Ibid. P. 1003: «noster immanissimus Salahadinus dextris eventibus et prospera fortuna in tantam est elatus superbiam…».
Ibid. P. 1037: «Salahadinus interea, sicut erat vir vigilantissimus, et tot mentis ardore ad dilatandum nominis suis gloriam et regni incrementum anhelabat, nostrorum vires quasi pro nihil ducens et ad majora suspirans, ad partes transire disponit orientates».
Ibid. Р. 971: «Наес sane omnia Salahadinus… vir genere quidem humilis, extremae conditionis homo, secunda nimis arridente fortuna, possidet…».
Кудрявцев О. Ф., Уколова В. И. Представления о Фортуне в Средние века и Возрождение // Взаимосвязь социальных отношений и идеологии в средневековой Европе. М., 1983. С. 174–202.
Ibid. Р. 968: «contra fidelitatem domini sui, cuius servus fuerat, omnes illius porvinciae urbes recepit».
Ibid. Р. 971: «Salahadinus spretis humanitatis legibus, immemor factus suae conditionis et beneficiorum sibi a patre pueri coliatorum ingratus, ita contra dominum suum adhuc inpuberem insurrexisset».
Ibid. P. 925: «Mortuo ergo calipha, regiam Gazam et thesauros et cuncta illius domus desiderabilia…».
Ibid. P. 951–952.
Chronica Magistri Rogeri de Hoveden // RS. L., 1870. Vol. 51. P. 75–79.
Ibid.: «et unus est, scilicet Saladinus, qui in praesenti opprimit ecclesiam Dei, et earn cum sepulcro Domini, et sancta civitate Jerusalem, et cum terra in qua steterunt pedes Domini, occupatam detinet».
См. о преобладании земных интересов над провиденциальными: Заборов М. А. Введение в историографию крестовых походов. М., 1966. С. 142–143.
Continuation de Guillaume de Tyr / Éd. M. Morgan. P., 1982. Cap. LIII. P. 66: «…ains revenge par ceaus qui sont en Jerusalem de lor sane espandant par mi les rues de Jerusalem… autretant come Godefroi espandi de celui des Sarazins».
Ibid.: «Ore, dist il, por l’amor de Dieu… je… lor leirai lor mueble et lor avoirs рог faire lor volente come dou lor, mais lor cors seront en ma prison».
Ibid. Cap. LVII: «Et firent metre en escrit les nons des povres genz qui esteient en chascune rue».
Ibid. Cap. LVIII: «Les femes et les filles as chevaliers qui mors et pris furent en bataille…. eles alerent devant Salahadin et li crierent merci… On lor dona tant qu’eles loerent a Dieu et au siecle dou bien et de l’onor que Salahadin lor avoit fait».
Ibid. Cap. LII.
Wil. Tyr. Р. 267.
Wil. Туг, Р. 105: «Cosdroe, Persarum satrapa nequissimus».
Так, хронист упоминает о персидско-ассирийских контактах и конфликтах (Wil. Tyr. Р. 120–122).
Ibid. Р. 578, 874.
Ibid. Р. 971.
Ibid. Р. 114–117.
«alieni sunt, barbari sunt, non solum moribus, sed et lingua sua»: Petri Venerabilis Contra Sectam Sarracenorum // PL. T. 189. Prol. Cap. XVI.
Richardi Pictavensis Chronica MGH SS. 1882. Vol. XXVI. P. 84: «Unde quia nec mercimonia nec aliquid tale nobiscum habent commune, penitus eos ignoramus et eorum opera. Barbari enim sunt lingua, victu, natione, cultu, religione».
П. Эдбери полагает, что эта легенда воспроизводит в фантастическом искаженном виде избрание Годфруа Бульонского королем. См.: Edbury Р., Rowe J. G . William of Tyre. Historian of the Latin East. Cambridge, 1988.
Wil. Tyr. P. 120: «egressus est de intimis finibus Orientis Persarum et Assyriorum satrapa potentissimus, Belfeth nomine, infinitam incredularum nationum secum trahens multitudinem… fines ingressus est imperii…».
Ibid. P. 105–107.
Ibid. P. 105: «gladius et violentia in suum errorem populos descendere compellerent invitos…».
Ibid. Р. 267–268.
Ibid. Р. 267.
Ibid. Р. 882: «Scripsit ergo universis erroris sui principibus, districte praecipiens, ut vires conferant, impendant auxilium, eumque (Sirkuh) sequantur».
Ibid. P. 87–871.
Ibid. P. 905–906.
Ibid. Р. 890: «dicitur enim Calipha, quod interpretatur successor vel heres : eo quod summi eorum prophetae vicem teneat, et successionem jure teneat haereditario» (курсив мой. — С. Л .).
Ibid. P. 267.
Например, в 1102 г. к Аскалону (Ibid. Р. 472).
Ibid. Р. 364: «urbem obsedissent… is qui civitati praeerat, principis Aegyptii procurator nam haec prima de urbibus maritimis Aegyptiorum erat subjecta potestati».
Ibid. P. 498: «accesserunt ad Aegyptium calipham quidam de principibus ejus».
Ibid. P. 267: «inter caeteros infidelium principes divitiis et militia potentissimus».
Ibid. P. 442: «Missus ergo nuntiis ad magnum et supremum eorum principem, Aegyptium videlicet calipham».
Ibid. P. 822: «pro summo numine colere solent et venerari…».
Ibid. Р. 888–889. Египетского везиря писатель называет «султаном». Об этом см. ниже.
Ibid. Р. 889: «Domine, fides angulos non habet; sed in fide media, per quam se obligare solent principes, omnia debent esse nuda; et aperta cum sinceritatem et colligari, et solvi convenit universa, quas fidei interpositione, pactis quibuslibet inseruntur. Propterea aut nudam dabis, aut fictum aliquid, et minus puritatis habens, ex parte tua cogemur opinari».
Ibid. Р. 772: «Noradinus… ad maximam Sarracenorum principem et monarcham, calypham videlicet Baldacensem, et alios Turcorum satrapas, per Orientem constitutos direxit».
Ibid. P. 882.
Ibid. P. 772, 888–889 etc.
Э. Бенвенист называет такую манеру рассказывать «историческим повествованием». См.: Бенвенист Э . Общая лингвистика. М., 1998. С. 276–279.
Ibid Р. 882: «Adierat enim ilium maximum Sarracenorum principem, qui quasi singularis monarcha, cunctis excellentior, omnibus praeesse in reverentia, coepit exponere diligenter innumerabiles Aegyptii divitias…».
Читать дальше