Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов

Wil. Tyr. P. 689: «tenacissimus et fidelissimus prosecutor foederis».

Ibid. Р. 725.

Wil. Tyr. XIX, 2.

Ibid.: «habebat ergo regni curam, turn quia regis erat socer, turn quia vir circumspectus erat plurimum».

Ibid.: «rex autem deses, ebriosus, et epulo, solis vacabat deliciis, et libidine totus effluebat dissolutus».

Ibid.: «quod utrum ex animo et ex dilectionis sinceritate procederet, an invitum impellere necessitas… quaerabatur. Poterat sane utrumque esse in causa».

Prawer J . Histoire du royaume latin de Jérusalem. P., 1969. Т. 1. P. 427–461.

Wil. Tyr. P. 905: «succinctus ad omnia, impiger, sedulus, plena sollicitudine circuit principes universos…».

Ibid. P. 920: «viri molles et effeminati».

Ibid. P. 921: «dolisque peragunt, quod virtuti sentiunt deesse et fraudis commercio virium redimunt defectus».

Ibid. P. 667.

Ibid. Р. 684: «hostes utriusque regni crudelissimus».

Ibid. P. 664: «vir sagacissimus et rei militaris habens experientiam».

Wil. Tyr. XII, 4: «rei militaris multam habens experientiam…»; XIV, 1.

Ibid.: «animo fervens suos convocans et inter milia suorum primus verbo suos erigens, provocans exemplo, in medias nostrorum irruit acies…».

Ibid. P. 685: «sicut vir erat industrius».

Ibid. P. 669: «Nostri… admirantes, unde tanta hominis tam inclementis processeit humanitas…».

Ibid. P. 684: «Sanguinus tanquam vermis inquietus, successibus in immensum elatus».

Ibid. Р. 663: «Sanguinus vir sceleratissumus et christiarti nominis immanissimus persecutor».

Ibid. P. 723: «Quam bonus eventus! Fit sanguine sanguinolentus / Vir homicida, reus, nomine Sanguineus».

Ibid. P. 871: «potentissimus princeps».

Ibid. P. 926: «violentissimus hosis noster, molestissimus persecutor».

Ibid. P. 835.

Ibid. P. 773: «fidei et nominis, more patris, maximus persecutor christiani Noradinus».

Chronica magistri Rogeri de Hoveden // RS. L., 1870. Vol. 51. P. 75–79.

Wil. Tyr. P. 956: «princeps tamen justus, vafer et providus».

Ibid. P. 878: «Noradinus tam prudens quam providus princeps».

Ibid. XIV, 1; IX, 5.

Ibid. P. 823: «Noseredinus, vir audacissimus, rei militaris singularem apud Egyptios experientiam habens».

Ibid. P. 832: «Noradinus vero, erat vir strenuus et successos suos continuare impiger».

Ibid. Р. 723: «juxta traditiones illius populi superstitiosas, timens Deum…».

Ibid. XVI, 1; IX, 5.

Schwinges R . Kreuzzugsideologie und Toleranz. Studien zu Wilhelm von Tyrus. Stuttgart, 1978. S.189.

Wil. Tyr. P. 723: «felix quoque et paternae ampliator heredirtatis».

Syvan Е . L’islam et la croisade. Idéologie et propagande dans les réactions musulmanes aux croisades. P., 1968; Семенова Л. А. Из истории фатимидского Египта. М., 1974.

Wil. Tyr. Р. 871: «…virum industrium et in armis strenuus».

Ibid.: «et in re militari admodum exercitatum, militibus carum… suffragantibus meritis…».

Ibid.: «Erat autem homo jam senior, pusillus statura, pinguis multum et corpulentior… in altero oculorum habens albuginem…».

Ibid.: «laboris patientissimus, sed et sitim et famem aequanimiter tolerans, supra id quod aetas ilia soleat sustinere».

Ibid. P. 842: «vir strenuus et de se plurimum praseumens».

Ibid. P. 923.

Ibid. Р. 905: «vir eloquens et urbane facundus».

Zotz T . Urbanitas. Zur Bedeutung und Funktion einer antiken Wertvorstellungen innerhalb der höfischen Kultur des Mittelalter // Curialitas. Studien zur Grundfragen der höfisch-ritterlichen Kultur / Hg. J. Fleckenstein. Göttingen, 1990. S. 392–452.

Wil. Tyr. P. 716, 785.

Ibid. P. 906: «otium terimus» (Virg. Aen. IV, 271).

Tit. Liv. 1, 57: «Regi juvenes… toium convivis comissationibusque inter se terebant…».

Wil. Tyr. P. 905–906: «Magnus princeps es, nobilis et apud tuos clarissimus…».

Ibid. P. 906: «Homo nobilis es, ut dixi, rego carus, semone potens et opere; esto inter nos pacis mediator».

Ibid. Р. 716, 785, 906.

Le Chevalier au Cygne et la fin d’Elias / Ed. E. Mickel, J. A. Nelson. Alabama, 1977; Li Romans de Baudouin de Sebourc / Éd. L.-N. Boca. Valenciennes, 1841. Vols. 1–2; Christ L. S., Cook R. F . Le deuxième cycle de la croisade (deux études sur son dévéloppement). Génève; Droz, 1972.

Об этом рассказано, в частности, в «шансон де жест» второго цикла крестовых походов «Салах-аддин». См.: Larry С. S . Saladin. Suite et fin du deuxième cycle de la croisade, édition critique. Génève, 1972.

См.: Tolan J . Mirror of Chivalry: Salah al-din in the Medieval European Imagination // Images of the Other: Europe and the Muslim world before 1700 // Cairo Papers on Social Science / Ed. D. R. Blanks, 1996. T. 19. № 2. P. 7–38; Paris P. La légende de Saladin // Journal des Savants. 1893. Mai. P. 284–298. 1893. Juin. P. 354–365; 1893. Juillet. P. 429–439, 1893. Août. P. 486–498.

Wil. Tyr. P. 1003.

Mattheus Parisiensis Chronica maiora / Éd. H. R. Luard // RS. L., 1876. Vol. 3. № 57. P. 323: «sancti… nominis immanissimus persecutor».

Wil. Tyr. P. 952: «pro votis tyrannide».

Ibid. P. 936: «magnus et nobilis potentissimus».

Ibid. P. 925: «armis strenuus».

Ibid. P. 1046: «vir impiger, et per omnia strenuum agens principem».

Ibid. Р. 925: «Salahadinus… vir acris ingenii, armis strenuus, et supra modum liberalis».

Ibid. P. 1003.