:dit zorgt er voor dat het bloed minder goed/snel stolt waardoor wondjes minder goed genezen. Dit leidt weer tot het sneller krijgen van blauwe plekken. Ook kunnen er spontane bloedneuzen opkomen.

-Vermoeidheid:chemotherapie is erg zwaar voor het lichaam van een kind. Daarom is het van belang om extra rustmomenten gedurende de dag in te bouwen.

-Stemming:Niet alleen de chemotherapie zelf, maar ook het regelmatig naar het ziekenhuis moeten, prikken en het anders zijn dan andere kinderen kan ervoor zorgen dat het kind sneller geprikkeld raakt of boos wordt. Ieder kind reageert anders. Waar het ene kind drukker wordt en snel boos kan worden, kan het andere kind juist stiller worden en zichzelf vaker terugtrekken.

-Lever, longen, hart en nieren:deze organen kunnen (permanente) schade oplopen door de chemotherapie waardoor deze minder goed functioneren dan voorheen.

Bronnen: Kinderneurologie.eu & UZGent.be

Het voelde zo onwerkelijk allemaal. Het lijkt haast wel een film waar we in beland zijn. Alles is de afgelopen weken zó snel gegaan. Ik besef nog steeds niet helemaal wat er allemaal is gebeurd. Het ene moment zat ik nog rustig met mijn lieve meisje op de bank en nu ligt ze hier, vast aan een infuus voor de komende paar dagen. Süreyya lijkt het allemaal relatief goed af te gaan. De eerste zak met chemo zit erin. Normaalgesproken probeer ik volledige controle te houden over wat er in haar lichaampje gaat. Vanaf de eerste dag dat we in het ziekenhuis kwamen, heb ik alles wat ze te eten kreeg geproefd. Dat deed ik ook met alle vloeibare medicijnen die ze kreeg. Het maakte me niet uit hoe vies het allemaal was, ik wilde weten wat ze mijn kind gaven. Maar controle over de chemo heb ik niet. Eigenlijk heb ik helemaal geen controle over deze situatie. Helemaal niets. Toch probeer ik mezelf bezig te houden om nog enigszins grip te krijgen op de situatie. Ik weet niet wat ik anders moet doen, of hoe ik het anders vol ga houden.

Ik kijk toe hoe ze de tweede zak chemo ophangen aan de paal waar mijn dochter aan vast zit. Druppel voor druppel verdwijnt de gele vloeistof langzaam maar zeker in haar lichaam, rechtstreeks haar bloedbaan in. De doctoren hadden me gewaarschuwd voor alle mogelijke bijwerkingen. Het is een behoorlijke lijst waar we rekening mee moeten houden. Nu is het afwachten geblazen hoe ze gaat reageren op de chemo. We hopen voor het beste, meer kunnen we tenslotte niet doen. Als de kuur maar aanslaat. Want God, ik wil niet weten wat er gebeurt wanneer dat niet het geval is. Als dit niet werkt, weet ik niet of ik het trek.

’Harder, harder!’ Mijn broer rent achter me aan en jaagt me op. Gierend van het lachen trap ik zo hard als ik kan. Ik ga als een speer en doe mijn uiterste best om de verpleegsters in de gang te ontwijken. Zo nu en dan kijk ik snel even over mijn schouder en zie mijn grote broer lachend achter me aan rennen. Op de afdeling hebben we een hele grote speelkamer met allemaal speelgoed dat we mogen gebruiken, waaronder een skelter. Ik voel me vandaag best goed. Nou ja, in ieder geval een stuk beter dan gisteren. Toen had ik heel veel buikpijn van de chemo. Maar nu gaat het wel weer. Toen mijn broer voorstelde te gaan skelteren, liet ik me dat geen tweede keer vertellen. Het is leuk, maar niet makkelijk met dat infuus. Mijn broer moet de lange stang op wieltjes de hele tijd vasthouden terwijl hij achter me aanrent. Gillend van plezier begin ik aan mijn derde ronde. Op de afdeling kan je constant rondjes fietsen, zo vaak als je wilt. ‘Kom Süreyya, we gaan nog harder!’ Enthousiast trekt mijn broer een sprintje waardoor hij mij inhaalt. Hij rent een paar meter voor me uit, en dan gaat het fout; de skelter maakt een raar geluid en stopt abrupt. Mijn broer valt voorover en de ijzeren stang die hij vast heeft, dondert over hem heen. De slang van mijn infuus heeft zich om de band van de skelter gewikkeld. ‘Oeps, sorry…’ zegt mijn broer, ietswat verlegen. Binnen no-time staan er drie zusters om me heen om de slang weer goed te leggen. Het is over met de pret.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.