StaVl Zosimov Premudroslovsky - Szalony detektyw. Zabawny detektyw

Żartujesz sobie ze mnie? pluć w swoje ręce i trzy, trzy do dziur. Usuń całe swoje gówno z rąk.

– dlaczego

– Czy chcesz to zademonstrować w rejonowym laboratorium policji?

– Nie.

– Potem trzy tutaj i szybko.

Dzieciak szybko przetarł piłkę groszkiem i podał ją Klopowi.

– W? Łał! – zaskoczył Klop.

– Natychmiast poczułam apchi, rękę profesjonalisty.

Groszek Ottila owinięty złotem z papierosa pod kawałkiem papieru. I podpal zapalniczkę. Papier spalił i osuszył groszek. Ottila rozłożył i uderzył młotkiem groszek. Poluzowany tytoniem wypatroszonym z papierosa i zdobytym. Zamknięte i zakończone na końcu. Umieściłem skręcony kawałek kartonu spod pudełka zapałek w miejscu filtra. I językiem zwilżył papierosa i zapalił go. Ościeżnica zatrzęsła się, a cofnięcie bezpośrednio wessało się do płuc posterunku i przypomniał sobie Afrykę. Jego otwarte przestrzenie i dżungla. Tańczę pod nim, a papuascas śmierdzą mi z ust. Olivier z mózgów czarnego mężczyzny z sąsiedniego plemienia, który przybył po sól. Pierwszy seks z hipopotamem i nie tylko. W końcu, wydymając się jak bańka, wstrzymał oddech, stopniowo wypuszczając skrzydłowy dym ginu w porywach. Jego krew była wzbogacona wesołym tlenem i czuł się, jakby leciał w zerowej grawitacji. Wszystko wokół było jasne i gwarne. Nastąpiło dzieciństwo Ottili i wszystko wokół zaczęło się podobać. Pies wyszedł z budki i, widząc głupie spojrzenie właściciela, tańczył i machał ogonem.

– Nic się nie srało! – Nie wypowiedział głosu i wręczył papieros Intsefalopacie. – na Harutun, poczekaj. Jako ekspert znajdź różnicę między gównem a gównem.

– I nigdy tego nie paliłem. Apczi. Nie wiem jak.

– Jak papieros, po prostu nie wypuszczaj dymu. Mówię: nie wkładaj go całkowicie do ust, pozostaw szczelinę do dostarczania powietrza do płuc i wciągnij, wciągnij i nie wypuść. Wciągnij i poczuj to w sobie.

Harutun powoli podszedł i podniósł ościeżnicę. Palił, jak nakazał szef. Po chwili zmienił się w warzywo i otępiał jak indyk.

– Daj dziecku. – Ottila zapomniał i zamówił Harutun. – Niech żart przed więzieniem … – po pół godzinie Ottila kontynuowała – Arutun, wszyscy. Co bierzesz

– Ach? Daj … – starzec pomachał i opamiętał się. Wyciągnął rękę z papierosem. Idot wziął oścież, dmuchnął i podał go po dzielnicy. Rozpoczął drugą rundę i wkrótce Incefalopata zakończył pięty.

– Cóż, co? – puść pluskwę. – palisz? Co ty palisz, dzieciaku?

– Belomor. – Dostałem paczkę Idota i zabrałem każdego papierosa i siebie. Odbyło się. Brali i palili.

– Cóż, powiedz mi, jak legalnie kosiłeś konopie? – zaczął Pluskwa.

– Hej, możesz mi powiedzieć na początku, jak legalnie ją zasadziłeś? – dodał Harutun.

– Hej. – przypięty Idot. – na ciągniku.

– Co prześladujesz, salaga? – szalał Harutun. – Na ciągniku zarysowuje się. Usiądź, draniu! Na całe życie!!!

– Tak, usiądź, ty, inaczej staniesz jak hak. Tam usiądź na ganku. – zasugerował kapral Bed Bug.

Krótko mówiąc, żart był w praktyce. – początek Idot.

– A kogo studiowałeś? zapytał Klop.

– Tak, dla generała kierowcy ciągnika. Cóż, wysłali do planów, konopie do czyszczenia lin. Plandeka na twój UAZ z lin konopnych jest szyta.

– Oto jak? – zaskoczyła Ottila. – i co?

– Cóż, umieścili mnie na maszynie do zbioru konopi.

– A co to jest? zapytał Klop.

– Tak – Potwierdzony Incephalopath.

– A skąd wiesz? – zaskoczył Klop.

«Jestem w młodości, Apchi», zaczął Harutun, ale Idot kontynuował:

– … był uzależniony od narkotyków.

– Zamknij się, szczeniaku! – Harutun był podekscytowany. – grasz, apchi, długo siadasz.

– Uspokój się, Harutun. – uśmiechnął się Klop. – kontynuuj.

– Cóż, w młodości mieszkałem i studiowałem na Kaukazie w Sharaga i mieliśmy przedmiot – nazywano go maszynerią rolniczą. Przeszliśmy przez maszynę do zbioru konopi. Ona, upchi, przylega do Białorusi lub MTZ-40. Voot, apchi.

– A co dalej? – zwrócił się do dzieciaka.

– Cóż, idę na górę … – kontynuował Idot.

– Jak to jest? zapytał Klop.

«Tak, jak kombajny, apchi, jeden po drugim», wyjaśnił Intsephalopath. – tylko my mamy oddział, a apchi, oni mają drabinę.

– Rozumiem. Co dalej?

– Cóż, idę. – początek Idot.

– Natychmiast się upiłem. – dodał Klop.

– Co, apchi, konopie to morze. – przypiął Harutun.

– Nie, szefie, UAZ zabrał nas do ciągnika z okręgowym funkcjonariuszem policji i pielęgniarką. Uderzenie ranetą można było przeprowadzić, ale nie więcej. Lekarz ciągle naciska. Ciągnik nie ma okien, ciepła, tylko dach i wiatr, zarówno z pieca, jak i szumu. Przez cztery godziny zmiana oddycha tak, że palenie nie jest konieczne. W końcu jesteś w tym sam. Tutaj I po polach wzdłuż drogi między niklami, w jeepie, Kazachowie łapią ciągnik i podjeżdżają, krzycząc: «Otwórz bęben. Tak.», Ale jeśli go nie otworzysz, zabiją. Więc słuchasz. Oczyszczacie ostrza bębna z kurzu, a pył jest haszem Galimovy. W tym celu wrzucają dolców do taksówki i wyrzucają. Ciężar do pięciu kilogramów, policz, pent! Mecz przez trzy godziny obejmuje pięć. To jest temat.

– A tak mało i trzy? – zapytał syn Izya, który cicho podsłuchał. – spróbować.

– Cóż, wskoczył do domu, palancie. Nie widzisz, że przesłuchuję?

– Niech słucha, to jest legalne i pouczające – matka, która również rozgrzała ucho, przerwała. – co dalej?

– Krótko mówiąc, idę, brzęczenie leci i przykryło mnie, ale nie pocierałem go, po prostu wąchałem powietrze. I wyglądam, partner jedzie z przodu, a on wyskoczy z ciągnika i pobiegnie na bok, a ciągnik nadal jedzie. Patrzę w lustro, w którym policjant UAZ i lekarz podchodzą do zmiany. Nie jestem na miejscu. A od UAZ pent wybiegł za uciekającym pomocnikiem, aby go dogonić.

– A dlaczego on tak prowadził, wyrzuty? – błąd Klop.

– Wędzone, kretynie, przed koszeniem. I szum wiatru, ogólnie rzecz biorąc, zniszczył wieżę biednego człowieka i wydawało mu się, że kosi muchy na plany planowanych, twoim zdaniem, kurierów narkotykowych. A potem, według rodzaju, pentes płonęły. Cóż, jest winien.

– Cześć hah hu huh huh. – Klop zachichotał, a Harutun unosił się gdzieś na Kaukazie … – i co, złapałeś?

– Tak, za godzinę. I ciągnik poleciał do kanału.

– Zabawa, apchi, tam. – Arutun wciągnął smark.

– Tak, fajnie. – obsługiwane Idot. – No poszedłem?

– Hehehehehe … – Pluskwa powoli przestała się śmiać. – Idź, a jutro w południe przyjdziesz. Nadal będziesz go pocierać, a potem znów cię złapiemy, zabierzemy cię i na pewno posadzimy.

– Po co? – Idot był zaskoczony i szlochał.

– Harutun, otrzymaj jego abonament o nie wyjeżdżaniu. – Bug wstał i wygiął plecy w łuk.

– A może się zgodzimy? – zasugerował Idot, który natychmiast przestał płakać. – Jutro przyjedziesz ze świnią, zobaczymy. Wszystkie wychodzą oba. Jestem zmęczona Dzień pracy się skończył.

– Daj spokój, apchi, idioto. – zasugerował Harutun i poszedł do wyjścia.

– Idot. – poszedł za cielesnym chłopcem.

– … A ze świnią przyniesiesz mi barana. Masz to? -Arutun zatrzymał się i ominął Idota z przodu. Kiedy Idot wyszedł na prowadzenie, Harutun kopnął go w tyłek i pchnął w plecy, śmiejąc się głośno…

Wkrótce wyszli i Ottila poszła do domu na obiad…