Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов

Ibid. P. 989: «gentilem impietatem».

Ibid. P. 440: «tempore gentilium, a diebus Graecorum».

Ibid. P. 536.

Ibid. P. III: «conditio fidelium… inter infideles».

Ibid. P. 129: «infidelium spurcitiis diutine profanari non permittant».

Ibid. XI, 9: «infidelium et inimicorum crucis Christi».

Ibid. P. 107 (2 раза), 108 (2 раза), P. 235, P. 736: «jugum sub infidelium hostibus durissimae pati servitutus».

Ibid. P. 134: «infidelium insolentia». См. другие случаи словоупотребления: Ibid. P. 110: «ut sue perfidiae populi infidelibus»; P. III: «ut sue perfidie populis infidelibus», P. 815: «vir infidelis et nequas».

Ibid. P. 816: «civitatis habitatores Sarraceni erant et infideles»; P. 286.

Ibid. P. 120: «Belfeth, infinitam incredularum nationum secum trahens».

Ibid. P. 169, 237,297,517, 769.

Edbury P., Rowe J. G. William of Tyre. Historian of the Latin East. Cambridge, 1988; Schwinges R. В. C . Kreuzzugsideologie und Toleranz: Studien zu Wilhellm von Tyrus. Stuttgart, 1977.

Wil. Tyr. P. 108; P. 387; P. 105.

Ibid. P. 106.

Ibid. P. 105: «error».

Ibid. P. 132.

Ibid. P. 105: «ita invaluerit doctina pestilens, et disseminatus languor ita universas occupaverat provincias, ut ejus successores jam non exhortationibus vel predicatione, sed gladius et violentia in suum errorem populos descendere compellerent invitos…».

Kahl H.-D. Die Wendenpolitik Brunos von Querfurt im Lichte hochmittelalterlichen Missions- und Völkerrechts // Heidenmission und Ostpolitik des Mittelalters / Ed. H. Beumann. Darmstadt, 1973.

Wil. Tyr. P. 106.

См.: Daniel N . Islam and the West. The Making of an Image. Edinburgh, 1960.

PL.T. 189. Lib. I. Cap. IX.

Jacobi de Vitriaco . Op. cit. Cap. Ill: «…per timorem et violentiam in errorem suum… impulerit…».

Wilhelm von Tripolis De statu Sarracenorum / Ed. P. Engels. Würzburg, 1992. S. 330: «Sarracenorum fides surrexit per gladium Macometi et corruet per gladium».

Wil.Tyr. Р. 106.

Ibid. Р. 105 «…Mahumeth primogenitus Sathanae, qui se prophetan a Domino missum mentiendo orientalium regiones et maxime Arabiam seduxerat….»; P. 386: «a sedictore Mahumet».

Alphandéry P . Mahomet-Antichrist dans le Moyen âge latin // Mélanges Hartwig Derenbourg. P. 1901. P. 391–395.

Wil. Tyr. P. 890: «Mehemeth propheta eorum, imo subversor, qui primus Orientales populos ad hujusmodi traxit superstitionem».

Ibid. P. 105.

Ibid. P. 109: «…earn relegat historiam, quam nos de gestis Orientalium principum, a tempore praedicti seductoris Mahumeth usque in praesentem diem…».

Ibid. P. 105: «Quia autem fuerit praedictus Mahumeth, et unde, et quomodo ad hanc proruperit insaniam, ut se prophetam mentiri et a Deo missum dicere praesumere…».

Ibid. Р. 891: «Hi omnes sunt Caliphae, sicut et deinceps omnes qui eis successerunt, eo quod eorum magistro praecipio successerunt, et ejus erant heredes».

Ibid.: «Adjecit etiam in ilium blasphemiae plenum dicere, et per vulgus disseminare…».

Ibid.: «Haec etsi absona quibusdam eorum, et ab eorum traditionibus multum dissentire videbantur, invenit tamen populum qui sibi crederet; sicque in gente ilia exortum est schisma, quod postea non deficit usque in praesentem diem: alios dicentibus Mehemeth majorem esse, et omnium eximium prophetarum, et hi lingua eorum dicuntur Sunni: aliis dicentibus, Hali solum esse prophetam Domini, et ista dicuntur Ssia…».

Ibid. Р. 891: «Occisis est autem praedictus Hali, et obtinuit pars adversa principatum, et fuit penes sequaces Mehemeth monarchia in Oriente».

Ibid P. 892 «…ausus est etiam nihilominus in Mehemeth et sequaces ejus maledicta pulblice jaculari et alium ritum, aliumque orandi tradidisse».

Ibid.: «Ab ilia ergo die, usque in praesens, non defuit caliphae Orientali, qui tot annis fuerat monarcha, aemulus in Aegypto regnans, cum eo de paritate contendens, imoetiam se praeferens…».

См., например: Goldzhier I . Vorlesungen über den Islam. Heidelberg, 1910.

Ibid. Р. 267: «А multis retro temporibus vetus odium et graves inimicitiae inter Orientates et Aegyptios, ex dissimilitudine superstitionis eorum et contradictors dogmatibus, ortae fuerant, et usque in praesens, tractu continuo, inexorabiliter deductae».

Ibid. P. 109: «Porro idem tempus inter Aegyptios et Persas aemula nimis et pertinax erat de monarchia contentio. Ministrabat autem odiorum fomitem et incentivum majus, contradictoriarum observantia traditionum, qua usque hodie uterque populus contentionibus reciprocis sacrilegos se appellant, sibi non communicantes invicem, ita ut etiam in nominibus velint habere differentiate..».

Ibid. P. 109–110: «qui enim Orientalium supersticionem sequuntur, lingua eorum Sunni dicuntur; qui vero Aegyptiorum traditiones preferunt, appellantur Siha, qui nostrae fidei magis consentire videntur».

Wilhelm von Tripolis . Op. cit. S. 360: «quod ipsi sint vicini fidei christiane et ad viam salutis propinqui».

Schwinges R . Op. cit.

Hiestand R . Der Kreuzfahrer und sein islamisches Gegenüber // Das Ritterbild in Mittelalter und Renaissance (Studia humaniora. Düsseldorfer Studien zu Mittelalter und Renaissance. Bd. l). Düsseldorf, 1985. S. 62–63. О толерантности в Средние века см.: Schreiner К . Toleranz // Geschichtliche Grundbegriffe. Historisches Lexikon zur politisch-sozialen Sprache in Deutschland. Stuttgart, 1990. Bd. 6. S. 445–494.

Wil. Tyr. Р. 892: «Наес si quis plenius scire voluerit, illam legat historiam, quam de orientalbus principibus et eorum actibus, a temporibus praedicti seductoris Mehemeth, videlicet per annos quingentos septuaginta septem, usque in praesentem diem, qui est annus 1182, cum multa scripsimus diligentia, instante et rogante domino Amalrico inclytae memoriae, et exemplaria arabica ministrante».

Ibid. P. 109; P. 386: «рогго in principium hujus voluminis».

Ibid. P. 202, 262, 334, 394, 409, 475, 477, 549, 667, 771, 844, 1049.

Ibid. P. 383: «ut referunt egregiis scriptores et illustres historiographi…».