Людміла Рублеўская: Адукацыя

Здесь есть возможность читать онлайн «Людміла Рублеўская: Адукацыя» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. Город: Мінск, год выпуска: 1990, категория: Поэзия / на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Название:
Адукацыя
Автор:
Людміла Рублеўская
Жанр:
Поэзия / на белорусском языке
Год:
1990
Город:
Мінск
Язык:
Белорусский
Рейтинг книги:
5 / 5
Избранное:
Добавить книгу в избранное
Ваша оценка:
- 100
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5

Описание
Другие книги автора
Правообладателям
Похожие книги

Адукацыя: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Адукацыя»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Зборнік вершаў Людмілы Рублеўскай «Адукацыя» - тым, каго агарнула адзінота, тым, хто пачуўся ў жыцці незразуметым, тым, хто шукае свае карані, каму блізка беларускасць ад часоў паганства па сённяшні дзень. Вершы, сабраныя ў томік – на першы погляд, самы розныя, кожны пра сваё, аднак спалучае іх у адно – дабрыня, любоў да радзімы, дапытлівасць і адданасць гісторыі свайго краю. Тытульны верш «Адукацыя» - пра тое, як вучылі беларусаў забыць сваё, адрачыся ад веры продкаў, ад знакамітых постацяў, ад сваёй гісторыі, як убівалі ў галовы чужое бачанне свету, як насаджаюць чужую мову, адкідаючы матчыну ў катэгорыю «горшай». Верш, напісаны ў канцы 80-х мінулага стагоддзя, вельмі актуальны ў сённяшнім дні. І не толькі гэты верш «Адукацыя», а практычна ўсе, якія трапілі пад вокладку дадзенага зборніка.

Людміла Рублеўская: другие книги автора

Кто написал Адукацыя? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Уважаемые правообладатели!

Возможность размещать книги на на нашем сайте есть у любого зарегистрированного пользователя. Если Ваша книга была опубликована без Вашего на то согласия, пожалуйста, направьте Вашу жалобу на info@libcat.ru или заполните форму обратной связи.

В течение 24 часов мы закроем доступ к нелегально размещенному контенту.

Адукацыя — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Адукацыя», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема

Шрифт:

↓

↑

Сбросить

Интервал:

↓

↑

Закладка:

Сделать

Людміла Рублеўская

Адукацыя

Менск

1990

Усе слухайце мяне, толькі мяне...

Я, абяцаю, усіх чытачоў кніжкі "Адукацыя" пазбавіць ад клопату і журбы. Кніжка наладжвае Вас на добры настрой. Яна забруджана на дабро.

Даю ўстаноўку:- чытаць, усім чытаць! Аддайце свой вольны час кніжцы «Адукацыя».

Калі Вы будзеце чытаць, у Вас узьнікне жаданьне самім пісаць вершы і дасылаць іх у Незалежную друкарню К. Пянткоўскага. Не перашкаджайце сваім жаданьням.

Чытаць, усім чытаць!

Прачытаў кніжку і занатаваў рэкляму Алесь з-пад Крупак.

Мы - нязьдзейсьненых казак
няшчасныя пасербы будзем.
Мы - палоньнікі часу,
мы - дзеці паданьняў старых.

* * *
Мы - галінкі яліны,
якая стаіць пад адхонам..

* * *
Мы - глухія каменьні дарог
брукаваных сваіх...

Ад рэдакцыі

Адзінота. Яна часам урываецца ў нашае імклівае жыццё, прыходзідь раптоўна і дае нагоду для роздуму - што адбываецца на гэтай зямлі, чаму жыццё складваецца менавіта так, а не інакш? Адзінота не дае спакою. Няўтульна робіцца у гэтым сьвеце: не разумеюць сябры, не ўсьміхаецца каханая...

І тады хочацца пазбыцца тлуму вуліцы, гоману людзей, застацца сам-насам са сваімі думкамі, памарыць аб нечым нязбыўным, пакорпацца у сваёй душы, адшукаць нешта згубленае. Хочацца адысьці крыху ад недаробленых справаў, проста азірнуцца на пройдзены шлях.

Менавіта ў такія хвіліны і спатрэбіцца кніжка вершаў "Адукацыя". Гэта твой сябар, палёгка для душы. Сэрца тваё адыдзе, палякчэе. На ўсё раней незразумелае ты будзеш глядзець зь іншага боку, і нават тыя людзі, што здаваліся надакучлівымі, будуць прыемна ўсьміхацца табе. Вось пабачыш!

ПЛАЧ РУСАЛКІ

Як святкавалі шчэ Купалле
На берагах ракі маёй
З усходу воі прыскакалі
Смуглявай хіжаю гайнёй.
Я доўга чула віск і лямант —
Захопнікау ўсе клялі.
Ды людзі ўпэўніліся самі,
Што крыкам не вярнуць зямлі.
Мацнейшыя пабралі зброю,
Сплылі — куды чаўны нясуць.
Другія ж — пераймалі строі,
і мову прыхадняў, і суд.
Там, на гары, стаяу будынак -
Лічыла нават я — святы.
Плыў па вадзе яго адбітак,
Нібыта ветразь залаты.
Каб коса не глядзеў чужынец,
Туды баяліся хадзіць,
Пакуль тутэйшы баязлівец
Не загадау той храм спаліць.
Часала косы я ў чароце,
і чула чыйсь дрыжачы шэпт
Аб ваяунічым злым народзе,
Які скарыў цалюткі свет.
Яны яго хвалілі талент
і моц, дурныя пячкуры!
Бо іх майстроў найлешых бралі
Сабе
захопнікаў цары.
Цячэ вада... Чарот гайдае,
і зоры ззяюць скроаь чарот.
І ўжо іначай называе
Сябе зваёваны народ.
І на Купалле не лунаюць
Дзяучыны ў лозах ля ракі—
Прабабкі іх дауно аддалі
Чужынцам белыя вянкі...

1988.

* * *

Я не хачу ні з кім спрачацца—
Хай кожны маецца, як хоча.
Вог блаславіць любую црацу,
А смерць любыя выесць вочы.

Мы на зямлі жывем часова,
Свой час атручваючы звадай.
Мяне ратуе толькі слова,
Цябе — віно і стол багаты.

Ды ў Храм не ходзяць пад прымусам,
Дабро не робяць без жадання.
Не заклікаю беларусаў
Быць беларусамі дазвання—

Хто стаў чужым— чужым і будзе,
А свой — і так сваё шануе
Хай Вавілон будуюць людзі.
Я — з тымі, хто яго зруйнуе.

красавік, 1990

РЭВАЛЮЦЫЯ

Над Радзімай— хмары,
над Радзімай — вечнасць,
Зрэзаныя косы
падаюць на плечы.
Грех за грэх не лічыцца.
Не святыя. словы
Закруцілі, звабілі
бедныя галовы.
Кожны мае рацыю,
Кожны ў нешта верыць.
І агульных могілак
больш не перамераць.

верасень, 1990 г.

* * *

Мы — маленькія людзі,
Людзі крыуды вялікай.
і няма, і не будзе
Нашых прозвішчаў у кнігах,
І няма, і не будзе .
Нам ні славы, ні ўлады.
Нас вялікія судзяць,
Нам шпурляюць загады,
і баяцца зауважыць,
Што між нас црыхаваны
Гнеў — вялікі і страшны,
Гнеў – сляпы і заганны.
I вялініх і мудрых,
Далікатных і тонкіх
Наша чорная бура
Белым жахам затопіць,
Бо ніколі не будзе
Нам прыніжанасць -- звыклай.
Бо маленькія людзі
Ненавідзяць вялікіх.
Бо маленькія людзі
Забіваюць вялікіх.

У СВЕЦЕ ЦІКАВАГА

Гэта цікава:
Калі пад царквой — мятро,
Пад правадыром – шлюха,
Пад нагам і — атрута,
Дзе пекла?