StaVl Zosimov Premudroslovsky - Szalony detektyw. Zabawny detektyw

– A ty?

– ja? Cholera, to jest główny głupiec tego kretyna, którego słuchał.

– A co oni naprawdę komunikują się? jest dla niego dobra.

– Tak, zaoferował jej dodatkowy dochód. Oczywiście przez picie.

– Oczywiście w sądzie nie będziesz zeznawać przeciwko Idotowi.

– Za kogo mnie trzymasz, szefie. Nie jestem suką. Nie byłem w strefie i nie zatańczę do twojej fajki. Lepszy czas niż odręczne wiadro.

– Ochłodzić się. To ja Co jeśli?

Rozumiem, szefie.

– A czy Baba Klava będzie w stanie pracować?

– Oczywiście. Chociaż ma 65 lat, orka jak spychacz. Ale Idot? Będą problemy.

– Nie będą. Ja też ją przyciągnę.

– A pieniądze są równe dla wszystkich?

– Ty więcej, ale po dobrych godzinach.

– A jeśli to zrobimy i nie wypracujemy dobrego zegarka?

– Weź ode mnie ćwierkanie, a kara nie zostanie przyznana. Dużo pracy.

– Ale co jest do zbudowania?

– Chlew należy zwiększyć. Chcę mieć świnie. No więc, ręce?

Starzec wzruszył ramionami.

– Cóż, jeśli w tych warunkach trzy sztuki.

– Masz cztery lata i nie zapomnij o tym terminie.

«To i tamto» potrząsnął głową, mrużąc oczy w stodole, «oczywiście się zgadzam».

– Więc się zgodziliśmy. Zapłacisz Dam ci pieniądze, ale ty też jesteś popytem, obciąłeś je, Toad?

– Ooooch, ja?! Cholera, szefie, zróbmy to!! – Starzec wziął głęboki oddech i zapalił kolejnego papierosa. – Więc lubię brygadzistę?!

– Wygląda na to.

– A kiedy zacząć?

– Nawet teraz powiem Arutunowi, że przynoszą Idotę i babcię Klavkę. A tu jest Idot.

– Pamiętaj o kretynie, on się pojawi.

Idot pojawił się w drzwiach.

– Cóż, co przyniosłeś? – Pluskwa zwróciła się do Dzieciaka.

– W gotówce.

– ile?

– Kilka kawałków wystarczy?

– Dosyć, ale to nie wszystko. Pomożesz staremu, on ci wszystko wyjaśni.

– Do tego? No cóż, szefie, jest nieszczelny.

– Teraz wyrwę ci oko, odpowiedz na bazar, narysuj? – i Ropucha rzuciła się na Pitchfork, którzy byli niedaleko, w Idot.

– Zaczekaj! – Mam wiatrówkę Idota. – Teraz strzelę do jajek.

– Och Czy jesteś z bronią?

– Wszystko jest legalne, szefie. Ojciec dał. Tutaj z takich ślimaków.

– Nie boisz się? Jesteś tu aresztowany. Czy mogę zadzwonić do ojca? Nie sprawi, że będziesz nieszczelny, ale da ci pipety, zapamiętasz to na całe życie. A skąd masz, że Ropucha jest pełna dziur?

– Tak, wszyscy mówią w wiosce.

– Co drapiesz, twarz Kalbita. Dlaczego nie mówią, że sikają mi w oczy?

– Więc uspokój się i pracuj, jeśli nie chcesz problemów… Wszystko… Cicho! Powiedziałem: będziesz pracować w miejscu, kropka!!! – generał dzielnicy Klop Ottila Aligadzhievich krzyczał na cały dziedziniec.

– Więc yazh szalony? – zaskoczony Idot.

– OK Zacznijmy od początku: jaki bagażnik?

– Mój. To znaczy, ojciec dał.

– Czy jest pozwolenie?

– Są.

– Sprawdź to. Ale nie wściekłeś się na ten stan, więc zatrudniłeś kierowcę ciągnika, który zaorałby konopie. I wypracujesz z nim termin.

– A tutaj nie będę. Nie udowodnisz.

– Nie udowodnię? W tej chwili w Internecie wyślę nagranie na youtube z wczorajszej rozmowy, a tata nie pomoże.

– Dokładnie Chervonets? – dodał starzec.

– A ty zamknij grad, Schmuck! – przeraziłem Idota.

– Cicho, cicho. Widzisz, pimpochka? – Ottila wskazał na pierwszy haczyk na płocie. – To jest kamera wideo. Możesz przywitać się z rodziną.

Dzieciak nic nie powiedział.

– Toto, chodź tu za godzinę w ubraniach roboczych.

Możesz przyprowadzić ojca. Mam nadzieję, że z przyjemnością dowie się, co robi jego pasierb. Dziedzic! Możesz zepsuć jego reputację na zawsze.

– Nie trzeba mówić ojcu. Będę pracować

– To dobrze. Pod koniec uruchomienia otrzymasz również wieże. I mówisz ojcu, że znalazłeś u mnie pracę. Masz to?

– Tak

– Idź do Babci Klavki i powiedz, że dzwonię do niej pilnie.

– A jeśli ona nie przyjdzie?

– Powiedz, że aresztuję cię z całą surowością prawa… Idź.

Tak więc brygada zebrała się i przystąpiła do odbudowy stodoły, która niczym zgrzyt w oku Ottila, przed zgagą, przedrzekała przez jęczenie Islinga od pięciu lat. Pluskwa nie mogła lub nie chciała znaleźć na to czasu. Ogólnie rzecz biorąc, Ottila był zuchwały, a raczej łatwiej mu było złapać lwa niż zbudować lub oczyścić bydło. Wkrótce Arutun przyszedł z nożem ropuchowym i bez tych złapanych. Najwyraźniej Claudia ostrzegła wszystkich lub tych, którzy byli wyczerpani. Następnie funkcjonariusze organów ścigania chodzili po szopach w poszukiwaniu młodej krowy, która zniknęła z zamożnej rodziny Lidergos. Poszukiwania nie trwały długo, a burenka została znaleziona w szopie dużej zubożałej rodziny Sarikulowów. Ale sadzenie właściciela rodziny nie działało. Popadł w zaprzeczenie i obwiniał nieletnie dzieci, mówią, głodne, że ukradły krowę, a właściciel nic o tym nie wiedział, a powodem tego jest coroczne upijanie się. Burenka powrócił, a Sarikulowowi grożono, że prędzej czy później przyleci i usiądzie.

APULAZ 3

Następnego ranka Ottila obudziła się z serca rozdzierających maty załogowej brygady skazańców, w skład której wchodzili: Ropuchy – jako brygadzista, Idot – niezmierzony pomocnik i babka Klawka – gwiazdy drużyny.

– Gdzie rzuciłeś deskę, głupcze? – Oral Idot, przebijający nogę gwoździem.

– A co, żłobisz się w jaja? Ona wisi na twojej stopie! – Ropucha wstawia się za roześmianą damą.

– Ty, meduza, umierasz. – Idot odpowiedział starcowi – a ty, staruszka, nadal wrzucasz gwoździe do deski, wrzucę ją w tyłek.

– Słuchaj, nie zawracaj sobie głowy goździkami, zwłaszcza na Żabinie! – bas zabrzęczał bez babci Klava.

– Więc, przekonani, że krzyczymy, ale nie ma walki? – zapytał Ottila, uśmiechając się elegancko, który wyszedł na ganek.

– Tak, ten głupiec rozsypał stare deski, a ja nakłułem nogę. – Idot poszedł skromniej.

– Ostrożna potrzeba. Tutaj i moje dzieci chodzą.

– A co, Sarah już idzie? – cieszyła się babcia Clavka. – i jak idzie jej ciąża? jeszcze nie urodziłaś?

– Niestety, dzieje się to tylko we śnie. – właścicielka była przygnębiona i natychmiast została zaskoczona z powodu słowa «w ciąży». – co powiedziałeś?

– Przepraszam, proszę, ale czy to radość? – staruszka skromnie przeprosiła.

– Daj spokój, już zrezygnowałem. Jest pod nadzorem dr Smertiewa, profesora z Petersburga. «Ale nie rozumiem…» i Ottila zerwała z czasem.

– Od kogo jest w ciąży? – wyrzuciła stara kobieta.

– Skąd wiesz o ciąży? – błąd zadał błąd.

– A więc cała wieś wie i od kogo. babcia powiedziała z przekonaniem.

– A od kogo? – zapytał Ropucha, odrywając deskę od ściany.

– Więc nie jesteś gustowny czy co? – babcia była zaskoczona.

– Więc nie mów, Tomi, imię, siostra, imię, odpowiedziały starcowi.

– Więc twój syn, Izzy. – Z pewnością stara kobieta donosiła głosem.

– Ups, gówno dla siebie, żart! – dla łysego Idota.

– I ogólnie milczysz, ofiara aborcji. – babcia podeszła do dzieciaka.

– Cicho! – Pluskwa była zszokowana. – dlaczego dostałeś to, babciu Clavka? Kto powiedział ci tę herezję? – Ottila stał się tępy i ciemniejszy, ponieważ był ciemnoskóry.

Klawiatura zaśmieciła się i zaczęła wyglądać gorzej, dwadzieścia lat starsza niż siedemdziesiąt lat.